เริ่ม(รัก)ร้าย
รักโรแมนติก
เริ่ม(รัก)ร้าย
รักโรแมนติก
มณีภัทรสร
“รู้ไหมเป็นเมียผมต้องทำอะไรบ้าง”ธนากรตะโกนถามคนที่นั่งตัวงออยู่กับพื้น  อารดามองหน้าชายหนุ่มตาขวาง  ถึงแม้จะเจ็บจนจุก  แต่เธอก็ยังไม่ยอมจำนนง่ายๆ “ถ้าเกลียดก็ปล่อยฉันไปสิ จะมาขังฉันไว้ทำไม!” “ก็อยากเป็นเมียผมมากไม่ใช่เหรอ ก็จะสนองให้ไง” “ไอ้ชั่ว! ฉันเกลียดแก” “เออ! ก็เกลียดเหมือนกันล่ะวะ”
  • 5 ตอน
  • 959
นิยายโดย
  • 10 คนติดตาม
บทนำ

ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้อารดาตาค้าง มันคือภูเขาที่รายล้อมไปด้วยน้ำทะเล อย่าบอกนะว่าเขาจะเอาเธอมาปล่อยเกาะ ไม่มีเวลาคิดนาน เมื่อเสียงของคนที่อยู่ในน้ำเอ่ยเร่ง ให้เธอลงไปเร็วๆ
ร่างบางมองซ้ายขวา ก่อนจะตัดใจโดดตามเขาลงไป น้ำบริเวณนี้แค่หน้าอก แต่ด้วยการแต่งตัวของเธอ ก็ทำให้เดินลำบากไม่น้อย
ธนากรเดินกลับมายังร่างของคนที่ยืนโงนเงน แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปถึงตัว อารดาก็ตวาดแหวใส่เขา พร้อมกับใช้มือตีน้ำ
จนธนากรโมโห
"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม
"ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก
"ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก
"กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์
"จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง
"โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง
"อย่าสำออย ลุกขึ้น!"
หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้อารดา
มอมแมม จนแทบจะมองไม่เป็นคน เสื้อผ้าขาดวิ่น หัวฟูเป็นรังนก แถมกระโปรงก็ขาดจนเห็นกางเกงชั้นใน ธนากรยิ่งโมโหหนัก เมื่อเห็นเธอนั่งไม่ระวังแบบนั้น
"ลุกขึ้น!"ออกคำสั่งอีกครั้ง แต่คนตัวเล็กยังนั่งนิ่ง ร่างสูงส่ายหัว ก่อนจะขยับเข้าหา
ทันทีที่ชายหนุ่มย่อตัวลง ทรายก็สาดเข้ามาเต็มหน้า ดีที่เขาหลับตาทัน ไม่อย่างนั้นตาคง บอดแน่นอน เพราะอารดาจงใจซัดมันเข้ามาบนหน้าเขาอย่างแรง ร่างบางถอยหนี ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้น แล้ววิ่งหนี วิ่งทั้งๆที่ไม่รู้จะไปทางไหน
"หยุดนะอารดา!"ธนากรตวาดลั่น ใช้ชายเสื้อเช็ดหน้าลวกๆ แล้ววิ่งตามไป
ร่างบางวิ่งไปทางที่เรือจอดอยู่ อย่างน้อยนั่นก็เป็นทางเดียวที่เธอจะได้ไปจากที่นี่ อารดาลุยน้ำมาถึงเรือ ก็เป็นจังหวะที่ลุงพงษ์กำลังจะขับเรือกลับพอดี
"ลุง! ลุงคะ! ช่วยฉันด้วย!"ร่างบางร้องเรียก แล้วเร่งฝีเท้าวิ่งมาที่เรืออย่างเร็ว
"อะไรอีกว้า ผู้หญิงคนเดียวเอาไม่อยู่นิ"ลุงพงษ์บ่นเป็นภาษาท้องถิ่นให้เจ้านายหนุ่ม เดี๋ยววิ่งขับ เดี๋ยวว่ายน้ำหนี คนแก่ชักเริ่มเหนื่อยใจแทน
"ช่วยฉันด้วยค่ะ ฉันมีเงิน พาฉันไปจากที่นี่นะ ฉันจะตอบแทนลุงอย่างงามเลย นะคะลุง ช่วย...ว้าย!"คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงคอ เมื่อมือของใครบางคนคว้าหมับเข้าที่หัวไหล่
"จะกลับก็รีบไปเลยลุง มานี่!"ธนากรร้องบอกลุงพงษ์ ก่อนจะคว้าเข้าที่ลำคอขาวเนียน ลงน้ำหนักบีบ ก่อนจะจับหัวเธอกดลงน้ำ เพราะโมโหที่เธอพยศไม่เลิก
ลุงพงษ์ตาเหลือก เมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มทำแบบนั้น ก่อนจะรีบขับเรือหนีไป หวังว่าคุณคนสวย คงไม่ช้ำในตายไปก่อนนะ
ชายหนุ่มนับหนึ่งถึงสามในใจ แล้วดึงหัวอารดาขึ้นจากน้ำ เขาก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่เธอพยศจนเขาหมดความอดทน
"แค่กๆๆ"ร่างบางไอจนหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะหันมามองชายหนุ่มตาขวาง
"จะหมดฤทธิ์ได้รึยังห๊ะ!"ธนากรตวาดลั่น ก่อนจะโมโหสุดขีด เมื่ออารดาทำบางอย่างกับเขา
"ถุย!"
เพียะ!
ทันทีที่น้ำลายกระทบผิวหน้า ฝ่ามือแกร่งก็ฟาดลงบนใบหน้าสวยเต็มแรง อารดาหน้าหันไปตามแรงตบ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าชายหนุ่ม อย่างไม่เกรงกลัว
"เอาสิ ตบมาอีกสิ จับกดน้ำอีกสิ ทำสิ ทำสิ!ไอ้...อื้อ"คำด่าถูกกลืนหาย เมื่อปากบางถูกทำโทษด้วยปากร้อนของคนตัวโต ธนากรตัดสินใจปิดปากที่ตะโกนด่าปาวๆ ด้วยวิธีของเขา ผู้หญิงคนนี้เป็นคนถือดี เขารู้ตั้งแต่วันที่เธอเอาเช็คใบนั้นมาโยนใส่หน้าเขาแล้ว

***เน้นย้ำกันลืม ***

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องของ ธนากรกับอารดานะคะ หรือที่เพื่อนๆจะคุ้นว่า ลุงนะ กับ หนูอ้อม

สองคนนี้จะเป็นตัวละครคู่รองในเรื่องร้าย(รัก)นะคะ

ฝากด้วยน๊า

@สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ไม่อนุญาตให้แสกน ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือคัดลอกเนื้อหาของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น

ติดต่อมณีภัทรสรได้ที่

Facebook: somtawin Yunan

เพจ : มณีภัทรสร สไบนาง นามปากกา

ณีภัทรสร-สไบนาง-นามปากกา-101144727915986/