“ ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีน้องสาวที่งดงามถึงเพียงนี้ “ บุตรคนโตของท่านเจ้าเมืองเฉิงซานกล่าวทั้งยังจ้องแคลร์ตาไม่กะพริบ แววตานั้นยังแฝงความพึงพอใจไว้อีกหลายส่วน

“ เจ้าเข้าใจผิดแล้ว นางเป็นภรรยาข้า มิใช่น้องสาว “

แคลร์หันฟึ่บไปมองคนพูด ทว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมานั่งแก้ตัวให้ใครฟัง แค่เอาตัวรอดจากสถานการณ์ตรงหน้าได้ก็เป็นพอ

“ หึ ข้าจะยอมให้อภัยและปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเสียก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่า….เจ้าต้องประลองยุทธ์กับข้าบนเวทีนั่น หากแพ้...เมียเจ้า! เกรงว่าข้าต้องขอยืมตัวนางมาให้ข้าและน้องชายนอนอุ่นเตียงสักสองสามคืนเสียแล้วล่ะ ฮ่า “

แคลร์หน้าถอดสีทันทีหลังฟังถ้อยคำอันน่าขยะแขยงของลูกชายเจ้าเมือง มือบางขยุ้มแขนเสื้อของอี้เฟิงโดยไม่รู้ตัว อยู่ๆเรื่องที่คิดว่าไม่ใหญ่และน่าจะจัดการได้ในตอนนี้กลายเป็นภัยถึงตัวเธอขึ้นมา

“ ตกลง “

แคลร์แทบร้องกรี๊ด นี่เขากล้าเอาเรือนร่างของเธอไปพนันกับนักเลงในบ่อนเลยหรือ!

คนๆนี้จิตใจทำด้วยอะไร ช่างหยาบช้าเกินไปแล้วววววว

หมายเหตุ

** ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องนี้เป็นเหตุการณ์สมมติที่ผู้แต่ง แต่งขึ้นมาเองทั้งหมด ไม่ได้มีการอ้างอิงทางประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น **