เสียงฝีเท้าเนิบนาบเหยียบลงบนใบแห้งเสียงดังสวบสาบ และเจ้าของเสียงฝีเท้านี้กำลังยิ้มย่องมุมปาก สวมใส่อาภรณ์ผ้าไหมของสตรีแต่ท่วงท่าการเดินนั้นดันดูห้าวหาญคล้ายกับชายชาตรี แล้วยังกล่าวด้วยน้ำเสียงใหญ่ยิ่งกับบุรุษร่างสูงที่ยืนกอดอกว่า

“สวรรค์บันดาลให้เรามาพบ”

“นรกชักจูงให้ได้มาเจอ”

“หืม...ท่านมิคิดหรือว่านี่คือพรหมลิขิต”

“ไม่ไหวๆ เดี๋ยวนี้พวกสตรีเป็นพวกหน้าไม่อายกันไปหมดแล้วหรือ”

“หึๆ”