โปรย : 简介

ในวสันตฤดูเดือนยี่ เวียนบรรจบครบรอบทุกสิบสองปี เป็นปีที่มนุษย์จะเข้าใกล้โลกของเหล่าทวยเทพมากที่สุด

เจ้าสาวของท่านเทพหลงได้รับการคัดเลือกแล้ว ในครั้งนี้เป็นสตรีพรหมจรรย์ที่มิได้สืบเชื้อสายมาจากภูตผีปีศาจ ทั้งยังมีรอยปานแดงเป็นรูป ‘งูใหญ่’ 龙年 lóng- niánบนร่างกาย

‘อาเป้ย’ ไม่ยินยอมอย่างยิ่ง นางเพิ่งจะมีอายุเพียงสิบแปดปี นางเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่ที่กระท่อมซอมซ่อตีนเขาวัดเทียนหลงใช้ชีวิตอย่างลำบากยากแค้นเพียงลำพังมาโดยตลอด

อยู่มาวันหนึ่งนางก็ถูกจับตัวมา ถูกคนบำรุงบำเรอด้วยอาหารชั้นเลิศนานาชนิด ราวกับว่า จะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายในชีวิตของนาง ทั้งยังมีสาวใช้มาอาบน้ำให้นาง ขัดสีฉวีวรรณจนเนื้อตัวนางสะอาดหมดจด ทั่วทั้งตัวนางถูกอบร่ำให้มีกลิ่นหอมกรุ่นด้วยสมุนไพรเครื่องเทศตุ๋นยาจีนที่ทำให้น้ำซุปอร่อยเข้มข้นขึ้น มีสรรพคุณในการรักษาโรค บำรุงสุขภาพได้ดียิ่งนัก เวลานี้ตัวนางน่าจะมีรสชาติอร่อยและดีต่อสุขภาพของท่านเทพหลงอยู่ไม่น้อย หากได้รับประทานนางเข้าไป

ท่านเจ้าเมืองผู้สูงศักดิ์ผู้ปกครองแคว้นทั้งสิบหกแคว้น ทั้งที่ปกติจะมีธุระยุ่งวุ่นวายตลอดเวลาก็ยังอุตส่าห์มาส่งนางด้วยตนเอง พร้อมทั้งทหารองครักษ์ที่เป็นจอมยุทธฝีมือเก่งฉกาจหกนาย ทั้งหมดสวมเกราะสีดำสนิท ถืออาวุธครบมือเพื่อมาคุ้มครองนางไปส่งให้ถึงมือท่านเทพหลง

มิใช่ว่าอยากมาส่งนางหรอกกระมัง กลัวว่านางจะหนีไปกลางทางเสียมากกว่า

อาเป้ยสวมรองเท้าสีแดง มือจับกระโปรงตัวสวยที่ชายลากยาวเกะกะให้ยกสูงขึ้น เพื่อเดินลงบันไดโรงเตี๊ยมที่ใหญ่ที่สุดของเมือง ดวงตาคู่สวยส่องประกายมาดมั่นมองลอดผ่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีแดง สาวใช้ทั้งสองคนขนาบอยู่ซ้ายขวาคอยประคองและบอกทางให้นาง แม้ว่านางจะรู้สึกถึงทุกย่างก้าวของตนดีว่า นางจะไม่ก้าวพลาดก็ตาม

ชุดเจ้าสาวสีแดงที่นางสวมใส่นั้นโดดเด่นแตกต่างจากผู้อื่น ไม่มีทางที่ท่านเทพหลงจะมองไม่เห็น

“ไปเถิด ตอนนี้ก็ถึงเวลาของเจ้าแล้ว เจ้าจงไปอยู่กับเหล่าทวยเทพ เพื่อเป็นเกียรติยศแก่บ้านเมืองและบิดามารดาของเจ้า เจ้าเป็นสตรีที่มีจิตใจกล้าหาญยอมเป็นผู้เสียสละในวันนี้ ขอให้เจ้าจงภูมิใจ ข้าเองก็จะไม่ลืมเจ้าเช่นกัน... อาเป้ย”

“ท่านคงไม่ลืมข้าแน่ล่ะ ท่านเจ้าเมือง ข้ารู้ดีว่า เส้นทางนี้มิใช่ไปเป็นเจ้าสาวของทวยเทพแต่อย่างใด ข้ากำลังจะไปเป็นอาหารงูต่างหาก”