วันนั้นอ่อนโยนแต่ไม่อบอุ่น วันนี้อบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน

เขาเป็นบุรุษที่อ่อนโยนแต่กลับปล่อยให้นางหนาวเหน็บไปทั้งใจ กระทั่งนางตัดสินใจจากไป เขากลับตามตื้อเพื่อยื้อนางไว้ด้วยความอบอุ่นแต่ไม่อ่อนโยน

“เจ้ากล้ายั่วยวนข้า ต้องรับผิดชอบ!”

ภายใต้ม่านมุ้งพลิ้วไหว ท่ามกลางความเร่าร้อนของสองร่างสอดประสานบนเตียงนอนที่ยับย่น คนสองคนรู้ดีแก่ใจว่าต่างฝ่ายต่างเป็นคนแรกของกันและกัน

แต่จะเป็นคนสุดท้ายหรือไม่นั้น ยังคงเป็นปริศนา...