ขึ้นชื่อว่าดอก มันต้องเริ่มต้นด้วยการหว่านเมล็ดพืชลงไป กว่าจะได้ดอกผลที่ต้องการ แฉกเช่น ‘ธาดา รัตรังสรรค์’ จับต้องทุกอย่างคือธุรกิจ และหล่อน ‘มนธิรา’ คือธุรกิจอย่างหนึ่ง ที่เขาหว่านพืชลงไปนั้น ย่อมหวังผลตอบแทนที่ได้รับกลับมาอย่างคุ้มค่า ‘ร่างกายและความหอมหวานในกายสาวเขาย่อมอยากได้และครอบครอง’
“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่มันเป็นผลที่ฉันควรได้รับ นักธุรกิจอย่างฉันหว่านพืชลงไป นั้นหมายถึงต้องได้รับผลตอบแทนกลับมา แล้วคิดว่าคนอย่างฉัน จะยอมให้ผลมันหล่นลงพื้นหรือปล่อยให้แมลงแทะกิน โดยไม่ได้เก็บกินเสียก่อน มันผิดวิสัยของนักธุรกิจ”
ประโยคคำพูดจริงจังและหนักแน่น มันเป็นเหมือนเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงหัวใจของสาวสวยอย่าง มนธิรา ให้บอบช้ำและเจ็บปวดฝังลงในซอกลึกของหัวใจ หล่อนเป็นแค่สิ้นค้าขัดดอก เมื่อต้องการก็เข้าหา ไขว่คว้าต้องการเพื่อปลดปล่อยเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ แต่สินค้าอย่างหล่อนก็มีหัวใจ และหัวใจบอบช้ำดวงนี้ จะทำให้ชายหนุ่มคลั่ง ยากจะถอนตัวถอนใจ ...
