จากไอ้เด็กดื้อบ้านนอกคอกนาแห่งทุ่งกว้าง เขียวขจีด้วยใบข้าวกลางทุ่งนาห้อมล้อมไปด้วยทุ่งหญ้าสองข้าทางซึ่งมองจากท้ายรถที่กำลังแล่นไปตามทางพาสองแม่ลูกเข้าสู่ตัวเมืองแห่งความเจริญรุ่งเรืองในเมืองกรุงทิ้งความสุขตามธรรมชาติในชีวิตท้องทุ่งไว้เบื้องหลังเพื่อความเจริญก้าวหน้าของชีวิตชื่อของไอ้ไผ่จะถูกลบเลือนลืมไปจากผู้คนในหมู่บ้านและท้องทุ่งที่มีนเจริญเติบโตมาจริงๆหรือ

ในเมืองที่สิวิไลรุ่งเรืองสวยงามตระการตานี้ก็มีคนเคยคำกล่าวถึงไว้อย่างน่าเสะแสวงหาเด็กหนุ่มวัยคะนองกามอย่างไอ้ไผ่ ชื่อนี้เป็นตามที่อาป๋ามันเป็นคนกำหนดเพราะฟังแล้วระรื่นหูว่าคำว่า ไอ้ไผ่ เป็นคุณไผ่ลูกเจ้าของธุรกิจใหญ่โตการแต่งตัวก็ต้องดูดีสมศรีของผู้เป็นพ่อและนี่ก็เป็นสาเหตุของการย้ายโรงเรียนกลางคันของไอ้คุณไผ่

ดังนั้นมันจึงต้องมีการจัดหาซื้อเสื้อผ้าเครื่องแบบนักเรียนใหม่ชุดเอื่ยมไปเรียนในแห่งโรงเรียนมีชื่อที่ตั้งอยู่กลางใจเมืองทีี่มีผู้คนรถลามากมาย สิ่งสวยงามตระการตาล่อตาล่อใจให้ชวนหลงใหลยิ่งหนัก