เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ
รักโรแมนติก
เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ
รักโรแมนติก
Toppinng
หญิงสาวจากยุคปัจจุบัน หมดลมหายใจแล้วไปโผล่ในร่างของใครบางคน แต่ทำไมจึงเป็นร่างของบุรุษได้เล่า และนี่คือโลกที่นางไม่คุ้นเคย อยู่ในร่างบุรุษว่าลำบากแล้ว ลำบากขึ้นอีกเมื่อต้องใกล้ชิดกับบุรุษที่ทำให้หวั่นไหว
  • 49 ตอน
  • 3,627
นิยายโดย
  • 13 คนติดตาม
บทนำ

สวัสดีค่ะ เพิ่งเคยมาลงนิยายที่นี่เป็นครั้งแรก หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ

เรื่องนี้แบ่งเป็น 2 ภาค แต่รวมอยู่ในเรื่องเดียวกัน

มีเป็น E Book จัดจำหน่ายในเวบ mebmarket.com แล้วนะคะ

มี 2 เล่ม คือ เขารู้กันหมด ยกเว้นข้านี่แหละ ภาค มู่หรงหย่งเจี้ยน กับ ภาค เว่ยหนิงเซียน

หากใครสนใจก็สามารถไปโหลดกันได้นะคะ

ภาค มู่หรงหย่งเจี้ยน

เธอหมดลมหายใจ ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่เหตุใดมาอยู่ในร่างของบุรุษได้เล่า

อยากร้องไห้ ทว่าไร้น้ำตา อยากหาคำตอบ แต่เหมือนไม่มี

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป จนกว่าจะพบบทสรุป

แต่ก่อนจะพบบทสรุป เหตุใดต้องมาพบเขาที่ทำให้ใจสั่นไหวด้วย

“น้องรอง” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย

มู่หรงหย่งเจี้ยนหันไปตามเสียง คิดเพียงว่าน้ำเสียงเช่นนี้ช่างไพเราะจับจิตเสียเหลือเกิน ยามได้เห็นใบหน้าคนเรียกสติแทบกระเจิง เทพบุตร หล่อวัวตายควายล้ม

“น้องรอง” มู่หรงหย่งจื้อเผยรอยยิ้มหวานชวนฝัน เยื้องย่างมาหาราวกับเทพเซียนเหยียบย่างบนปุยเมฆ

มู่หรงหย่งเจี้ยนจ้องด้วยสายตาโง่งม ศีรษะคล้ายถูกทุบตีจนลืมสิ้นทุกอย่าง

“น้องรอง” มู่หรงหย่งจื้อเอื้อมมือไปจับมือหนาของน้องชาย บีบแผ่วเบาเพื่อให้รู้สึกตัว

“ว้าย”

มู่หรงหย่งเจี้ยนเผลอร้อง เอียงตัวตกจากหลังม้า มู่หรงหย่งจื้อรีบเข้ารับโอบประคอง

มู่หรงหย่งเจี้ยนความคิดขาวโพลน สัมผัสนั้นช่างเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าปล่อยผ่านเข้าร่างกาย รู้สึกตัวชา ใบหน้าเห่อร้อน ยิ่งอ้อมกอดโอบประคองแข็งแกร่ง ยิ่งทำให้ใจและกายอ่อนระทวย



ภาค เว่ยหนิงเซียน


คิดว่าตนสิ้นลมหายใจแล้วจะจบ ทว่าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กลับอยู่ในร่างของสตรี

อยากดีใจทว่ากลับไร้รอยยิ้ม เหตุใดสวรรค์ส่งมาอยู่ในร่างของสตรีบอบบางเช่นนี้ และยังมิวายถูกกลั่นแกล้งรังแกอีก จะได้พบเทพบุตรอีกไหมหนอ ชะตาจะเป็นเช่นไรต่อไป


เว่ยหนิงเซียนเลือกดีดพิณ นิ้วเรียวงามดุจลำเทียนแตะลงที่สายพิณ ใบหน้างามผินมองชายหนุ่ม สีหน้าเช่นนี้หรือต้องการนาง ถ้าเขาแสดงออกว่ารัก นางจะไม่ต่อต้านเลย เวลานี้ภายในใจรู้สึกหดหู่

เสียงพิณบรรเลงได้เสียดแก้วหู หากนกบินอยู่บนท้องฟ้าคงต้องรีบใช้ปีกอุดหูแน่นอน จากนั้นคงร่วงลงมาตาย แต่ละคนได้ฟังล้วนมีสีหน้าราวกับดื่มยาขมลงไป ทว่าบุรุษหน้าตายกลับเผยรอยยิ้มอ่อนหวานละมุนชวนฝัน

แปะ ๆ ๆ ๆ

เว่ยหนิงเซียนและทุกคนหันไปตามเสียงปรบมือ พบมู่หรงหย่งจื้อปรบมือด้วยความชอบใจ ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มตลอดเวลา

“ไพเราะจับจิต ได้ฟังแล้วเหมือนล่องลอยไปในสรวงสวรรค์” มู่หรงหย่งจื้อเอ่ย “ฝ่าบาท กระหม่อมยืนยันคำเดิมพ่ะย่ะค่ะ”


เรื่องนี้มีเวอร์ชั่น E-book