วิลเลียมพูดเสียงเข้มพร้อมจับร่างขาวเนียนไร้อาภรณ์เข้ามากอดแล้วบังสายตาอยากรู้อยากเห็นของวัลดัสที่จ้องมา นึกอยากกระโดดเข้าไปซัดหน้าหล่อของวัลดัสที่ยังยิ้มอย่างสนุกสนาน แต่เพราะเป็นห่วงว่าสาวน้อยในอ้อมแขนจะอวดเรือนร่างให้ใครต่อใครได้เห็น จึงจำต้องกอดเธอเอาไว้ ใช้ร่างกายบังสายตาจากผู้เป็นน้องแทน

“หวงด้วย”

วัลดัสที่เพิ่งเคยเห็นวิลเลียมหวงก้างแม้กระทั่งน้องชายตัวเองก็ยิ่งสนุกมากขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพเมื่อถูกวิลเลียมมองเขม็ง ทิ้งให้สองหนุ่มสาวเตรียมตัวเองให้พร้อมก่อนลงไปด้านล่าง

วัลดัสเดินออกจากห้องไปแล้ว แต่คนที่ยังซุกกายแนบสนิทเข้ากับกายใหญ่ก็ยังไม่ยอมถอยออกห่าง อีกทั้งวิลเลียมก็ไม่ยอมคลายอ้อมกอดเช่นกัน นานหลายนาทีกว่าข้าวปั้นจะเริ่มขยับตัวดิ้นออกจากวงแขนแข็งแรง เมื่อตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกร้อนหน้าขึ้นมากะทันหันทั้งที่ภายในห้องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ

"อาบน้ำด้วยกันไหม” วิลเลียมก้มลงมองสาวน้อยในอ้อมแขนพลางพูดชวน แต่สิ่งที่เจ้าหล่อนตอบกลับมามีเพียงค้อนวงใหญ่และการส่ายหน้า

“ไม่ค่ะ”

“ไม่อยากลองอาบด้วยกันบ้างหรือ คุณอาจติดใจร้องขอให้อาบน้ำด้วยกันบ่อย ๆ” วิลเลียมยังไม่ยอมหยุดแหย่ข้าวปั้น ก่อนจะก้มลงหอมแก้มแดงฟอดใหญ่ทั้งสองข้าง

“ไม่อยากลองค่ะ” ข้าวปั้นตอบพร้อมกับขยับออกห่างวิลเลียม มือเล็กควานหาผ้าห่มเข้ามาห่อกาย แต่ถูกวิลเลียมกระชากทิ้งลงข้างเตียง ก่อนจะเข้ารวบกายสาวขึ้นอุ้มท่ามกลางเสียงต่อว่าของข้าวปั้นที่ถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว

“คนบ้า! คุณจะแกล้งฉันไปถึงไหน” ข้าวปั้นยกมือขึ้นคล้องคอวิลเลียม แนบทรวงอกอวบอิ่มของตัวเองให้รอดพ้นสายตาคมที่ก้มลงมองนัยน์ตาเป็นประกาย ทั้งยังต่อว่าคนตัวโตที่ชอบแกล้งเธอให้อายอยู่ร่ำไป แต่ดูเหมือนคนถูกต่อว่าจะไม่สะทกสะท้าน

วิลเลียมวางข้าวปั้นลงบนพื้นห้องน้ำสุดหรูที่ครบครันด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมกับอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เมื่อเท้าเล็กแตะลงพื้นห้องน้ำก็หันหลังให้วิลเลียมทันที พร้อมกับยกมือขึ้นปิดบังอกของเธอที่ล้นฝ่ามือเล็ก วิลเลียมหัวเราะเบา ๆ กับท่าทีของอีกฝ่าย ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วโยนทิ้งลงตะกร้าเสื้อผ้าที่วางอยู่ไม่ใกล้จากเคาน์เตอร์ล้างหน้า

ข้าวปั้นหันมองตามเสียงก็เห็นชุดนอนที่วิลเลียมใส่พร้อมกับชั้นในชายสีขาวถูกโยนลงตะกร้า เธอขยับเข้าไปชิดผนังห้องน้ำโดยมีวิลเลียมตามติดไม่ยอมห่าง

“ขยับไปหน่อยสิคะ” ความร้อนที่ส่งผ่านจากกายใหญ่ถึงแม้จะไม่ได้สัมผัสกัน แต่เธอรับรู้ว่าได้ว่าวิลเลียมยืนชิดอยู่ด้านหลัง ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าคร่อมร่างเล็กที่ยืนนิ่ง ไม่ยอมขยับไปไหน

“ผมก็จะอาบน้ำยังไง” วิลเลียมเอื้อมมือไปหมุนวาล์วเปิดน้ำจากฝักบัว น้ำอุ่นกำลังดีไหลลงอาบร่างกายของทั้งสองให้เปียกปอนไปด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ยอมอาบน้ำจนถูกผู้หวังดีประสงค์รักเอื้อมมือไปกดครีมอาบน้ำมาลูบตัวให้

“อาบน้ำต้องใช้สบู่ด้วย” ฝ่ามือใหญ่ที่มีครีมอาบน้ำลูบไล้ตั้งแต่ไหล่เล็ก แขนเรียว ลงไปเรื่อย ๆ จนเหมือนกับว่าเขากำลังสวมกอดข้าวปั้นจากด้านหลัง แต่ติดที่ว่าทั้งสองกำลังอาบน้ำกันอยู่

ข้าวปั้นยืนตัวสั่นเล็ก ๆ เมื่อถูกมือใหญ่ลูบไล้ไปมาบริเวณหลังมือของเธอจนบางครั้งสัมผัสโดนอกที่ฝ่ามือเล็กปิดไม่มิดอยู่นาน จนเธอไม่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอพร้อมกับน้ำที่ไหลจากฝักบัวหยุดไหล ก่อนที่อ้อมแขนอบอุ่นจะเข้าสวมกอด แนบแผงอกแข็งเข้ากับหลังเธอ

“จะไม่หันมาทางนี้หน่อยหรือยังไง” เสียงทุ้มกระซิบเข้าข้างหูเล็กก่อนวิลเลียมจะก้มหน้าลงจูบบ่าของข้าวปั้นแล้วยอมหยุดแกล้งคนตัวเล็กที่ส่ายหน้าไปมาแรง ๆ ลงมือล้างครีมอาบน้ำออกก่อนจะกระซิบบอก

“ให้เวลาอาบน้ำสิบนาที ถ้าไม่เสร็จผมจะเข้ามาช่วยอาบ” วิลเลียมพูดจบก็เดินถอยห่างออกไปทันที เพราะขืนอยู่ในนี้กับเธอนาน ๆ มีหวังตบะคงแตกเสียก่อน

ข้าวปั้นหันมองวิลเลียมที่เดินไปแปรงฟันเสร็จก็ออกจากห้องอาบน้ำไป แล้วเริ่มลงมืออาบน้ำให้ตัวเองบ้าง ขืนชักช้าถ่วงเวลาคงได้มีคนมาช่วยอาบน้ำให้ แค่เหตุการณ์บนเตียงทั้งเมื่อคืนและตอนเช้านี้อีก เธอก็ไม่กล้าสบตาเขาแล้ว

เวลาไม่ขาดไม่เกินสิบนาทีข้าวปั้นก็โผล่หน้าออกมาจากประตูห้องน้ำ มองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินออกมาพร้อมกระชับเสื้อคลุมอาบน้ำตัวใหญ่ไว้แน่น ทว่าเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว ร่างของเธอก็ถูกวิลเลียมรวบขึ้นอุ้มเดินเข้าไปด้านในห้องแต่งตัวที่มีตู้เสื้อผ้า ตู้รองเท้า และของใช้อีกมากมายของวิลเลียมเรียงรายกันรอให้เจ้าของเปิดออกมาหยิบใช้

“คุณจะทำอะไรคะ แล้วทำไมยังไม่แต่งตัว” ข้าวปั้นพูดเสียงสั่นเมื่อถูกวางลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่แล้วถูกวิลเลียมเท้าแขนคร่อมร่างเอาไว้ ซ้ำเขายังมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบไว้หมิ่น ๆ อวดลอนกล้ามท้องกับแผงอกน่าลูบไล้จนเธอต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอ

“รอคุณแต่งตัวให้” วิลเลียมพูดอย่างไม่อ้อมค้อม ก่อนจะเชยคางมนขึ้นสบตา

“ทำไมต้องทำด้วยคะ”

“หน้าที่ของเมียยังไง” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับจุดแดงบนใบหน้านวล สายตาทั้งสองสบตากัน คนหนึ่งสับสนการกระทำของอีกฝ่าย แต่อีกคนหนึ่งกำลังรับรู้ได้ว่าตอนนี้ความสุขตั้งแต่เจอคนตรงหน้ากำลังเดินทางมาเยือนชีวิตของเขา ใช่ เขายอมรับว่าตั้งแต่ได้เจอข้าวปั้น การควบคุมตัวเองที่เคยดีเยี่ยมกลับมีอันต้องสั่นคลอน