หม่าซ่วนฉีค่อย ๆ ลืมตาขึ้น รอบข้างตัวนางสว่าง เหมือนอยู่บนปุยเมฆ

"เจ้ายังไม่ตายหรอกนังหนู" เสียงชราที่หม่าซ่วนฉีไม่เคยเห็นพูดขึ้นมา

"ท่านผู้เฒ่า ถ้าข้ายังไม่ตายแล้วท่านเรียกข้ามาทำไม แล้วท่านผู้เฒ่าดูแลดวงชะตาเล่า" หม่าซ่วนฉีถามชุดใหญ่

"ฮ่าฮ่าฮ่า ใจเย็น ๆ นังหนู ที่ข้าเรียกเจ้ามาเพื่อจะบอกเจ้าว่าพญามังกรหงส์แกร่งเกินกว่าเจ้าจะสู้ไหว แม้แต่พญามังกรหงส์ชื่นชมในความกล้าหาญของเจ้า และเจ้าก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาว รักตัวกลัวตาย เจ้าผ่านการทดสอบนี้"

"ขอบคุณท่านผู้เฒ่า แล้วข้าต้องทำเยี่ยงไรข้าถึงจะได้อาวุธศักดิ์สิทธิ์มา ท่านผู้เฒ่าโปรดชี้แนะ"

"เจ้าต้องเอาชนะพญามังกรหงส์เท่านั้นจึงสามารเข้าไปถึงที่เก็บอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้"

"ท่านผู้เฒ่า ข้าบอกท่านตามตรง ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพญามังกรหงส์ ข้าไม่ได้รักตัวกลัวตาย แต่ข้ายอมรับว่าข้ายังไม่แข็งแกร่งพอ ถ้าข้ายังดันทุรังก็เท่ากับเอาชีวิตไปทิ้งเปล่าๆ ตั้งแต่เกิดมาข้าไม่เคยทำภารกิจผิดพลาด แต่ภารกิจนี้ข้าต้องยอมรับว่าข้าล้มเหลว ถึงแม้มันจะยากที่จะยอมรับก็ตาม ข้าต้องขอโทษพวกท่านด้วยที่ต้องทำให้พวกผิดหวัง แต่ข้าไม่ได้คิดจะยอมแพ้ ข้าจะต้องฝึกตัวเองให้แกร่งกว่านี้ แล้วข้าจะกลับมาเมื่อข้าพร้อม"

"นังหนู เบื้องบนเลือกคนไม่ผิดเจ้ารู้จักแพ้เป็น รู้จักตนเอง และยอมรับผิด และรู้ว่าเมื่อไหร่เจ้าควรจะถอย เพราะภารกิจของเจ้าหนักหนานัก ที่จริงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในตำนานยังไม่สามารถมอบให้เจ้าได้ตอนนี้เพราะเจ้ายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะรักษามัน ถ้าเกิดมีใครล่วงรู้ว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่เจ้า นอกจากเจ้าจะมีอันตรายแล้ว ถ้าเจ้าพลาดพลั้งแล้วอาวุธนี้อยู่ในมือผู้อื่น เมื่อนั้น ทั้ง 4 ภพ จะมีภัย เจ้าต้องฝึกตัวเองให้แกร่งพอที่จะเอาชนะพญามังกรหงส์ซะก่อน เจ้าถึงจะสามารถครอบครองมันได้"

"ข้าเข้าใจแล้วท่านผู้เฒ่า แต่ข้ารู้สึกไม่ดีที่ต้องทำให้ผู้เฒ่าดูแลโชคชะตา กับท่านอาจารย์ผิดหวัง อย่างที่อาจารย์เขียนจดหมายมาเตือนว่าไม่ให้ข้าประมาท แต่ข้าคิดว่าข้ามีพรผู้เฒ่าดูแลดวงชะตา ต่อให้สู้ไม่ได้แต่ท่านพญามังกรหงส์อาจเมตตาข้า แล้วมอบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ให้กับข้า แต่ข้านั้นประมาทและทะนงตนเกินไป ภารกิจนี้เกินตัวข้าไปจริงๆ ข้ายอมรับความความพ่ายแพ้ในครั้งนี้ ต่อไปข้าจะไม่ประมาทและทะนงตัวอีก" หม่าซ่วนฉีเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

"ที่ข้าเรียกเจ้ามาส่วนหนึ่งก็อยากจะรู้ว่าเจ้าจะทำเช่นไรต่อไป ในเมื่อเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพญามังกรหงส์ และเจ้าก็ไม่ทำให้ข้าผิดหวัง อีกส่วนหนึ่งข้าจะให้คัมภีร์เวทย์สะกดอสูร คัมภีร์นี้ถ้าเจ้าฝึกฝนจนสำเร็จ เจ้าจะสามารถสะกดและสั่งการอสูรเวทย์ทุกตัวรวมถึงอสูรเวทย์ในตำนานที่หายสาบสูญ เพราะนอกจากพญามังกรหงส์แล้วยังมีอสูรเวทย์ตัวอื่นที่แข็งแกร่งกว่าหรือแข็งแกร่งเท่าเทียมกับพญามังกรหงส์ เอาล่ะเจ้ากลับไปได้แล้ว ขอให้เจ้าโชคดี"

"เดี๋ยวก่อนท่านผู้เฒ่า ท่านยังไม่บอกข้าเลยว่าท่านเป็นใครและผู้เฒ่าดูแลดวงชะตาไปไหน" หม่า ซ่วนฉียังคาใจ

"ข้าคือเฒ่าผู้ดูแลสัตว์อสูร ส่วนตาเฒ่าดูแลดวงชะตากำลังวุ่นกับนังหนูอีกคนที่อยู่ในร่างเก่าเจ้า"

"ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านผู้เฒ่าดูแลสัตว์อสูรมาก ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ข้าขอลา"

"นังหนูเจ้าเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายและยอมรับความจริงได้ดีอย่างที่ตาเฒ่านั่นบอกจริงๆ ข้าชักชอบเจ้าแล้วซิ เอางี้ข้าจะให้พรเจ้า สัตว์อสูรทั้งหลายจะไม่เข้ามาทำร้ายเจ้า แต่เจ้าก็ต้องไม่ทำร้ายมันเช่นกัน ยกเว้นสัตว์อสูรเวทย์ในตำนานที่ใครๆคิดว่าสาบสูญ"

"ท่านผู้เฒ่าขอบคุณท่านมาก" แล้วเฒ่าดูแลสัตว์อสูรเวทย์ก็โบกมือให้หม่าซ่วนฉีกลับเข้าร่าง

หม่าซ่วนฉีที่ตอนนี้ระบมไปหมดทั้งตัวก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ภาพผนังถ้ำพญามังกรหงส์ที่เห็นทำให้หม่าซ่วนฉีรู้ว่าตัวเองยังอยู่ในถ้ำ

"เจ้าเด็กน้อยฟื้นแล้วหรือ" เสียงพญามังกรหงส์ถามขึ้น

"ข้าฟื้นแล้ว ต้องขอบคุณท่านมากที่ไว้ชีวิตข้า และข้าต้องขออภัยที่ล่วงเกิน"

"เจ้าเด็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก เพราะถึงอย่างไรข้าก็ไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ เจ้าแค่ถูกส่งมาทดสอบความกล้าหาญเท่านั้น แต่ครั้งหน้าถ้าเจ้ากลับมาแล้วยังไม่แกร่งพอ ข้าก็จะไม่ปราณีเพราะถ้าเจ้ายังแพ้ข้า เจ้าก็ไม่คู่ควรกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถึงตอนนั้นเจ้าตายด้วยน้ำมือข้าดีกว่าที่ข้าจะปล่อยเจ้าให้ไปตายที่มือศัตรู" พญามังกรหงส์กล่าว

หม่าซ่วนฉี กลืนน้ำลาย "ท่านพญามังกรหงส์ คู่ต่อสู้ข้าเก่งกว่าพญามังกรหงส์อีกหรือ"

"ใช่คู่ต่อสู้เจ้าเก่งกว่าข้ามากนัก"

"ข้าเข้าใจแล้ว"

พญามังกรหงส์ได้ยินคำตอบง่ายๆ ไร้คำถามกลับของหม่าซ่วนฉีก็สงสัย

"ทำไมเจ้าถึงไม่ถามว่าคู่ต่อสู้เจ้าคือใครและภารกิจอะไรที่เจ้าต้องไปทำ"

"ที่ข้าไม่ถามไม่ใช่ข้าไม่อยากรู้ แต่ข้าเข้าใจดีว่ายังไม่ถึงเวลาที่ข้าต้องรู้ ถามไปพวกท่านก็จะตอบแต่ว่ากฎสวรรค์แพร่งพรายไม่ได้ ดังนั้นข้าจะถามไปทำไม ในเมื่อข้าเลี่ยงไม่ได้รู้ตอนนี้กับรู้ตอนไหนค่าก็ไม่ต่างกัน ตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ข้าทำได้คือทำตัวให้แข็งแกร่งเตรียมรับมือกับทุกสิ่ง"

พญามังกรหงส์ได้ยินก็หัวเราะชอบใจในใจมีความเอ็นดูและชื่นชม

"ข้าชื่นชมเจ้าจริงๆเด็กน้อย เจ้าเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายและเข้มแข็งจริงๆ เอาล่ะ ข้ามีของจะให้เจ้า" แล้วพญามังกรหงส์ก็หยิบไข่ของตนยื่นให้ พร้อมไข่ที่มีปราณมังกรหงส์อีก 10 ใบ

ทำเอาหม่าซ่วนฉีอ้าปากค้าง โอ้พรทั้งผู้เฒ่านี่เจ๋งจริงๆ ถึงจะไม่ได้อาวุธศักดิ์สิทธิ์แต่คัมภีร์กับไข่พญามังกรหงส์นี่ก็เท่ากับนางถูก ลอตเตอรี่รางวัลใหญ่เลยนะเนี่ย

"ขอบคุณท่านพญามังกรหงส์มาก ข้าจะรีบฝึกฝนแล้วกลับมาใหม่ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง"

จู่ๆพญามังกรหงส์ก็เอาเล็บสะกิดที่ปลายนิ้วของหม่าซ่วนฉี เมื่อเลือดของนางโดนไข่พญามังกรหงส์ พอเลือดของนางโดนพญามังกรหงส์ จู่ ๆ มันก็เบิกตากว้าง ตอนที่เจอนางและต่อสู้กัน มันสัมผัสไม่ได้ถึงความสูงศักดิ์และบารมีของนาง แต่เมื่อครู่ตอนที่กรงเล็บมันได้สัมผัสเลือดนาง จึงรู้ทันทีว่าตนพูดจาหมิ่นเบื้องสูง ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากขอภัย เสียงของเฒ่าดูแลอสูรก็ดังขึ้นในกระแสจิตมัน

"เจ้าล่วงรู้แล้วก็นิ่งเฉยไว้ นี่ยังไม่ถึงเวลาที่พระองค์ต้องรู้ เจ้าแค่พูดกับพระองค์ดีหน่อยก็เท่านั้น ตอนนี้เจ้ารีบจัดการกลบกลิ่นโลหิตของพระองค์ ดีที่มันไม่ได้หยดลงพื้น เพราะโลหิตพระองค์สามารถเรียกอาวุธศักดิ์สิทธิ์ออกมาได้ ดังนั้นคราวหน้าถ้าพระองค์มาเจ้าต้องระวังให้ดี

เบื้องบนสั่งมาว่าเจ้าต้องทดสอบโดยใช้พลังทั้งหมดของเจ้า ไม่งั้นถ้าเจ้าออมมืออาจจะทำให้ เวลาต้องไปรบจริงอาจจะเกิดอันตรายขึ้นได้

เลือดของหม่าซ่วนฉีที่หยดลงบนไข่พญามังกรหงส์ก็ฟักตัว นางที่กำลังตกตะลึง พญามังกรหงส์ก็พูดขึ้นมาด้วยความดีใจ

"ในที่สุดข้าก็ได้เจอคนที่จะมาดูแลลูกข้า ข้าอยากให้ท่านช่วยดูแลและฝึกฝนพวกมัน ข้าเชื่อว่าลูกข้าอยู่กับท่านคงต้องได้เรียนรู้อะไรมากมาย" พูดจบพญามังกรหงส์ก็หมุนตัวกลับกลายเป็นพญาหงส์มังกร ที่หัวเป็นหงส์หางเป็นมังกร

"ท่านไม่ต้องตกใจไป ข้าใจดีกว่าท่านพี่ข้ามากนัก ข้าขอฝากลูกข้ากับท่านด้วย" พญาหงส์มังกรก็ใช้ปากจิกเข้าที่ลำตัวของลูกมัน พญามังกรหงส์น้อยก็ร้องประท้วง

หม่าซ่วยฉีที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกก็ได้แต่ยืนนิ่งแต่แอบคิดในใจ 'ถามนางซักคำหรือยังว่าอยากได้สัตว์เลี้ยงไหม' แต่ก็ได้แต่คิดเพราะถ้าพูดออกไปอาจไม่มีชีวิตรอด แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะพญาหงส์มังกรยื่นลูกนางให้นางดื่มเลือดแล้วก็เกิดแสงสีทองอร่ามล้อมรอบ และที่หม่าซ่วนฉีคาดไม่ถึงคือ พลังของเจ้าตัวน้อยแข็งแกร่งเกินคาด ทำให้นางก้าวข้ามไปเป็นระดับบุษราคัม ขั้นสูงสุด

"เอ่อท่านพญาหงส์มังกร ข้ามีพันธสัญญากับพญาวิหคเพลิงอยู่จะเป็นอะไรหรือไม่"

"ไม่เป็นไร เพราะอย่างไรก็สายเผ่าพันธุ์เดียวกันดีซะอีกจะได้มีคนเลี้ยงดูลูกข้า"

"แล้วข้าต้องเลี้ยงลูกท่านด้วยสิ่งใด แล้วถ้ามีคนรู้ว่าข้ามีลูกพญามังกรหงส์ ข้าและลูกท่านอาจมีอันตราย ข้าควรทำเช่นไร" หม่าซ่วนฉีถามเป็นชุด

พญาหงส์มังกรก็หัวเราะ "ใจเย็นๆ ท่านมิต้องกังวล ลูกข้าดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ เดี๋ยวข้าจะให้ท่าน เพียงแต่ต้องสร้างบ่อเพิ่มในมิติ น้ำศักดิ์สิทธิ์นี้จะผุดขึ้นมาตลอดเวลาไม่มีวันหมด ท่านสามารถเอาน้ำศักดิ์สิทธิ์ไปใช้ได้ น้ำศักดิ์สิทธิ์ถ้านำมาปรุงโอสถจะได้ผลที่ดีกว่าวารีทิพย์ถึง3ส่วน แต่ท่านต้องกะปริมาณให้ดี ถ้าทำโอสถรักษาก็ไม่ต้องห่วงมากนักแต่ถ้าเอามาปรุงยาพิษใส่มากไปอาจทำให้คนที่เตะต้องศพก็โดนพิษด้วยเช่นกัน เรื่องที่ท่านห่วงว่าถ้ามีใครรู้ว่าเป็นลูกข้า ไม่ต้องกังวลลูกข้าสามารถแปลงร่างเป็นมังกรหรือหงส์ธรรมดาได้ แต่ต้องระวังถ้ามีผู้ที่มีเวทย์สีทองและสามารถใช้พลังอสูรเวทย์ขั้นพญามังกร คนพวกนี้จะดูออกแต่ในใต้หล้านี้มีแทบนับนิ้วได้

เอาล่ะท่านไม่ต้องกังวล นี่คือกำไลพญาหงส์มังกรใส่ไว้ที่ต้นแขน มันจะเป็นหนึ่งเดียวกับท่าน มันจะปรากฏต่อเมื่อท่านจะอนุญาตเท่านั้น ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ข้าจะส่งตัวแทนไปช่วยท่านเอง เอาละสายมากแล้วท่านต้องรีบเดินทาง ขอฝากลูกข้าด้วย" พญาหงส์มังกรฝากฝังยืดยาว

"ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าหม่าซ่วนฉีจะดูแลลูกท่านอย่างดี ข้าสัญญา"

"ขอบใจมาก นี่คือไข่ปราณหงส์มังกรข้าให้ท่าน แล้วพญาหงส์มังกรก็ยื่นส่งให้ 20 ใบ ทำเอาหม่าซ่วนฉีตาค้าง แล้วก็มีเสียงพญามังกรดังขึ้นมา

"น้องหญิงเจ้าเกทับพี่หรือ" พญาหงส์หัวเราะ "ท่านพี่ก็ขี้เหนียวไปได้ พวกเราจำศีลอยู่แต่ในนี้ ไข่ปราณก็ไม่ได้ใช้ ท่านมีกองเท่าภูเขา ให้แค่ 10 ใบ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น"

พญามังกรได้ยินภรรยาที่รักสบประมาทก็สั่งพญาหงส์ "เจ้าหยิบไข่ปราณของข้าให้นางไปอีก 30 ใบ"

พญาหงส์ขยิบตาให้หม่าซ่วนฉี "ข้าก็ไม่อยากน้อยหน้าท่านข้าก็จะให้ท่านอีก 20 ใบ"

ทำเอาหม่าซ่วนฉียิ้มหน้าบาน 'โอ้ แข่งกันแบบนี้ข้าชอบ' แล้วก็รีบเก็บของทั้งหมดรวมทั้งนำเจ้าตัวเล็กใส่ในห้วงมิติ แล้วนางก็อำลา หม่าซ่วนฉีกำลังจะย้อนออกไปก็รู้สึกถึงลมวูบหนึ่ง แล้วนางก็มายืนหน้ากระโจมตัวเอง แล้วพญามังกรก็ส่งกระแสจิตมา

"หวังว่าอีกไม่นานจะได้เจอท่านอีก ฝึกฝนให้หนักเพราะพวกข้าจะไม่อ่อนข้อให้ท่านเด็ดขาดเพราะเป็นคำสั่งจากเบื้องบน ฝากดูแลลูกข้าด้วย"

หม่าซ่วนฉีที่อยู่หน้ากระโจมกำลังส่งกระแสจิตเรียกเฟิ่งอวี่ มันก็บินมาหาจากนางก่อน

"คุณหนูท่านรู้มั้ย ท่านหายไปนานเท่าใด ข้าไม่สามารถสื่อสารกับท่านได้เลย ทั้งที่ข้าทำพันธสัญญากับท่านแต่ข้าจับกระจิตท่านไม่ได้" เฟิ่งอวี่บ่นชุดใหญ่ด้วยความเป็นห่วง

"ขอบใจมากที่เจ้าเป็นห่วง ตอนนี้ข้าไม่ไรแล้ว ข้าว่าเจ้าเข้าไปที่ห้วงมิติของข้าแล้วเราค่อยคุยกัน ข้ามีเพื่อนใหม่จะแนะนำให้เจ้ารู้จักและอาจจะต้องรบกวนให้เจ้าดูแล"

หม่าซ่วนฉีที่เห็นเฟิ่งอวี่หน้างอ ก็ปลอบใจ เจ้าไม่ต้องน้อยใจไป ข้ารับประกันว่าเจ้าต้องดีใจ แล้วหม่าซ่วนฉีก็เอามือแตะที่หัวเฟิ่งอวี่ เรื่องราวทั้งหมดของคู่พันธสัญญาก็ถ่ายทอดถึงกัน

"โอ้ คุณหนูท่านช่างโชคดีเหลือเกิน ส่วนข้าก็ช่างมีวาสนานักที่ได้เป็นคู่พันธสัญญาและรับใช้ท่าน" แล้วเฟิ่งอวี่ก็กลับเข้าห่วงมิติ

กระโจมสำนักศึกษา

อาจารย์และบรรดาลูกศิษย์ทั้งหมดก็เตรียมตัวกลับสำนักศึกษา องค์รักษ์เงาที่เมื่อวันก่อนได้รับคำสั่งให้ออกตามหาแม่นางน้อยก็ต่างคนก็กลับมารายงานให้นายของตนทราบ

เหล่าองค์รักษ์เงารายงานว่าหาแม่นางน้อยไม่พบ ทำเอาเหล่าเจ้านายผู้สูงศักดิ์ทรงกริ้ว ก่อนที่เหล่าองค์รักษ์จะโดนหมายหัว

องค์รักษ์ของเหล่าบรรดาองค์ชายและท่านอ๋องก็รายงานเรื่องที่ตนคิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับคำสั่งที่ได้รับมา เมื่อเหล่าองค์รักษ์เงากราบทูลนายเหนือหัวของตนแล้ว ไอสังหารของทั้ง3พระองค์ก็แผ่กระจายออกมา ทำให้เหล่าบรรดาศิษย์ด้วยรวมถึงองค์รักษ์เงาของทั้ง 3 พระองค์ก็กระอักโลหิตออกมา ทำเอาบรรดาสหายร่วมชั้นเรียนตกใจแล้วเอาผ้าซับมุมปาก

หม่าซ่งชิงและหลี่ฟางเทียนที่โดนลูกหลงเล็กน้อยเนื่องจากมีพลังเวทย์ที่สูง หันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

"เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้ง 3 พระองค์ถึงดูเคร่งเครียดและมีไอสังหารออกมา" หลี่ฟางเทียนกระซิบถามหม่าซ่งชิงด้วยความสงสัย

"ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน แต่เมื่อตอนยามไฮ่ (21.00-23.00) ข้าออกมานอกกระโจมเจอ องค์ไท่จื่อ ท่านอ๋องสิบสาม และองค์ชายห้า ข้าก็แปลกใจเลยถาม แต่ละพระองค์ทรงตอบข้าว่าออกมาดูดาว เจ้าว่าน่าสงสัยหรือไม่ หรือจะเกิดสงครามระหว่างแคว้น" หม่าซ่งชิงเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟังพร้อมทั้งตั้งข้อสงสัย

"เรื่องสงครามระหว่างแคว้นไม่น่าจะเป็นไปได้ ว่าแต่แล้วเมื่อเจ้าออกมาทำไม"

"ข้าก็ออกมาดูดาว" หม่าซ่งชิงตอบพร้อมหลบตาที่จ้องจับผิด

"ดาวเมื่อคืนคงสวยน่าดู จึงมีแต่คนออกมาชื่นชม แต่ข้าเคยได้ยินว่าถ้ากลางดึกใครนอนไม่ค่อยหลับแล้วออกมาดูดาว คนผู้นั้นต้องมีความในใจ เจ้าว่าจริงหรือไม่ ซ่งชิง"

ซ่งชิง "______"

----------------------

ตอนนี้น้องฉีของเราได้ของดีมาเพียบ แถมยังได้ลูกของพญาหงส์มังกรอีก อีกไม่นาน สองตัวแสบก็จะคอยก่อกวนรีดด้วยความน่ารักและแสบสันต์

อย่าลืมเข้ามาเล่นเกมส์ด้วยนะคะ

ตอนนี้กลุ่มภารกิจพลิกชะตาฟ้าเปิดกลุ่มไลน์แล้วค่ะ ใครสนใจพูดคุย Add Line Phoenix-c แอดแล้วทักด้วยนะคะว่าอยากอยู่กลุ่มภารกิจพลิกชะตาฟ้า

ไรท์กำลังรีไรท์บางช่วงที่เวิ่นเว้อออก และใส่ช่วงหนุ่มขนอ้อย และเวทย์ที่นางเอกฝึก ช่วงนี้อาจทำผลโหวตเยอะนิดนึงนะคะ อย่าลืมมากดติดตามกันเยอะ ๆ นะคะ จะได้เป็นกำลังให้ไรท์สู้ต่อไป

อยากอ่านคอมเม้นท์จากรีด เพื่อเป็นกำลังใจ ส่งมาหน่อยนะคะ

special thanks

ขอบคุณรีดที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จครั้งนี้ ถ้าไม่มีพวกคุณคอยให้กำลังใจ ช่วยคิด ช่วยแก้ไขงาน เรื่องนี้คงไม่ออกมาดีแบบนี้ ไรท์ขอบคุณจากใจค่ะ

รีดที่น่ารักคะ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักเขียนทุกคน ถ้าชอบ กด Like Share และ Favoriteให้ด้วย จะได้รู้ว่ามีคนอยากอ่านเรื่องของเราอยู่

กราบขอบพระคุณค่า

ไรท์