(ต๋าน่าหลันซือซือ: พิษรัก พิษวาสนา อานุภาพรุนแรงนัก!)

บทนำ:โฉมงามก้านหัก(แก้ไข2) 100%

ปลายยามจื่อ(23.00-1.00) สวรรค์เหนือแว่นแคว้นคล้ำมืดดุจธารหมึก โคมทองหลุบรัศมีอ่อนเบา ปวงดาราล้วนเร้นซ่อน เบื้องบนยังหนาครึ้มด้วยมวลเมฆากำลังก่อทัพ หากมีมนุษย์ผู้ใดหาญแหงนหน้ามองยามนี้ เกรงขวัญเขาคงลี้หายประหนึ่งผจญโทสะอวี้หวงตาตี้(เง็กเซียนฮ่องเต้)

หลากสรรพสำเนียงสงบสยบ ยามกระแสลมโหมกระแทกสิ่งปลูกสร้าง ก่อเกิดเสียงปึงปังอึงอลทั่วเมืองหลวง คล้ายกองทัพอันธพาลรังแกคน แต่เท่านั้นหาได้เพียงพอ เมื่อพวกมันหนุนนำละอองดินลอยฟุ้งเทียมยอดไท่ซาน จะเป็นมนุษย์สุดประเสริฐหรือเดรัจฉาน หากอาศัยใต้หล้าหนึ่งเดียวกัน ล้วนประจักษ์ขุมพลังอันยิ่งใหญ่ที่สำแดงเดชเท่าเทียม

นายทวารบาลผู้เฝ้าประตูท้ายวังยกมือขยี้ตา หลังเศษดินปลิวตลบสร้างความระคายเคืองแก่เขา รอบบริเวณในหน้าที่ค่อนข้างวังเวง ผู้คนมากมายมัวหลงใหลแสงทองอร่ามของพระราชวัง ทว่ามีสักกี่คนที่ล่วงรู้รูปเงาสถานสูงส่งเช่นพลทหารชั้นต่ำอย่างเขา

ลาภยศสรรเสริญเบ่งบานละม้ายบุปผชาติ แล้วก็ร่วงโรยสู่ธุลีดินเป็นสังสารวัฏ เบื้องหลังประตูบานนี้คืออาณาเขตรวมผู้พานพบสัจธรรมดังกล่าว มีทั้งควรแก่เวลาและก่อนเวลาอันควร เขาถอนหายใจ ยามหยาดน้ำศักดิ์สิทธิ์พรั่งพรูกระทบเกราะนอก

กี่ชีวิตแล้วกลายเป็นเลือดเนื้อหล่อเลี้ยงราชบัลลังก์ และอีกกี่ชีวิตที่ถูกไสส่งมาหมักหมม ณ ตำหนักท้ายวัง สถานที่บางผู้จากไปโดยปริศนา บางผู้เหี่ยวเฉาตราบลมหายใจสุดท้าย หากเงี่ยหูฟัง มิจำเป็นพึ่งพาวรยุทธ์ใดๆ ในสำเนียงพัดอู้ของสายลม แฝงกระแสครวญคร่ำชวนปริเวทนา ของเหล่าภูตผีที่ปรารถนาความยุติธรรม

ด้วยชินชาในหน้าที่ ทหารฉกรรจ์จึงเพิกเฉยต่อฟ้าฝน แม้แรงพิโรธดังประสานครืนครั่น อสนีบาตแลบแปลบปลาบ ประดุจกิริยาทะยานเหินของหวงหลง(มังกรทอง) ที่ปรากฏครั้งแล้วครั้งเล่าบนทะเลเมฆคล้ำ

“โอย...”

ผ้าผืนเก่าโดนบิดซ้ำซาก หลังใช้ซับหยาดเหงื่อที่ผุดทะลักจนเปื่อยยุ่ย นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนละม้ายอำพันกรอกจ้องเพดานเรือนทรุดโทรม ความเจ็บปวดบีบคั้นกายกระทั่งสั่นเทา เช่นเดียวกับเปลวเทียนในตะเกียงครอบ

“โอย...โอยยย...”

ฝ่ามือซีดขาวขยุ้มขยำผ้าปูที่นอน ก่อนจะบิดเกลียวสลับถอนทึ้ง เส้นผมดกหนากระจายระเรียวหน้าซูบตอบ ที่บัดนี้นางสละสิ้นเค้าโฉมสะคราญ ผู้เคยเป็นที่โปรดปรานของเอกบุรุษแดนจงหยวน(ที่ราบภาคกลางของจีน)แล้ว

“อ๊า...ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”

กลีบปากสั่นระริกขบเม้ม ทำผิวแห้งหลุดลอกเป็นขุยรุ่ย

เหตุใด!

เหตุใดวาสนาจึงพานางตกต่ำเพียงนี้ มิใช่เขาที่มีใจเอ็นดูหรือ ขณะแนบเนาได้อ่อนหวานชวนหลงใหลดังนั้น

เหตุใด!

เหตุใดความรักจึงจืดจางรวดเร็วนัก!

สิ้นประโยคทวงถาม เสียงหัวเราะก็สะท้อนก้องเหยียดหยาม

อ่อนหวาน...หลงใหล...มีใจเอ็นดูหรือ...รักหรือ!

คงเป็นนางที่หลงระเริง บังอาจไปหยั่งน้ำพระทัยผู้เป็นสามี จึงต้องทัณฑ์สาปส่งนี้อยู่ใช่หรือไม่!

หญิงสาวเหม่อลอยดูขื่อคานเก่าคร่ำ หยากไย่ไหวพะเยิบตามเรี่ยวแรงพายุคล้ายเงามัจจุราช คลื่นรวดร้าวที่สุมเร้าก็ซัดสาดนางเข้าใกล้ความตายทุกที

“ไม่ได้เพคะ!เหนียงเหนียง(พระชายา)จะยอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้เพคะ!”

นางกะพริบตา ก่อนหันมาสนใจใบหน้าเนืองนองไปด้วยน้ำตาของคนสนิท ริมฝีปากแห้งเซียวขยับขานแผ่วเบา

“อารัน...”

มีเพียงสาวน้อยชาวเผ่าที่จงรักภักดีนางด้วยชีวิต และยอมมาอาศัยในสถานที่อัปมงคลด้วยกัน เจ็บปวดนักที่พวกนางจากทุ่งหญ้ากว้างไกล เพื่อไล่ตามไขว่คว้าภาพลวงตาที่เรียกว่า‘รัก’

“ข้า...ข้าผิดต่อเจ้าแล้ว...อภัยให้ด้วยอารัน...”

โฉมเยาว์คลายมือจากผ้าปูเตียงมาคว้าแขนสาวใช้ ผู้เป็นเพื่อนเล่น เพื่อนคิดและเพื่อนตาย

“ไม่เพคะ!หม่อมฉันไม่ยอมรับ เหนียงเหนียงต้องสู้!เหนียงเหนียงต้องสู้เพคะ เพราะ...ฮือ เพราะข้า...ข้าจะไม่อภัยให้ท่าน!เสี่ยวซือ!”

ถึงคราวอยากล่วงเกิน จะเป็นโทษสถานเบาหรือหนัก กระทั่งความตายยังยั้งชีรันผู้รู้ใจนายที่สุดไม่ได้

“หึ!อารัน...เจ้าคนโง่งม...”

สตรีบนเตียงยกมุมปากยิ้ม ด้วยคนโง่งมที่หลุดปากตำหนิไปหาใช่บ่าวไม่ นางก็อยากต่อสู้...อยากกลับคืนวังวนอำนาจที่เคยแวดล้อม แต่ด้วยสภาพนี้นะหรือ สภาพไม่ต่างกับผ้าขี้ริ้วที่ฝูงคนเหยียบย่ำ มันช่างดั่งฝันเพ้อเจ้อ!

เพียงรักษาครรภ์มังกรที่เปี่ยมพลานุภาพ นางก็เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสแล้ว!

เขาผู้เป็นพระสวามีได้พรากหัวใจนางจากอก อา...บัดนี้บุตรในอุทรก็กำลังพรากชีวิตนางไปจากร่าง นี่หรือเส้นทางสวรรค์ลิขิตแก่ธิดาผู้สืบเชื้อสายต๋าโมเหยียนชานหยู(ประมุขเผ่าสกุลต๋า ชื่อโมเหยียน)

“เบ่งเจ้าค่ะ!เสี่ยวซือเบ่ง!”

หญิงสาวกัดฟันทำตามคำสั่งแม้กำลังวังชาถดถอยลง แต่ธรรมเนียมปลูกฝังจากเผ่ากลับผลักดันให้จิตวิญญาณนักสู้ฮึกเหิม

“โอ้!เบ่งอีกเจ้าค่ะ ใกล้...ใกล้แล้ว!อารันกำลังจะได้เห็นพระเศียร...”

ไม่ว่าสาวใช้คู่ยากพร่ำปลอบปลุกอย่างไร ที่นางฝืนทนอยู่ได้ เป็นลำพังสัญชาตญาณมารดาพร้อมให้กำเนิดทารกเท่านั้น ร่างแบบบางอดทนต่อความเจ็บปวดที่มุ่งมั่นฉีกขย้ำ เพื่อเปิดโชคชะตาแด่อีกหนึ่งชีวิตในครรภ์

“โอยย...อ๊า...”

ชีรันดวงตาลุกวาว ประกายตื่นเต้นฉาบแทรกเงาน้ำตา ขณะเด็กสาวยื่นมือประคองทารกน้อย ก่อนจะช่วยนำเขาออกสู่โลกภายนอก

“โอ้!เสี่ยวซือ...หวังจื่อ(องค์ชาย)เจ้าค่ะ!เป็นหวังจื่อ!”

นางประกาศลั่นด้วยความดีใจ มือไม้ที่โอบอุ้มสั่นเทาจนจัดการเด็กอย่างเก้กัง เหงื่อที่หลั่งไหลไม่ทันซับเช็ด คราบโลหิตกับน้ำคร่ำยังเปรอะเลอะ สาวน้อยก็ตกตะลึงเมื่อเห็นอีกศีรษะกำลังขยับตามมา

น่ายินดีอะไรเช่นนี้!

สองมังกรในหนึ่งครรภ์!

“หวังจื่อสองพระองค์!เสี่ยวซือ!ท่านคลอดหวังจื่อสองพระองค์เจ้าค่ะ!”

มารดาที่เหนื่อยอ่อนควรได้ยินเสียงแรกกำเนิดประหนึ่งรางวัล แต่สายฟ้ากลับฟาดเปรี้ยงกลางอุทยานหลวง บังเกิดเสียงสนั่นก้อง ข่มกลืนเสียงทารกแหกปากร้องมิดชิด

เปรี้ยง!

“อุแว้!อุแว้!”

เหตุไฉนค่ำคืนที่ทั่วปฐพีย่อมแซ่ซ้องสรรเสริญ ประมุขเทพบดีผู้ปกครองสามโลก สิบทิศ สี่กำเนิดและหกมรรคากลับประทานสุรกัมปนาทดั่งบังเกิดอาเพศกัน

เปรี้ยง!

หรือจะเป็นวิธีกราดเกรี้ยวเพื่ออำพราง...

เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!

คุยกับแพนด้า:(17/6/19)

ย้อนกลับมาลงใหม่รอบที่สาม และน่าจะเป็นรอบสุดท้าย ใช้ต้นฉบับล่าสุดของแพนด้าลงนะคะ ถ้าอนาคตแพนด้าไม่ไปรีไรท์แก้ต้นฉบับใหม่อีกครั้ง ซึ่งอาจจะพลาดส่วนแก้ไขที่ทางบก.เกลาสำนวนในเล่มสนพ.ไปบ้าง

เรื่องหลงฮวา ดอกไม้มังกร เล่ม2(บทที่31-บทที่60 มีตอนพิเศษ1ตอน+ผังตัวละคร) จะวางแผงเมื่อไหร่ ยังไม่ได้วันแน่นอน แต่ทางบก.บอกคร่าวๆ ว่าจะเป็นช่วงปลายเดือนกรกฎาคมนี้นะคะ ก็ราวๆ ปลายเดือนหน้าค่ะ เตรียมหยอดกระปุกกันหรือยังน้าาาา

รับรองว่าวางแผงหรือทราบความคืบหน้าเมื่อไหร่จะรีบแจ้งเลยค่ะ

ส่วนเล่ม3(บทที่61-บทที่90) แพนด้าวางโครงเรื่องหลักเรียบร้อยแล้ว กำลังจะวางโครงเรื่องย่อยอยู่ค่ะ ฉะนั้นยังไม่มีต้นฉบับสักอักษรเดียวเลย ฮือๆ ยังไม่ได้เริ่มบทที่61 สักหนึ่งตัวววว

และงานรูปเล่ม1 (บทนำ-บทที่30)ก็มาแล้วนะคะ สามารถหาซื้อได้บนแผงร้านหนังสือ เว็บสนพ.สถาพร เว็บขายหนังสือ หรือกระทั่งร้านค้าบนแอพพลิเคชั่นต่างๆ

และงานอีบุ๊คเล่ม1 สามารถซื้อได้ตามแอพพลิเคชั่นร้านหนังสือต่างๆ แต่แพนด้าขอแนะนำพี่เมพขาโจ๋ค่ะ

คุยกับแพนด้า:(5/9/18)

ก็ย้อนกลับมาฉบับแก้ไขเรียบร้อยแล้วกันหน่อยนะคะ ถ้าถามถึงโครงเรื่องเล่มสองไปถึงไหนแล้ว แฮ่ๆ...แพนด้าเพิ่งจะหายจากไข้หวัดเล่นงาน ยังไม่ได้เริ่มเขียนสักตัวเท่าเดิมเลยค่ะ ที่ได้มาช่วงรักษาสุขภาพคือ นอนอ่านตำราการเป็นฮ่องเต้...เอิ้กกก จริงๆ แล้วอ่านเพื่อหาพลังเขียนด้วยค่ะ 55555 ก็ไม่ได้ใช้เวลานอนเปล่าๆ น้า อย่าเพิ่งรุมกระทืบกัน ช่วงนี้ก็จะทยอยลงฉบับแก้ไขแล้ว ยังจะไม่ได้ลงตอนใหม่นะค้าาา ถ้าจะเริ่มลงตอนใหม่แพนด้าจะแจ้งข่าวกันอีกทีน้า ส่วนเรื่องหน้าปก เดี๋ยววันนี้แพนด้ามีส่งบรีฟปกกับทางสนพ. จะลองเอาความคิดเห็นทุกคน รวมถึงตัวแพนด้าเองด้วย มาผสมให้ได้ที่ลงตัวที่สุดนำเสนอไปนะคะ แต่จะได้ไม่ได้ ก็ขึ้นกับปัจจัยบางอย่างต่อ อันนี้ต้องขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาทำแบบสอบถามให้แพนด้ามากๆ เลยนะคะ

คุยกับแพนด้า:(7/1/18)

แพนด้าขอฝากงานแนวจีนเรื่องแรกด้วยนะคะ คิดแต่ต้นแล้วว่าต้องเขียนยาก ก็เขียนยากจริงๆ โดยเฉพาะตอนที่หัวกลวงๆ ของแพนด้าไร้ข้อมูลเกี่ยวกับชาวจีน บ๋อแบ๋มากกก ต้องนั่งรื้อๆ ประวัติศาสตร์ คำจีนกลาง ดูซีรี่ยส์จีน จนแบบว่า...เริ่มจะจำอักษรจีนได้บางตัวแล้ว 55555

ไม่รู้คนอ่านจะชอบไหมนะคะ ยังไงก็แวะมาคุยกับแพนด้านะคะ ส่งคอมเม้นต์กันตามสบายเลยค่ะ แพนด้ารอคอยใจจดจ่อ แล้วถ้ามีตรงไหนอยากเสริมเกี่ยวกับภาษาจีนกลาง หรือว่าแพนด้าใช้คำผิด ทักกันมาเลยค่ะ ชอบมาก

อยากคุยกับแพนด้าเหรอคะ...ไม่ยากๆ เลยค่ะ มีหลายช่องทาง...(แต่ก่อนอื่นแพนด้าต้องแวะรับยาที่ช่องสามก่อน55555)

ทางอีเมล>>> honeypooh079@hotmail.com

ทางเฟสบุ๊ค>>>https://www.facebook.com/rayajintahoney