มนต์ตรารักนิรันดร์
ซาบซึ้งตรึงใจ
มนต์ตรารักนิรันดร์
ซาบซึ้งตรึงใจ
Ami/ภิญญ์พลอย
เพราะเขาสวมแหวนประจำตระกูลได้ ทำให้เขาได้เป็นผู้ครองมรดกทั้งหมด...เรื่องจะไม่จบเพียงแค่นั้น หากแหวนนั้นมีกฎว่าห้ามยุ่งเกี่ยวกับหญิงคนไหน นอกจากคู่ครองที่แหวนเลือกให้ ปัดโธ่!ใครมันจะไปเชื่อ!!!
  • 59 ตอน
  • 11K
นิยายโดย
  • 16 คนติดตาม
บทนำ

ชายหนุ่มวัย 20 ปี วันนี้เขาได้ถูกเรียกตัวจากบรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ให้เข้าห้องทำนายรับมรดกโบราณที่ตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น แต่ทว่ากลับไม่มีใครสวมใส่ของโบราณชิ้นนี้ได้เลย จนกระทั่งมาถึงรุ่นเด็กชายย่างวัย 18 นี้

“มาเร็ว ๆ เข้าเจค รีบมาเข้าพิธีเร็วเข้า!!”

เสียงของมารดาเจคอปเอ่ยออกมาอย่างเร่งรีบ

ด้วยมีผู้ใหญ่หลายคนรอลูกชายตนอยู่นานแล้ว ทำให้เธอต้องเร่งลูกชายของตนเพื่อให้เข้าพิธีนี้เสียทีและไม่รู้ว่าลูกชายตนจะใส่แหวนวงนี้ได้หรือเปล่า เธอก็ไม่อาจรู้ได้และไม่คิดหวังว่าลูกชายตนนั้นจะใส่แหวนโบราณนั้นได้ด้วย

ตัวเธอนั้นได้หมายตาลูกสาวของเพื่อนสนิทของตนไว้ หากว่าลูกชายตนใส่ไม่ได้เธอเองก็ไม่ซีเรียสอะไรมาก แม้ว่าจะได้ครอบครองกิจการทั้งหมดของสามีก็ตามเพราะทุกวันนี้ก็มีกินมีใช้เหลือเฟือแล้วซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ต้องการด้วยเช่นกัน

เธอทั้งรักและเอ็นดูลูกสาวเพื่อนสนิทของตนเองมากและหวังอยากจะได้เป็นสะใภ้ หากว่าลูกชายของตนใส่แหวนวงนี้ได้ลูกชายของเธอก็จะได้สืบธุรกิจและกิจการในเครือของสามีทั้งหมด

เป็นอันว่าความฝันของเธอที่อยากได้สะใภ้ที่ตนเองหมายตาไว้ก็คงหมดหวัง ด้วยแหวนวงนี้จะนำพาให้ลูกชายของเธอได้เจอเนื้อคู่ที่สมพงศ์เองในไม่ช้า...

ทว่าคนเป็นแม่ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงของสามีและพี่ชายฝาแฝดของเขาซึ่งเป็นผู้นำการทำพิธีได้เอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิดของตนเองแทบจะทันที

“เริ่มพิธีได้!/เริ่มพิธีได้!”

สองพี่น้องฝาแฝดตระกูลมาร์ฮานเอ่ยขึ้น

ทำให้บรรดาเครือญาติทั้งหลายเริ่มสวดมนต์ซึ่งเป็นคาถาประจำตระกูล หากได้สวดทำพิธีพร้อมกันจะทำให้คนที่เข้าพิธีทั้งหมดมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองสืบไป

โดยเฉพาะกับผู้ที่จะได้ขึ้นเป็นผู้นำของตระกูลที่ได้สวมแหวนโบราณนี้จะได้ครอบครองธุรกิจและกิจการทั้งหมดซึ่งเป็นใหญ่ที่สุดในของตระกูลทันที

คนทั้งหมดนี้ต่างก็ได้ลองสวมแหวนแล้วทั้งนั้น ทว่ากลับไม่มีใครสามารถสวมใส่สิ่งนี้ได้เลย ทำได้แค่เก็บรักษาเพื่อรอคอยคนที่จะเป็นเจ้าของที่แท้จริงสวมใส่ซึ่งทุกคนเชื่อจะทำให้ตระกูลของพวกเขาเจริญและมีกว่าที่เป็นอยู่นี้มากขึ้น

เนื่องจากทุกวันนี้ตระกูลพวกเขามีครอบครัวและต่างขยับขยาย ทำให้จำนวนคนในตระกูลเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ กอปรรายได้ของตระกูลยังคงเท่าเดิม

หากว่ายังเป็นเช่นนี้อยู่อีกพวกเขาก็ไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไปคงต้องได้แยกย้ายกันออกไปหาความเจริญที่อื่นซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อยากจะให้เกิดขึ้นเลยและมีเพียงผู้ชายในตระกูลเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้พวกเขากำลังประสบปัญหาอะไร

ตอนนี้พวกเขาก็ได้แต่หวังลูกชายของเจฟฟาร์จะสวมแหวนวงนั้นได้ กว่าหลายทศวรรษแล้วที่ยังไม่มีใครสวมได้ที่พร้อมจะเป็นผู้นำของตระกูลให้เจริญขึ้นมาอีกครั้ง

ทุกวันนี้ที่พวกเขาอยู่ได้ก็เพราะทรัพย์สมบัติที่ต้นตระกูลที่ได้สวมแหวนวงนี้ได้สร้างขึ้นและทุกวันนี้ก็เริ่มหร่อยหลอลงไปทุกที พวกเขาก็ได้แต่หวังจะได้เจอผู้นำความเจริญมาสู่วงศ์ตระกูลอีกครั้ง

“เจคลองสวมแหวนสิลูกพ่อ...”

เจฟฟาร์เอ่ยบอกลูกชายของตนให้เขาได้ลองสวมแหวนโบราณนี้ที่ตกทอดมาตั้งแต่ต้นตระกูล

ทั้งเจฟฟาร์ โจเซฟ พร้อมบรรดาเครือญาติต่างมองเจคอปด้วยความหวัง

“ครับพ่อ”

เจคอปตอบรับบิดาของตนพร้อมกับรับแหวนโบราณมาสวมใส่

ชายหนุ่มวัย 20 ปีรู้สึกคุ้นเคยกับแหวนวงนี้เป็นอย่างมาก ทว่าเขาก็กลับปัดความรู้สึกบางอย่างออกไปซึ่งเขาไม่ค่อยเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้สักเท่าไหร่นัก

หากจะอยากจะทำให้ธุรกิจและกิจการเจริญรุ่งเรืองกว่าที่เป็นอยู่ก็ต้องคิดหากลยุทธ์ใหม่ ๆ ออกมาทำ ไม่ใช่มาเชื่อเรื่องอะไรพวกนี้ ด้วยเขาเป็นคนรุ่นใหม่ หัวทันสมัยยอมรับวัฒนธรรมใหม่ ๆ เข้ามา ทั้งลูกหลานรุ่นใหม่ทุกคนก็คิดอย่างเขาเช่นเดียวกัน

แต่ก็ไม่อาจขัดเจตนารมณ์ของพ่อแม่และบรรดาเครือญาติได้จึงต้องตามน้ำไปก่อนด้วยไม่อยากจะมีปัญหากับผู้ใหญ่นั่นเอง

ขณะที่ชายหนุ่มนั้นกำลังสวมแหวนเข้าไปนั้น สายตาเขากลับเห็นแสงสีทองเข้าตาตนพร้อมกับน้ำเสียงใครบางคนที่เข้ามาในโสตประสาทของเขา ณ ขณะนั้น

“ซามา ฟามา ซียา นีห์ เจ้าคือเจ้าของแหวนนี้แล้วจงรอคู่ที่แท้จริงของเจ้า!!”

เสียงนั้นทำให้เขาตกใจ!! สติของชายหนุ่มแทบจะกระเจิงออกมา ทว่าเขากลับข่มความรู้สึกหวาดกลัวเอาไว้แล้วทำใจให้นิ่ง จากนั้นไม่นานเขารู้สึกว่ารอบตัวเขามือดำสนิทและไม่รู้สึกตัวอีกเลย

ทุกคนในนั้นต่างก็ตกใจเช่นเดียวกันที่ชายหนุ่มนั้นหมดสติล้มลง ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะสวมแหวนเข้าไปแล้วทุกคนต่างก็เข้ามาพยุงและช่วยกันพาชายหนุ่มออกไปจากบริเวณนั้น

กระทั่งพากันออกไปเหลือเพียงสองพี่น้องผู้นำตระกูลที่ต่างก็ส่งยิ้มให้กันเมื่อแหวนโบราณประจำตระกูลไม่ได้กลับมาที่เดิม....

ก่อนหน้าที่บรรดาเครือญาติพากันออกไป พวกเขาทั้งสองได้เห็นว่าแหวนวงนั้นยังคงอยู่ที่บนนิ้วชายหนุ่มอยู่และไม่ได้กลับมายังที่เดิมเหมือนกับคนรุ่นก่อนหน้านั้นได้ลองสวมใส่ แม้แต่พวกเขาทั้งสองก็เคยสวมแหวนวงนั้นแล้ว ทว่าแหวนกลับไม่เลือกใครเลย

จนกระทั่งเจคอปได้ลองสวมแหวนก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทำให้พวกเขาสองคนยินดีเป็นอย่างมากที่จะได้มีคนครอบครองแหวนวงนั้นเสียทีซึ่งมีความหมายและความสำคัญกับวงศ์ตระกูลเป็นอย่างมาก อีกทั้งความเป็นอยู่ของทุกคนในตระกูลด้วย....