โปรยปราย
“พี่รักน้องงามนะ รักจนแน่นอกไปหมดและพี่ก็รู้ว่าน้องงามก็รักพี่เหมือนกัน” เขาก้มลงโขรกหน้าผากกับเธอให้คนที่หลุบตาซ่อนความรู้สึกลืมตาขึ้นมามองกัน ปัดปลายจมูกไปมากับเธออย่างเย้าหยอก เธอยังนิ่งเขาจึงออดอ้อน
“รักหน่อยน้า”
“คนบ้า” ทุบอกคนช่างตื๊อแก้เขิน ตอนนี้เธอขอเพียงมีความสุขไปกับเขาทุกๆ วัน อนาคตคือสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาไม่แน่ว่าเธอกับเขาอาจได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า
“ก็รักน่ะสิ” ตาคมมองเธออย่างยั่วเย้าระคนเอ็นดูคนปากแข็ง “ไหนลองพูดซิน้องงามรักพี่หมอกค่ะเอาเสียงหวานๆ นะ”
“ใครเขาจะไปพูดอะไรเลี่ยนๆ แบบนั้นกัน ลงไปเลยหนักจะแย่”
“อืม...” เขาทำหน้าคิดแต่ประกายตาเจ้าเล่ห์อย่างเหลือร้ายฉับพลันก็จับพลิกให้เธอขึ้นมาเกยบนอกแทน ใช้ขากำยำเกี่ยวขาเรียวเล็กไว้ไม่ให้เธอดิ้นหนี
“อ๊ะ! นี่ปล่อยนะ”
หมายเหตุ เรื่องนี้ออกเป็น E-BOOK แล้วนะคะ อัพให้ทดลองอ่านกัน 50-60 % เน้อ จะเริ่มอัพหลังจากรักพาใจน้า
ปล. รักคนอ่านจ้า
ฝากผู้ชายขี้มโนไว้คนนึงนะคะ