“ไม่! ก็แค่อยากเอาชนะที่เธอชอบทำอวดดีใส่ก็เท่านั้น” เจค็อบย้ำกับตัวเองเบาๆ แล้วค่อยๆ ย่องไปกอดสายรุ้งจากด้านหลัง
สายรุ้งเปล่งเสียงที่บอกชัดว่าตกใจ สะดุ้งสุดตัว หันมองด้านขวาโดยสัญชาตญาณตามที่ถนัดใช้มือ เจค็อบที่สบโอกาสก็เลยยื่นปากไปจูบแก้มดังจ๊วบ
ไออุ่นจัดกระจายทั่วแก้มข้างนั้นของสายรุ้ง เธอจ้องเขาตาขวาง สะบัดศอกใส่ แต่เขาก็หลบได้ไวอย่างเช่นทุกครั้ง
“คนฉวยโอกาส” สายรุ้งมองเขาตาขุ่น ทำตัวดีได้ไม่กี่วัน เขาก็ออกลายอีกแล้ว
“ผมไม่ได้ฉวยโอกาสนะ ผมมาตรวจงาน ดูความเรียบร้อย แต่เดินเร็วไปหน่อย ก็เลยสะดุดขาตัวเองแล้วก็... เป็นอย่างที่คุณเห็นนี่ละ” เจค็อบพูดด้วยเสียงนิ่งๆ เรียบๆ แต่แววตาไหวระริก
“คุณเห็นฉันเป็นเด็กน้อยหรือไงกันนะ” สายรุ้งไม่โง่เชื่อถ้อยคำที่เขาพูด
เจค็อบอมยิ้ม กระชับแขนรอบเอวเธอ “ไม่เลย... แม้ผมจะกอดคุณจากด้านหลัง ก็รู้แล้วว่าคุณน่ะเป็นสาวเต็มวัย”