“ถ้าฉันซื้อชั่วโมงคุณล่ะ”

“ซื้อชั่วโมงผมงั้นหรือ” กีย์ยอมหันกลับมา ในหน่วยตาสีเขียวใต้คิ้วเลิกสูงนั้นฉายความเจ้าเล่ห์ออกมาแวบหนึ่งไวๆ โดยที่มัลลิกาไม่ทันเห็น รอยยิ้มที่จุดขึ้นที่มุมปาก และเริ่มแยกกว้างมากขึ้นจนปรากฏลักยิ้มที่แก้มซ้าย ทำเอาในมัลลิกาละลายหนักยิ่งกว่าลูกคางบุ๋มของเขาเสียอีก

“ฮื่อ”มัลลิกาพยักหน้าจ้องเขาตาแป๋ว พยายามทำหน้าละห้อยให้ดูน่าสงสารที่สุดเผื่อชายหนุ่มจะใจอ่อน

“คุณจะสู้ราคาไหวหรือ ผมคิดแพงนะเพราะว่าหล่อ”เขาโอ่อย่างเต็มปากเต็มคำ ยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อเห็นว่าหมวยสาวตรงหน้าดูกะเปิ้บกะป๊าบไม่เดียงสาเอาเสียเลย จวนจะจบเป็นด็อกเตอร์อยู่รอมร่อ

“คือ...คุณมีราคานักศึกษาไหมคะ” มัลลิกาต่อราคาเอาดื้อๆ“เฮ้ย แล้วกันสิคุณ ผมขายตัวนะ ไม่ใช่ตั่วรถไฟจะได้มีราคานักศึกษา”

ตัวอย่างจากตอน ชายหนุ่มจากปอร์ต โดฟิน