บทนำ
‘ฉันรู้สึกเหมือนมีคนสะกดรอยตามฉัน เขาตามฉันไปทุกที่ ทุกแห่ง ฉันได้กลิ่นแห่งความตาย เขาไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ? หึ… ก็เพราะว่าฉันดันไปล่วงรู้ความลับของเขาน่ะสิ !!!’
ค่ำคืนอันแสนเปลี่ยว…ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ร่างบอบบางอย่าง ปลายฟ้า ต้องเปียกปอนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มือเรียวเล็กกอบกุมใบหน้าของตนหวังให้ไออุ่นจากฝ่ามือช่วยทำให้ร่างกายอุ่นขึ้น แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เมื่อความหนาวเย็นมากเกินกว่าที่เธอจะรับไว้
ปลายฟ้าสาวเท้าไปตามทางที่มืดสงัด ยามวิกาลเช่นนี้คงไม่มีใครออกมาเดินเตร็ดเตร่ไปมาเช่นเธอแน่ หญิงสาวคิดอย่างกังวลใจเพราะเริ่มกลัวกับความมืด หากก็พยายามปลอบตัวเองว่าอีกเพียงแค่ไม่กี่ก้าวก็จะถึงบ้านพักหลังน้อย ที่เธอใช้ซุกหัวนอนยามช่วงค่ำคืน
หนาวเหลือเกิน… ปลายฟ้าไม่ชอบเลยที่อากาศมันหนาวเย็นเพียงนี้
ขวับ !
อะไร…?!
เมื่อครู่เธอรู้สึกเหมือนมีใครสักคนกำลังเดินตามเธอมา ร่างบางจึงหันมองข้างหลังอีกครั้งเพื่อเช็คความแน่ใจ ว่างเปล่า… มีเพียงเงามืดที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ปลายฟ้ารีบเร่งฝีเท้าเพราะไม่อยากอยู่ตรงนี้นานนัก ราวกับกลัวว่าจะมีใครตามมาทัน
และสิ่งที่เธอกังวลก็ปรี่เข้ามาหา…
“กรี๊ด !”
เสียงกรีดร้องดังลั่นเมื่อตรงหน้าปรากฏร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาล้มอยู่ที่พื้น เนื้อตัวของเขาอาบไปด้วยเลือด ใบหน้าหล่อเหลานั้นซีดเผือด ริมฝีปากหยักสวยก็แห้งผาก…
“คะ คุณ…” หญิงสาวขยับเท้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม จับแขนของเขาเพื่อประคับประคอง ยิ่งอยู่ใกล้จมูกก็ได้กลิ่นคาวเลือดที่ลอยแตะเข้ามา “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ?”
“รีบไป… รีบหนี…” น้ำเสียงขาดห้วงจนคนฟังต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“คุณว่าอะไรนะคะ ?”
“พะ พวกมันกำลังมา ระ เราต้องรีบหนี เร็ว…” คนพูดพยายามเค้นน้ำเสียง
“หนี…” ปลายฟ้าทำหน้าไม่เข้าใจ
“ไป !”
จู่ๆ เขาก็ตะเบ็งเสียงขึ้นมา บวกกับที่ปลายฟ้าได้ยินเสียงฝีเท้ากลุ่มใหญ่ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก หญิงสาวตัดสินใจประคองร่างหนาให้กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามตนไปยังบ้านพัก หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรง ความกลัวแล่นไปทั่วสรรพร่าง แต่เธอก็ฝืนทนจนทั้งสองมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
“ค่อยๆ ค่ะ ระวังนะคะ” ปลายฟ้าประคองชายหนุ่มให้นั่งลงบนโซฟาเก่าๆ ของเธอ จากนั้นร่างบางก็รีบวิ่งวุ่นไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้กับคนบาดเจ็บ
“คุณเลือดออกไม่หยุดเลย ไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ” เสียงหวานหวังดี
“ไม่ต้อง… ฉะ ฉันไม่เป็นอะไร” เสียงเข้มเอ่ย ท่าทางเจ็บปวดของเขาทำให้ปลายฟ้ากังวลใจ
“ไปเถอะค่ะ เอ่อ… ถ้าคุณกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องห่วงนะคะ ถึงฉันจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่ฉันก็พร้อมช่วยเหลือคุณค่ะ” ปลายฟ้าคิดว่าเขาไม่มีทรัพย์พอจะไปรักษาตัว
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง !”
กึก
ปลายฟ้าอึ้งเมื่อถูกตวาดเสียงกร้าว
“ถะ ถ้างั้นฉันทำแผลให้นะคะ”
มือเล็กสั่นเทายามหยิบอุปกรณ์ต่างๆ ออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล ร่างบางกำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมสิ่งของ หันมาอีกทีก็พบว่าเนื้อตัวของเขาไม่มีเลือดหลงเหลือแม้แต่หยดเดียว !
นี่มันอะไรกัน ?!
“หึ… พลังของฉันมันแข็งกล้าขึ้นมาก” ชายหนุ่มยิ้มเย็น ตวัดสายตาคมกริบมองร่างบางที่ถอยหนีจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว “เธอ… ชื่ออะไร ?”
ปลายฟ้าจ้องหน้าเขาตาโต ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร ?” น้ำเสียงเยือกเย็นเหมือนกำลังพยายามข่มอารมณ์เอาไว้ แต่แล้วความอดทนอันน้อยนิดของเขาก็หมดลง “ชื่ออะไร !”
“ปะ ปะ ปะ ปลายฟ้า” ร่างบางตอบเสียงกุกกัก “ฉันชื่อปลายฟ้า”
ร่างสูงใหญ่พยักหน้า ก่อนจะสาวเท้าเข้าใกล้เธอมากกว่าเดิม…
“ยะ อย่าเข้ามานะ !” ปลายฟ้าขู่ฟ่อ เธออยากจะวิ่งหนีเหลือเกิน แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรขาทั้งสองข้างมันถึงได้ยืนนิ่งงันอยู่กับที่
เหมือนกับว่าร่างกายนั้นต้องมนต์สะกดจากคนตรงหน้า
“คุณทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปเถอะ ฉะ ฉันกลัว”
“ปลายฟ้า…” มือหนาอันเย็นยะเยือกลูบไล้ใบหน้าเล็กอย่างหลงไหล“ปลายฟ้า…” เขาพร่ำพูดแต่ชื่อของเธอไปมา จมูกโด่งก้มสูดดมกลิ่นหอมจากแก้มนวล
“ฉันกลัวแล้ว… ปล่อยฉันไปเถอะ” ร่างบางน้ำตาไหลเป็นทาง
คนมองหัวเราะในลำคออย่างชอบใจที่เธอแสดงท่าทีว่ากลัวเขา
“ดี… เธอกลัวฉันน่ะดีแล้ว มันถูกต้องแล้วปลายฟ้า” เสียงแหบพร่าพูดชิดเรียวปากอิ่ม “ไม่เคยมีใครแตะต้องตัวฉันได้นอกจากคนในตระกูล แต่เธอ… เธอทำได้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาปลายฟ้า เธอ… เกิดมาเพื่อเป็นของฉัน”
ปลายฟ้าสบนัยน์ตาสีเหล็กกล้าอย่างหวาดกลัว เนื้อตัวสั่นเทิ้มราวกับลูกนกที่ไร้ที่พักพิง
“ฮึก…ฮึก” คนตัวเล็กสะอื้น
“จุ๊ๆ ไม่ร้องสิ เธอควรดีใจที่ฉันให้เกียรติเธอมากขนาดนี้ปลายฟ้า” คนพูดลูบไล้ใบหน้าเรียวลามมาถึงลำคอระหงส์
เขาเหมือนคนโรคจิต ! ปลายฟ้าคิดด่าทอในใจ แต่ร่างสูงกลับอ่านใจของเธอออก
“ไม่ใช่… ฉันไม่ใช่คนโรคจิต” คนพูดหยักยิ้ม “แต่ฉันเป็น…”
“…”
หมับ !
มือหนาบีบปลายคางมนแน่น
“เจ้าของชีวิตเธอ !!!”
สิ้นเสียงกร้าวร่างหนาก็ปล่อยดอกกุหลาบสีดำออกจากปากของตนเพื่อถ่ายทอดสู่เรียวปากอิ่มของปลายฟ้า หญิงสาวกรีดร้องแทบขาดใจเมื่อได้รับสิ่งแปลกปลอมอันน่ากลัวจากคนตรงหน้า ร่างบางรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนมีใครเอาไฟไปเผาในร่ายกายเธอ ปลายฟ้าดิ้นทุรนทุรายท่ามกลางสายตาคมกริบของผู้กระทำ
“กุหลาบไฟที่มันอยู่ในตัวเธอ จะเป็นเครื่องการันตีว่าเธอ…”
“…”
“เป็น ‘ผู้หญิง’ของฉัน… แต่เพียงผู้เดียว !”
เพื่อนแพงจะอัพให้ถึงบทที่ 10 นะคะ หลังจากนั้นทุกคนสามารถโหลดอ่านในแบบฉบับของ E-Book ได้นะคะ ^^ ราคาเพียงแค่ 170 บ. เท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นภาคแรกของ BALCK ROSE II หัวใจรักต้องมนตรา