เสี้ยวรักอสูร
ดราม่าน้ำตาริน
เสี้ยวรักอสูร
ดราม่าน้ำตาริน
เศษเสี้ยวรักสำหรับเธอ มันยังมากไป...
  • 0 ตอน
  • 0
นิยายโดย
  • 13 คนติดตาม
บทนำ

บทนำ

“พี่กันต์คะตื่นหรือยัง” กฤติกาหยุดยืนตรงข้างเตียงสายตาเป็นประกาย มือบางซ่อนบางอย่างด้านหลัง รอยยิ้มและแววตามีเลศนัยอย่างเด่นชัดจนกันต์ไม่อาจแกล้งหลับตาต่อได้

“มีอะไรเหรอตัวแสบ” เขาลุกนั่งหลังพิงพนักหัวเตียง

“ลูกไก่มีอะไรจะให้พี่กันต์ดูค่ะ” คนตอบระบายยิ้มพวงแก้มแดงปลั่งด้วยความเขินอาย ก่อนจะค่อยๆ ยื่นของในมือให้พี่ชาย

กันต์ฉงนในคราแรก ขมวดคิ้วเข้มมองของในมือของคนเป็นน้อง ก่อนจะแสร้งสีหน้าขรึม ไม่ยอมยื่นมือออกไปรับสิ่งนั้น ทำเอาคนที่รอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อชาวาบไปทั้งตัว

แต่เมื่อกันต์ฉีกยิ้มกว้างพร้อมอ้าแขนออกรับน้องสาว เธอก็โผเข้ากอดคนเป็นพี่อย่างโล่งใจ

“ลูกไก่คิดว่าพี่กันต์จะไม่พอใจเสียอีก”

“อะไรที่เป็นความสุขของลูกไก่มีหรือพี่จะห้าม ไหนเอามาให้พี่ดูสิ” กฤติการีบกุลีกุจอยื่นการ์ดแต่งงานสีชมพูอ่อนให้คนเป็นพี่ด้วยความเต็มใจ

เขารับมันมาแล้วเปิดออกอ่านด้านใน รอยยิ้มบนใบหน้าคมพลันเลือนหาย เมื่อการ์ดใบสวยในมือกลับเปื้อนเปรอะด้วยหยดเลือดที่ผุดพราย และขยายวงกว้างจนแดงฉาน เขาเบิกตากว้าง เหวี่ยงมันทิ้งราวต้องของร้อน

“พี่กันต์” กฤติกากรีดเสียงร้อง เรือนร่างเธอแดงฉานด้วยเลือด เสื้อผ้าชุดสวยเปียกเปื้อนฉีกขาดจนแทบไม่เห็นเค้าเดิมมือบางยื่นไขว่คว้าหาเขา กันต์กระโจนเข้าหาเธอ ยื่นมือเอื้อมคว้ามือบางจนสุดแขน ทว่าสัมผัสเพียงความว่างเปล่า

แต่ภาพนั้นค่อยๆ จางหายไป...

ชายหนุ่มเด้งตัวสะดุ้งตื่น เหงื่อกาฬเม็ดโตๆ ผุดพรายเต็มไปหน้า เขาหอบสะท้านยามย้อนนึกถึงความฝันเมื่อครู่

ฝันร้าย... เขาฝันถึงมันอีกแล้ว

มือหนาลูบใบหน้าชื้นน้ำเหงื่อ เสยผมยุ่งเหยิงอย่างลวกๆ

“แกอยู่ไหนแล้ว” น้ำเสียงดุเข้มกรอกไปตามสาย

“อยู่หน้าบ้านคุณรินรดาแล้วครับนาย”

น่าเสียดายที่ลูกน้องคนสำคัญ ไม่อาจมองเห็นว่าเจ้านายเหยียดยิ้มอย่างพอใจเพียงใด

ตะวันไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ออกจะทำงานได้ดีกว่าที่สั่งไว้เสียด้วยซ้ำ

“ดี! อย่าลืมว่าฉันไม่เคยคิดเมตตาและปราณีนีฆาตกรคนนี้”

“ครับนาย”

ตะวันรับคำ ลูกน้องหนุ่มหลับตาย้อนนึกถึงเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อน...

...เขาถูกจิ๊กโก๋หน้าปากซอยทำร้ายเสียปางตาย เพียงแค่เรื่องไม่ยอมจ่ายค่าคุ้มครองแผงผลไม้ อันเป็นอาชีพสุจริตของตัวเอง ทำเอาแก๊งวัยรุ่นหัวโจกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่โดนลูบคมไม่ไว้หน้า สุดท้ายก็ลงเอยตอนการซ้อมเขาเสียสะบักสะบอมนอนจมกองเลือด วันนั้นเขารอดตายมาได้เพราะกันต์เขาไปช่วย ชายหนุ่มปกป้องเขาทั้งที่ถูกรุมทำร้ายจนปากแตกหน้าช้ำ เขาเหลือเพียงแผงผลไม้ที่พังยับเยิน ต้องหนีตำรวจหัวซุกหัวซุนเพราะไม่มีปัญหาจ่ายค่าปรับ กันต์ยื่นมือเข้าช่วยด้วยการรับเข้ามาทำงานด้วยกันให้ที่พักและอาหาร ทั้งที่ตอนนั้นกันต์ไม่ได้ร่ำรวยล้นฟ้าอย่างตอนนี้

ตะวันต์ยังคงจำเรื่องในวันนั้นได้ดี เขาไม่มีวันลืมบุญคุณคุ้มหัวที่กันต์มีให้ และเขาจะซื่อสัตย์และจงรักภักดีกับเจ้านาย... ด้วยชีวิต