บทนำ
เมื่อหญิงสาวก็ถูกส่งตัวให้ไปอยู่กับชายหนุ่มอายุคราวพ่อ ในฐานะเมียน้อยทั้งๆ ที่เธออายุเพียง18ปี เธอต้องหยุดเรียนแบบกะทันหันทั้งๆ ที่กำลังจะจบมัธยมปลายในไม่กี่เดือน
“ไม่ได้นะคุณลุงปลายเพิ่งจะ18คุณลุงจะให้ปลายแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ คุณป้าช่วยพูดกับคุณลุงหน่อยสิค่ะ”
ปลายฟ้าน้ำตานองหน้าหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นป้า เธอมาอาศัยบ้านหลังนี้ตั้งแต่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถตอนไปทำงานทางเหนือ ตอนนั้นเธออายุได้เพียง10ปี เธอยังจำความเจ็บปวดนั้นได้ดี
“ปลายฟังป้านะ ปลายต้องไปอยู่กับคุณเขาเพราะตอนนี้ลุงกับป้าไม่มีเงินไปใช้หนี้ เขากำลังจะมายึดบ้านหลัง
ถ้าปลายไม่ไปเขาจะเอายัยลูกปูหรือไม่ก็ลูกหมู น้องยังเด็กปลายไม่สงสารน้องหรือลูก”
ปลาย แทบทรุดเมื่อได้ยินสิ่งที่คนเป็นป้าแท้ๆ เอ่ยออกมา นี้เท่ากับว่าป้ากับลุงจะขายเธอให้เขาเพื่อล้างหนี้อย่างนั้นหรอ แต่ถ้าเธอไม่ยอมน้องๆ ต้องมาเดือดร้อนด้วยทั้งสองอายุห่างจากเธอไม่กี่ปี แบบนี้เธอคงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธแล้วสินะ
“ปลายต้องไปเมื่อไหร่ค่ะ”
“พรุ่งนี้คุณเขาจะส่งรถมารับแก ส่วนเรื่องเรียนไม่ต้องห่วงคุณเขาจะจัดการให้แกเอง ขอแค่แกไม่ดื้อกับคุณเขา อ้อแกต้องมีลูกให้คุณเขาสองคนเตรียมตัวไว้ด้วยละ ไปได้แล้ว”
หมดคำพูดคนเป็นลุงก็เดินไปแตะไหล่ป้าให้เดินออกจากห้องไปพร้อมๆ กันปล่อยให้เธอนั่งทรุดตัวลงกับพื้นห้องอย่างหมดอาลัย ชีวิตของเธอทำไมมันถึงได้มีแต่เรื่องด่วน เรื่องที่มาแบบไม่ให้เธอได้เตรียมตัวเตรียมใจ
“ปลายคิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ ฮือๆ ๆ ๆ พ่อจ๋าแม่จ๋าปลายไม่อยากไปเลย”
ปลายได้แต่พร่ำบอกกับความว่างเปล่าและความมืดที่กำลังโรยตัวเข้าครอบครองรอบๆ กายเธอนอนหลับอย่างหมดแรงตรงพื้นห้องอย่างไม่คิดอะไรอีกเลย