“แกก็ได้ยินที่เขา ‘ลือ’ กัน อาธัชมีเมียอยู่แล้วตั้งเจ็ดคน ล่าสุด ฉันได้ยินข่าวว่าเขากำลังควงสาวสวยคนหนึ่งนัยว่าจะรับเป็นคนที่แปด ถ้าแต่งงานไป ฉันก็จะกลายเป็นเมียคนที่เก้า” ปรีชญาน์ทำเสียงอ่อนลงแล้วลอบมองเพื่อน ซึ่งพอเห็นทิฆัมพรนิ่งขึงไปก็ได้ใจรีบร่ายมนตร์ต่อ “ลองแทนใจแกดูนะคราม ถ้าแกต้องแต่งงานกับผู้ชายมือเก้า แกจะไม่อยากลองมีชีวิตรักที่แท้จริงบ้างเชียวหรือ”
ปรีชญาน์อยากจะหัวเราะออกมานักเมื่อตัวเองทำสำเร็จ เธอพูดตีตรงจุดของทิฆัมพรได้ ก็เพื่อนเธอน่ะ เกลียดคนมักมากเจ้าชู้เข้าไส้ ฉะนั้นอาการขมวดคิ้วครุ่นคิด จึงแปลได้ว่าเจ้าตัวกำลังใจอ่อน
“แต่เรื่องเป็นเมียคนที่เท่าไรก็ไม่สำคัญนักหรอก ฉันรู้ชะตากรรมตัวเองดีว่าให้มีปีกก็หนีเขาไม่พ้น และแม้ฉันจะหนีได้จริงๆ ฉันก็หนีไม่ลงหรอก ฉันก็ทิ้งพ่อกับบริษัทที่พ่อสร้างมากับมือไม่ได้” พูดแล้วปรีชญาน์ก็แสร้งถอนหายใจยาวๆ หนึ่งรอบ เพื่อเรียกคะแนนสงสาร
“ฉันขอเวลาแค่สามเดือนนะคราม ให้ฉันได้ทำอย่างใจ ให้ฉันมีโอกาสใกล้ชิดกับพี่ริศร์อีกครั้ง แล้วถ้าผลยังเป็นอย่างเดิม ถ้าฉันชนะใจ ‘พี่ริศร์’ ไม่ได้ ฉันจะกลับมาแต่งงาน”
“แล้วถ้าแกชนะใจเขาได้ล่ะ ถ้าแกกับเขารักกันล่ะ”
ถามอย่างนี้ก็แสดงว่าทิฆัมพรกำลังเทใจมาช่วยเธอแล้ว ปรีชญาน์หายใจเข้าลึกแล้วบอกด้วยเสียงเนือย (ผิดกับในใจ) “เรื่องนั้นแกไม่ต้องห่วงหรอก อย่างฉันจะหนีไปได้สักกี่น้ำ ลองฉันไม่โผล่ไปตามนัด อาธัชก็คงรายงานพ่อ แล้วพ่อก็คงพลิกแผ่นดินหาฉันจนได้ ดีไม่ดี ฉันอาจถูกส่งตามแกไปภายในสามวันเจ็ดวันด้วยซ้ำ”
ปรีชญาน์บอกเพื่อให้ทิฆัมพรสบายใจ แต่ถึงอย่างนั้นทิฆัมพรก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี อะไรบางอย่างกำลังร้องเตือนเธอว่า ‘อย่า’
“เชื่อฉันเถอะนะคราม เราจะได้ประโยชน์กันทุกฝ่าย ทั้งฉัน ทั้งแก หรือแม้แต่อาธัช” ประโยชน์ของปรีชญาณ์คือการได้เดินทางไปหาคนที่เธอรักและหาโอกาสทำให้เขารักเธอให้ได้ ประโยชน์ของทิฆัมพรคือเพื่อนจะได้เงินไปใช้จ่ายในเรื่องที่กำลังประสบปัญหา ส่วนประโยชน์ของมนต์ธัชนั้นปรีชญาน์ไม่คิดว่าจะมีแต่ก็พูดออกไป ด้วยหวังว่ามันจะทำให้ทิฆัมพรยอมตกลงเสียที
“สัญญาสิ... ว่าแกจะกลับมา” ทิฆัมพรถามอย่างไม่เชื่อใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินค่าความเสี่ยงที่จำนวนมันพอดิบพอดีกับที่เธอกำลังต้องการด่วน ทิฆัมพรคงปฏิเสธไปแล้ว
ปรีชญาน์เกือบกระโดดร้อง ‘ไชโย’ อยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงทวงสัญญาของเพื่อน แต่เพราะมาดเศร้าซึมลึกที่แสร้งสร้างมาตั้งแต่เช้าก็ทำให้เธอพยักหน้าช้าๆ และลั่นวาจา (ที่ไม่คิดจะทำ) ว่า “ฉันสัญญา ฉันจะกลับมาแน่นอน”
ตาประสานตา มือประสานมือ ทิฆัมพรกระชับมือปรีชญาน์ไว้แล้วเขย่าเบาๆ เมื่อบอก “ได้ ฉันรับปาก ฉันจะช่วยแกเคลียร์ทางนี้เอง แกไปสะสางปัญหาหัวใจของแกเถอะ อีกสามเดือนเจอกัน”
ปรีชญาน์โผเข้ากอดเพื่อนร่างสูงแล้วตบบ่าย้ำๆ สามที หนึ่ง โง่ สอง หลอกง่าย สาม โชคดีสำลีแปะหัวนะแก ฮี่ๆๆ
