The Little X Mermaid
วรรณกรรมผู้ใหญ่
The Little X Mermaid
วรรณกรรมผู้ใหญ่
เมื่อเธอต้องการ ‘ขา’ เพื่อที่จะได้ไปเสพสมกับเจ้าชายผู้เป็นที่รัก หากสิ่งที่ต้องแลกมาคือ ‘พรหมจรรย์’ ให้กับพ่อมดร้ายผู้มีนามว่า ‘เออร์ซุล’ ความปรารถนาที่มาพร้อมกับคำสาปร้าย...เธอจะต้องกลายเป็นฟองคลื่น หากไม่สามารถทำให้เจ้าชายบอกรักจากใจจริงได้ภายในเวลา 3 วัน ดังนั้นเธอจึงต้องทำทุกวิถีทาง...เพื่อให้เขาหันมาสนใจเธอให้จงได้ **************************** “ทะ...ท่านพ่อมด นี่ท่านกำลังทำอะไรกับข้ากันแน่” แอเรียลพยายามจะอดทนอดกลั้นไม่ให้ตัวเองเผลอส่งเสียงครางที่น่าอับอายนั่นออกมา แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เงือกน้อยผู้ไร้เดียงสาเลยตัดสินใจหลับตานิ่ง พยายามไม่มองหน้าเขา เพราะยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเออร์ซุลในระยะใกล้เช่นนี้ หัวใจดวงน้อยของเธอก็เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ “ข้าก็กำลังจะพรากความบริสุทธิ์ของเจ้า ตามที่เราได้ตกลงกันเอาไว้ยังไงล่ะ” “อื้อ...แต่นี่ไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดเอาไว้” แอเรียลคิดว่าการที่จะมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขา คือการมอบรอยยิ้มที่สดใส และขับร้องเพลงให้เออร์ซุลฟังด้วยเสียงอันไพเราะของเธอ แต่ไม่คิดว่าเรื่องทุกอย่างมันจะกลายมาเป็นเช่นนี้...
  • 15 ตอน
  • 33K
นิยายโดย
  • 61 คนติดตาม
บทนำ

บทนำ

ความสงสัยในตัวบุรุษเพศ

ใต้ผืนน้ำ...ลึกลงไปในมหาสมุทรที่ลึกลับและกว้างใหญ่ ยังมีเผ่าพันธุ์ที่เร้นกายจากโลกเบื้องบนโดยใช้ชีวิตอยู่กันในเมืองใต้น้ำ และถูกปกครองโดย ‘ราชาไทรตัน ’ ผู้มีอำนาจควบคุมทุกสรรพสิ่งในท้องทะเลทุกชีวิตที่อยู่ใต้พื้นมหาสมุทร สิ่งมีชีวิตทุกเผ่าพันธุ์ต่างอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข รวมถึงบรรดาชาวเงือกทั้งหลายที่ต่างพากันจับกลุ่มร้องเพลงเต้นรำ แหวกว่ายไปกับกระแสน้ำเพื่อชื่นชมสิ่งสวยงาม

กระนั้นเหล่าเงือกทั้งชายหญิงในดินแดนแห่งนี้ ต่างมีกฎที่ยึดถือปฏิบัติตามกันมาช้านานว่า ห้ามขึ้นไปบริเวณผิวน้ำจนกว่าจะมีอายุขัยครบสิบแปดปี และวันนี้ก็เป็นวันที่ ‘แอเรียล’ เงือกสาวผู้งดงาม ธิดาคนเล็กของราชาไทรตัน มีอายุครบกำหนดสิบแปดปีเต็มพอดี

เหมือนเช่นในทุกๆ วัน แอเรียลมักจะว่ายน้ำออกจากปราสาทใต้ทะเลไปเที่ยวเล่นตามประสา เธอเอ่ยทักทายฝูงปลาใต้ท้องทะเลสีคราม และแหวกว่ายสะบัดปลายหางสีเขียวมรกตไปตามแนวปะการัง และต้นไม้ทะเลที่มีสีสันสวยสดดุจดังภาพฝัน เหล่าดอกไม้ทะเลพลิ้วไหวไปกับสายน้ำอย่างอ่อนช้อย ราวกับกำลังโบกมือทักทายเธอตอบ แน่นอนว่าเงือกสาวผู้รักอิสรเสรีและชื่นชอบในการผจญภัย ย่อมรู้สึกว่ามหาสมุทรที่เธออาศัยอยู่นั้น มันช่างไม่มีอะไรน่าค้นหา หรือน่าสนใจอีกต่อไป

ครั้นมาบัดนี้ เมื่อเธอได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปท่องเที่ยวเพื่อเปิดโลกทัศน์เหนือผิวน้ำได้ เธอจึงตัดสินใจจะว่ายน้ำไปตามเส้นทางที่แสงจันทร์สาดแสงลงมา เพื่อมุ่งหน้าขึ้นสู่ผิวน้ำด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“นั่นอะไรน่ะเซบาสเตียน?”

แอเรียลเอ่ยถาม ‘เซบาสเตียน’ ปูเสฉวนคู่ใจ เมื่อมีแสงและเสียงเอะอะไกลออกไปจากทางผิวน้ำด้านบน

“ไม่รู้สิท่านแอเรียล อาจจะเป็นพลุที่พวกมนุษย์จุดกันก็เป็นได้”

“พลุเหรอมันคืออะไรกันล่ะ?”

“มันเป็นลูกไฟขนาดใหญ่ที่แตกกระจายบนท้องฟ้าจากฝีมือของพวกมนุษย์” เซบาสเตียนอธิบายด้วยความอวดรู้

“ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปดูใกล้ๆ กันเถอะ”

“อย่าไปนะ มันก็แค่ของไร้สาระของมนุษย์ก็เท่านั้นเอง!”

“แต่ข้าจะไปดูพลุที่ว่านั่น!”

พูดจบแอเรียลก็ไม่ฟังเสียงห้ามปรามของผู้ติดตาม เธอแหวกว่ายไปใกล้กับกาบเรือ เพื่อจะไปดูสิ่งที่เซบาสเตียนบอกให้เห็นกับตา

เมื่อแอเรียลว่ายขึ้นไปเกือบจะถึงผิวน้ำด้านบน เธอก็ได้ยินเสียงเพลงจากเหล่ากะลาสีเรือที่ทั้งร้องทั้งเต้นกันอย่างคึกครื้น

ทันใดนั้นเอง เธอก็มองเห็นชายหนุ่มรูปงาม ที่มีนัยน์ตาสีฟ้าสดใสและเรือนผมสีดำ เขาคือเจ้าชาย ‘เอริค’ เจ้าชายหนุ่มที่ออกเดินเรือมาเพื่อท่องเที่ยวและหาสิ่งแปลกใหม่เพื่อความท้าทาย แอเรียลเผลอจ้องมองเจ้าชายหนุ่มอย่างไม่วางตา เธอคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาและน่าหลงใหล อีกทั้งยังมีรูปร่างสูงใหญ่ อกผาย ไหล่ผึ่ง ดูสง่างามมากกว่าผู้ใดที่เธอเคยพบเจอ