มรสุมรักร้าย
ดราม่าน้ำตาริน
มรสุมรักร้าย
ดราม่าน้ำตาริน
ดาวจรัด
เพียงเพราะความทะเยอทะยานของมารดาที่หวังสบาย จนไม่มองความพินาศที่ตัวเองสร้างไว้ข้างหลัง
  • 7 ตอน
  • 1,386
นิยายโดย
  • 1 คนติดตาม
บทนำ

ปฐมบท

ตากลมโตจดจ้องหน้าจอโน๊ตบุ๊ครุ่นเก่านิ้วเรียวยาวบรรจงบนแป้นพิมพ์อย่างคล่องแคล่ว สายตากกวาดมองนาฬิกาเรือนเก่าเตอะบ่งบอกเวลาห้าทุ่งครึ่ง ในใจกระวนกระวายเป็นห่วงมารดาที่ป่านนี้ยังไม่กลับแม้ทุกวันจะเป็นเช่นนี้แต่ปัญรินทร์ ก็ทำใจให้ชินไม่ได้อยู่ดีหญิงสาวนั่งทำรายงานเพื่อเป็นการฆ่าเวลาก่อนจะได้ยินเสียงประตูบานไม้สภาพครุคระดังแค่รกตามมาด้วยเสียงส้นสูงดังกระทบพื้น

“แม่ ทำไมเมาอย่างนี้คะ” เดินเข้าไปพยุงมารดาที่เดินจะล้มแลไม่ล้มแล

“แกเคยเห็นฉันไม่เมาก่อนกลับบ้านไหม”

ปัญรินไม่ตอบอะไร พยุงแม่นอนในห้องจัดการท่านอนสบายๆให้ท่านก่อนจะหายไปในห้องน้ำกลับมาอีกทีพร้อมชามผ้าชุบน้ำ มิวายน้ำผึ้งมะนาวติดมาด้วย

หญิงสาวเลือกเช็ดตัวให้มารดาก่อนจะปลุกให้ตื่นมาดื่มน้ำที่เตรียมมาให้ท่านสางเมา

“แม่คะ ตื่นขึ้นมาดื่มน้ำนี้หน่อยค่ะจะได้สาง”

“อื้อ...” แม้จะลำบากเพราะถูกรบกวนแต่ก็ยอมลุกขึ้นมาดื่ม

“ทำไมแกยังไม่นอนอีก บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องรอฉัน” ประภาวีบ่นลูกสาวอย่างขัดใจที่ไม่ยอมทำตาม คนถูกบ่นก้มหน้างุดทั้งยังน้อยใจที่แม่มักมองข้ามความเป็นห่วงที่เธอมีให้

“อะ..นี้เงินไว้ไปเรียน” ยื่นธนบัตรแบงค์เทาสองแบงค์ให้บุตรสาวสีหน้าอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงลูกค้ากระเป๋าหนักคนใหม่ที่ตนพึ่งให้บริการไม่กี่ชั่วโมง เขาทั้งหล่อเหลา ภูมิฐาน เร้าร้อนไม่แพ้เด็กหนุ่มที่เธอเคยเจอถึงแม้อายุจะปาเข้าวัยเกสียนอีกไม่กี่ปี และแล้วอารมณ์ที่ดีก่อนหน้าก็พลันแปรเมื่อลูกสาวอวดดีไม่ยอมแม้แต่จะเอิ้อมมือมารับเงิน

“ทำไม ฉันให้ทำไมไม่รับ ห้ะ!” ตวาดลั่น

“ไม่ค่ะ หนูจะไม่รับเงินที่แม่ไปหามาด้วยวิธีนี้เด็ดขาด” วาจาเด็ดขาด ทำเอาประภาวีลุกพรวดมาประจันหน้ามองคนอวดดีที่คอยปฏิเสธเงินที่หล่อนให้ อวดดีอวดดีเหมือนพ่อมันไม่มีผิด ตายไปแล้วยังทิ้งความอวดดีไว้ให้ลูกอีก

“ทำไม วิธีนี้มันเป็นยังไง มันไร้เกรียติไร้ศักดิ์ศรีจนแกรังเกียจเงินที่ฉันหามาเพราะแกก็รังเกียจอีแม่โสเภณีแบบฉันด้วยใช่มั้ย”

ปัญรินทร์พูดไม่ออกมองแม่ผ่านม่านน้ำตา เธอไม่ได้รังเกียจที่แม่เป็นผู้หญิงกลางคืนแต่เธอไม่เข้าใจเพราะเหตุใดแม่เธอถึงยอมเป็นบ้านน้อยบ้านเล็กให้ครอบครัวเขาแตกแยก เธอรู้ว่าแม่ลำบากแต่มันก็มีตั้งหลายวิธีที่ไม่ต้องทำให้ใครเดือดร้อนและหาเลี้ยงปากท้องได้

“ฉันจะบอกให้นะ ว่าที่แกได้มายื่นอยู่ในวันนี้ก็เพราะเงินพวกนี้ เงินที่ฉันใช้ตัวเข้าแลก” น้ำเสียงตัดพ้ออยู่ในทีจนปัญริทร์สัมผัสได้แต่ยังไม่ทันจะได้ขอโทษมารดา ก็ถูกกวักมือไล่

“ออกไปได้แล้ว ฉันจะนอน”

“แม่......”

“ออกไป!!”

หญิงสาวจำต้องเดินออกมามองประตูห้องที่ปิดลงจนมิด

“แม่คะ หนูขอโทษนะคะ” บอกเสียงแผ่วผ่านบานประตูไม้เก่าทั้งยังรู้สึกผิด ถ้าไม่มีเธอแม่คงไม่ต้องทำงานแบบนี้

ตั้งแต่เสียพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวไป ชีวิตเธอกลับแม่ก็ไม่เหลือใคร พ่อเป็นพนักงานเงินเดือนใช้เงินทั้งเดือนเซาบ้านทั้งค่าเทอมเธอใช้จ่ายภายในบ้าน แม่ก็จบแค่ม.6ด้วยงานที่หาทำยากทำให้ท่านสมัครเป็นแม่บ้านเงินเดือนหมื่นต้น หาเงินช่วยกันพยุงครอบครัวแต่มันก็ไม่พออยู่ดีจนต้องกู้ยืม และแล้ววันหนึ่งพ่อเสียชีวิตทางอุบัติเหตุรถยนต์ ทุกอย่างก็ย่ำแย่ลง ทั้งค่าเช่าบ้านเงินไปโรงเรียนของเธอค่าอยู่ค่ากิน ทุกอย่างมันเพิ่มพูนขึ้น ไหนจะใบเรียกเก็บหนี้ที่เริ่มส่งมาถี่ ลำพังแค่เงินเดือนแม่บ้านก็ไม่พอจนต้องกระเห็ดออกจากบ้านเช่ามาอยู่ห้องแถวถูกๆทั้งยังผ่อนหนี้ มันก็ไม่ไหวอยู่ดีจนแม่เธอเรียกที่จะทำอยู่ทุกวันนี้

จากแม่ที่เคยอ่อนโยนเอาใจเหล้ายาไม่เคยแตะ กลับกลายเป็นหยาบกระด้างกินเหล้าอย่างกับน้ำ ทั้งเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอตาอารมณ์ไม่ทัน