นายแพทย์ อิษฎี รังสิมันต์ศตคุณ หมอหนุ่มรูปงามเจ้าของทายาทโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ต้องมาปวดเศียร เวียนเกล้าจำใจเข้าร่วมพิธีวิวาห์กับเจ้าสาวคนสวย แต่เปรียบเสมือนวายร้ายในสายตาเขาอย่าง
รวิตา อิทธินพรังสรรค์ ด้วยเหตุผลที่ว่า เขาต้องรับผิดชอบหล่อนอย่างลูกผู้ชาย จากการที่ชายหนุ่มกระทำการอาจหาญด้วยการ ลวนลามหล่อนถึงในบ้าน !
ความสนุกบางช่วงบางตอน
"เรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่ เล่ามาสิลูก'' รวิตาเช็ดน้ำตาป่อยๆ พลางสูดลมหายใจเข้าช้าๆเพื่อรวบรวมสติ
"คือว่า...หลังจากที่พี่หมอเเสดงพฤติกรรมที่แย่ๆ ออกมาจนคุณพ่อกับคุณน้าลุกหนีออกจากโต๊ะไป หนูก็พาพี่หมอออกไปคุยที่สวนหลังบ้าน ฮึก...หนูต่อว่าเขาที่ไม่ให้เกียรติหนู แล้วก็คุณพ่อคุณน้า ฮึก...เราก็เลยทะเลาะ...."
"โอ๊ยนี้เธอ! เอาแต่เนื้อได้มั้ย เนื้อๆน่ะ" ชายหนุ่มแทรกขึ้นมาอย่างขัดใจเมื่อเห็นเธอเล่าเสียระเอียดยิบแถมยังรัองห่มร้องไห้ไม่หยุด จึงเป็นเหตุให้เขาได้รับมอบรอยหยิกหมับเข้าที่ต้นแขน เป็นรางวัลจากมารดาของตน
"เงียบ! เล่าต่อสิจ๊ะหนูวิ"
"เราทะเลาะกันค่ะ พี่หมอบอกว่าไม่ได้อยากมาดูตัวกับหนู ฮึก...แต่มาเพราะถูกบังคับ ฮึก...พี่เขาพูดอีกว่า อย่างหนูคงไม่มีใครอยากได้เป็นเจ้าสาว อย่างดีก็คงแค่แก้ขัดชั่วคราว...ฮือ"
ทุกคนในที่นั่นมองหน้าชายหนุ่มทันที ในขณะที่เจ้าตัวกับนิ่งเฉยราวกับที่เขาพูดมันก็เป็นเรื่องปกติทั่วไป
"แล้วไงต่อล่ะหนู" คุณกิตติภพเอ่ยถามเมื่อเห็นหล่อนนั่งนิ่ง เอาแต่ร้องไห้ออกมา
"พูดมาเถอะจ๊ะลูกวิ เรื่องมันเป็นยังไงลูก" คุณนายดารานาถเอ่ยกับหล่อนด้วยน้ำเสียงคล้ายห่วงใยนักหนา
"พี่หมอเธอบอกว่า ฮึก...ที่หนูยอมมาดูตัวกับเขาก็เพราะหนูคงจะถูกใจที่เขาหล่อ พี่เขาก็เลย..ฮึก..บอกหนูว่า...ฮึก..จะช่วยทำให้หนูสมหวังเอง ไม่ต้องมาดูตัวให้เสียเวลา ถ้าติดใจให้ติดต่อไปได้ เขาพร้อมเสมอ...ฮึก...แล้วพี่หมอก็...ฮึก...ก็ใช้กำลังกับหนูค่ะ ฮือๆ" หญิงสาวพูดด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะหันไปกอดแม่นมวันแน่น ราวกับเสียขวัญมามากมาย
ในขณะที่หมออิษฎีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความอึ้ง นี้เขาไปทำอย่างหล่อนว่าตอนไหนกันล่ะเนี่ย
"นี้! เธออย่ามา....."
ผลั๊ก!!
ชายหนุ่มอ้าปากหมายจะเล่นงานหล่อนในเรื่องที่พูดออกมา ทว่าไม่ทันได้ทำอะไร กำปั้นหนักๆของพี่ชายต่างพ่อแม่หล่อน ก็ฝาดเข้าให้ที่ใบหน้าของเขาเต็มแรง โดยที่หมอหนุ่มไม่ทันตั้งตัว
"เลว! คุณมันเลวจริงๆ ภายที่นอกนึกว่าเป็นคนดี ที่แท้คุณมันก็ไอ้คนแย่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น!! ทำแบบนี้กับน้องผมได้ไงฮ่ะ!" ไตรทศชี้หน้าชายหนุ่มด้วยความโกรธจัด หากว่าแขนข้างหนึ่งไม่ถูกดึงรั้งไว้โดยผู้เป็นแม่ของตนแล้วล่ะก็ หมัดหนักๆ คงประเคนใส่หมอหนุ่มอีกหลายครั้งทีเดียว
"ยุ่งอะไรด้วยว่ะ!!" เมื่อตั้งตัวได้ หมอหนุ่มเตรียมพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายทันทีอย่างไม่ยอมเสียเปรียบ หากแต่ก็ไม่อาจทำดังใจคิดได้ เมื่อถูกสาดด้วยน้ำเย็นจากผู้เป็นพ่อ
"เลิกเป็นหมาบ้าได้รึยัง ตาพี! แค่นี้แกยังทำให้ฉันขายหน้าไม่พออีกใช่มั้ย!!"
"แต่ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้...."
"หยุด! หลักฐานเต็มตาขนาดนั้นแกจะแก้ตัวอะไรอีกตาพี!!"
เมื่อทุกอย่างไม่เป็นดังที่ใจคาดคิด สายตาคู่คมดุจเหยี่ยวก็ถูกส่งไปหาคนต้นเหตุทันที
'รวิตา เธอกล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้!' หมอหนุ่มคำรามในใจด้วยความโกรธ หากหล่อนเป็นกระดาษล่ะก็เขาคงจับเธอมาฉีกเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว!
