คุณไม่มีวันได้ยิน
แรงชัดจัดเต็ม
คุณไม่มีวันได้ยิน
แรงชัดจัดเต็ม
เพียงรำเพย
เธอรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามีคนเฝ้ามอง เหมือนมีคนต้องการตัวเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าใคร
  • 61 ตอน
  • 19K
นิยายโดย
  • 81 คนติดตาม
บทนำ

“คุณจะจ้างฉันทำงานบ้านและเฝ้าบ้านให้จริงๆ หรือคะ?”

ใจแก้วถามเป็นภาษาอังกฤษแบบง่ายๆ สายตาจ้องมองผู้หญิงต่างชาติร่างท้วมตรงหน้าที่นั่งบนโซฟาในบ้านสามชั้นใหญ่โตเวิ้งว้างในประเทศหนาวเหน็บแห่งนี้ ใจแก้วไม่อยากเชื่อสายตา

น้ำตาหญิงสาวชาวไทยแทบปริ่มด้วยความดีใจ หัวใจเต้นระรัว เธอรอดแล้ว มีงานแล้ว มีเงินแล้ว มีที่พักแล้ว !

มิสซิสโชว์มองหน้าเธออย่างใจดี “ฉันถูกชะตากับเธอ อยากช่วยเหลือเธอ เห็นเธอผ่านเรื่องร้ายๆ มา” ใจแก้วยิ้มกว้างหมดใจให้ใบหน้าหญิงวัยสี่สิบปลายๆ ที่ยังดูสวยสมวัยตามเชื้อชาติเอเชียที่แก่ช้า มิสซิสใจดีเหลือเกินอย่างกับแม่พระมาโปรด

แต่แล้ว ใจแก้วก็ฉุกคิดได้ จึงกลืนน้ำลาย ความอึดอัดเข้ามาแทนที่ เธอไม่คู่ควรกับโอกาสอย่างนี้ “แต่ฉันเป็นผีน้อย เข้าเมืองผิดกฎหมายมา คุณอาจลำบากทีหลัง ฉันผ่านเรื่องร้ายๆ มา คุณคงพอได้ยิน”

ใจแก้วเสียงแผ่วลง หัวใจจะดับวูบเมื่อนึกถึงเรื่องร้ายๆ ที่ยังหลอกหลอนให้นอนไม่หลับ

มิสซิสโชว์ยิ้มอย่างใจดี ดวงตาเรียวมองสาวไทยผิวเหลืองนวลๆ ตรงหน้าอย่างประเมิน “ฉันเป็นศิลปินขายรูปวาด งานปั้น ฉันไม่ชอบอยู่ในกรอบสังคม ฉันเคยอยู่เมืองไทย พอเข้าใจความคิดอ่านและนิสัยคนไทย”

สาวสูงวัยนิ่งไปครู่หนึ่งอย่างใช้ความคิด “คนไทยไม่ดีฉันก็เจอมาแล้ว ดีก็เจอมาแล้ว เธอดูไม่ใช่คนไม่ดี ฉันเองก็ไม่มีอะไรมีค่าในบ้านต้องกลัวเธอขโมย บ้านนี้ใหญ่เกินที่ฉันอยู่คนเดียว เธอคงไม่สิ้นความคิดจนกระทั่งหาเรื่องให้ตัวเองเพิ่มด้วยการขโมยของ ทำร้ายหรือฆ่าฉันหรอกใช่ไหม? ”

ใจแก้วสะดุ้ง “ไม่ค่ะ ! ไม่ ฉันไม่ทำ ไม่คิดร้ายกับคุณแน่นอนค่ะ !”

มิสซิสโชว์ยิ้มน้อยๆ เอากระดาษมาวางตรงหน้า “นี่สัญญาจ้างงาน อ่านดูแล้วกัน ฉันให้ที่พัก เงินเดือนนิดหน่อย ถ้าตกลงก็เซ็น เธอจะได้อยู่ที่นี่ ได้ทำงานกับฉัน จนกว่าเรื่องของเธอจะสะสางจบ”

ใจแก้วหยิบสัญญาสองหน้า ภาษาอังกฤษและภาษาท้องถิ่นที่เธออ่านไม่ออกมาดู แล้วก็เลือกอ่านภาษาอังกฤษ เข้าใจได้ครึ่งๆ กลางๆ

เธอสูดหายใจเต็มปอด เธอหลังชนฝาแล้ว ไม่มีทางไป กลับไทยก็ไม่ได้ อยู่ต่อในสถานพักพิงสตรีก็เสี่ยง.. เธอโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่คนในสถานพักพิงมาบอกให้เธอมาหามิสซิสโชว์เพราะมีงานให้ทำ มิสซิสไปงานการกุศลที่สถานพักพิงครั้งหนึ่ง ไปกับพวกแม่ชีเอาอาหารไปให้ ใจแก้วจำได้.. มิสซิสดูท่าทางสง่างาม

ใจแก้วจรดปากกาลงไปเซ็นชื่อภาษาไทยตามถนัด

มิสซิสยิ้มให้ “เธออยากเริ่มงานเมื่อไร?”

ใจแก้วยิ้ม “พรุ่งนี้เลยค่ะ!”

———-

ใจแก้วเดินออกจากบ้านของมิสซิสบนเขา กระชับเสื้อหนาวก่อนเดินลัดเลาะลงไปตามถนน ผ่านบ้านใหญ่โตหรูหรารั้วสูง แสดงว่า สามีมิสซิสที่โดนฟ้องหย่าจนแพ้ คงรวยมาก

ตลอดทาง รองเท้าผ้าใบใจแก้วเย็นเยือกเพราะความหนาวโหดร้ายเริ่มซึมเข้ามา เธอต้องเดินอีกสักพักกว่าจะถึงป้ายรถเมล์ประจำทางเพื่อกลับสถานพักพิง

เอาเถอะ นับแต่พรุ่งนี้ไป ชีวิตเธอคงดีขึ้น หวังว่ามิสซิสจะไม่ใช้เธอเดินขึ้นเขาลงเขาบ่อยนะ เธอจะตั้งใจจะทำงานให้ดีที่สุด เผื่อมิสซิสเมตตาจะได้มีเงินเก็บกับเขาบ้าง ใจแก้วฝันหาความรู้สึกปลอดภัย มันหายไปตั้งแต่เธอตัดสินใจมาประเทศนี้ เพราะหลงเชื่อคำโกหกของเพื่อนเลวๆ

สาธุ ขอให้มิสซิสใจดีกับใจแก้วนานๆ เถิด .. สาวไทยร่างเล็กภาวนาในใจ ขณะนั่งลงที่ป้ายรถเมล์

ไม่รู้เลยว่าตกเป็นเป้าสายตาตลอดเวลา !

————

เรื่องนี้ แรงชัดจัดเต็ม พิศวาสฆาตกรรม การหลอกลวง มีการดิ้นรนเอาตัวรอดของนางเอกทั้งเรื่อง เพราะนางเอกมักตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม ทำให้นางเอกต้องใช้สติ ไหวพริบ และกำลังใจประคองตัว ดูแลตัวเอง เรื่องนี้จึงไม่หวาน ไม่ใส เหมือนสองเรื่องก่อนนะคะ

เรื่องทั้งหมดเกิดจากจินตนาการคนเขียนค่ะ ไม่อ้างอิงจากบุคคลหรือสถานที่จริงใดๆ