กระท่อมผุๆหลังหนึ่ง อยู่ท้ายหมู่บ้านเชิงเขา ตัวกระท่อมทำด้วยไม้ไผ่ถักทอด้วยเชือกป่านที่ฟั่นเป็นเกลียวต่อกันยาวๆ ส่วนหลังคามุงด้วยหญ้าคา

เจ้าของกระท่อมเป็นยายแก่ๆ อายุราว 80 ปี นอนป่วยอยู่บนเสื่อเก่าๆในกระท่อม มีหลานชายตัวน้อย อายุราว 3 ขวบกว่าๆ กำลังป้อนยาให้ยายอยู่ข้างๆ

“ยาย กินยาเสร็จแล้วก็นอนพักนะ ผมจะไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่หมู่บ้าน”

หลังจากพูดจบก็วิ่งแจ้นไปเลย โดยไม่รอคำอนุญาต เด็กคนนี้ชื่อว่าจิ๋ว ผิวขาวเนียน ดวงตากลมโตใสแจ๋ว ขนตายาวงอนเหมือนถูกดัด ไม่เหมือนเด็กชาวป่าชาวเขาทั่วๆไป

มีอย่างหนึ่งที่ทุกคนควรระวังคือ อย่าได้สบตาเขาเป็นอันขาดในตอนที่เขายิ้มหรือหัวเราะ ไม่เช่นนั้นอาจตาบอดโดยไม่รู้ตัว

ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดนัยน์ตาของเขาจึงมีประกายเจิดจ้าราวกับแสงอาทิตย์ โดยเฉพาะตอนที่เขายิ้มหรือหัวเราะ