นครฉางอัน เมืองหลวงของแผ่นดินหยาง
ในยามค่ำคืนถนนหนทางทุกสายมืดสนิท ผู้คนต่างปิดบ้านเงียบ มีเพียงสถานเริงรมย์เท่านั้นที่ประดับโคมไฟสว่างไสวราวกับเวลากลางวัน
โดยเฉพาะหอจันทราสถานเริงรมย์อันเลื่องชื่อในฉางอัน ผู้คนเดินเข้าออกขวักไขว่ บ้างมาพบปะสังสรรค์กัน บ้างมาหาความสุขความสำราญจากเหล่าสาวงาม หรือมิฉะนั้นก็มาหาที่พักอาศัยในยามที่เดินทางมาต่างเมือง
กรุบกรับๆ เสียงฝีเท้าม้าดังมาแต่ไกลเรียกความสนใจจากผู้คนที่อยู่บริเวณหน้าหอจันทราได้เป็นอย่างดี
เพียงชั่วครู่ ม้าศึกสีดำพ่วงพีตัวหนึ่งวิ่งมาหยุดลงตรงหน้าหอจันทราด้วยการควบคุมของผู้เป็นนายที่นั่งอยู่บนหลังของมัน
คนผู้นี้คือบุรุษหนุ่มในชุดสีน้ำเงินเข้ม คิ้วของเขาขมวดมุ่นอยู่ตลอดเวลา ดวงตานั้นเล่าก็สามารถทำให้ผู้ถูกจ้องมองเสียวสันหลังวาบโดยพลันแล้วยังริมฝีปากหนารับกับจมูกโด่งเป็นสันอีก
องค์ประกอบทั้งหมดนี้ทำให้ใบหน้าคมคร้ามแลดูดุดันน่ากลัวไปโดยปริยาย แต่ก็มีสตรีจำนวนไม่น้อยที่คิดว่าบุคลิกอันน่าเกรงขามเช่นนี้น่าหลงใหลคลั่งไคล้เป็นที่สุด
และด้วยท่วงท่าอันสง่างามยามอยู่บนหลังม้าศึกตัวใหญ่ มองปราดเดียวก็รู้ในทันทีว่าเขาจะต้องเป็นยอดขุนศึกผู้เก่งกาจเป็นแน่แท้
ถูกแล้ว! บุรุษหนุ่มผู้นี้คือแม่ทัพใหญ่จางอี๋เป่า ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงร่ำลือไปทั่วแผ่นดิน