เกิดมาไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความสวย แม่ดอกไม้ป่าดวงยี่หวาควรค่าอยู่ในดงหรือเก็บขึ้นหิ้งหรูหราเธอมิอาจรู้ได้ ที่แน่ความสวยของเธอสามารถเยียวยาความจนครอบครัวได้ เพราะฉะนั้นจะหวงแหนไปไย ปล่อยไปตามกระแสธารแห่งรัก ไม่ตระหนักรู้หรือละอาย ไม่สนใจว่าใครจะกล่าวหาว่าเป็นหญิงร่าน ตราบที่ยังมีความสุข สนุกกับความรัก ดวงยี่หวาจะยังร่ำร้องหาความรักอยู่ตราบนั้น

ชีวิตเป็นของเรา...

รำพึงแผ่วก่อนที่จะกระโจนลงไปในสนามรักดุจนางพญาผู้ควบคุมผึ้งงานผู้ซึ่งไม่ต่างกับทาสแห่งความรักของดวงยี่หวา