“ทำไมหลานจะต้องเลือกผู้หญิงคนนั้น ..ทำไมไม่เลือกหนูแพร”
“ผมรักฮันนี่ครับคุณยาย”เขาบอก “และที่สำคัญ ตอนนี้เธอกำลังท้องลูกของผม”
“หนูแพรก็สามารถท้องลูกให้แกได้เหมือนกัน”
“คุณยายครับ ระหว่างผมกับแพรวา ..มันไม่ใช่ความรักหรอก”
“ถ้าไม่ใช่ความรักแล้วแกทำกับน้องอย่างนั้นทำไม ..แกทำร้ายแพรวาของฉันทำไม”สรวงสุรางค์น้ำตาไหล
“ผมก็อธิบายให้คุณยายฟังไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า เรื่องราวของเรามันเกิดขึ้นได้ยังไง”เขาชี้แจง
“ดาเนียลนะดาเนียล”สรวงสุรางค์รู้สึกผิดหวังในตัวหลานชาย
“ผมขอโทษครับคุณยาย”
“ไม่ต้องมาขอโทษฉัน ..ฉันไม่ยกโทษให้”
“ต่อให้คุณยายไม่ยกโทษ หรือจะคัดค้านเรื่องของผมกับฮันนี่ยังไงก็ไม่เป็นผลหรอกครับ ..เพราะผมเลือกแล้ว”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
ทางด้านแพรวาซึ่งกำลังยืนฟังอยู่นอกห้อง ถึงกับเข่าอ่อน ร่างค่อยๆ ทรุดลงนั่งบนพื้นเรือน
น้ำตาร่วงไหล หัวใจปวดร้าว
ราวกับร่วงจากสวรรค์ สู่ขุมนรกที่น่ากลัว
เหมือนอนาคตกำลังมืดมัว หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น
เสียงของดาเนียลที่พูดคุยกับสรวงสุรางค์ดังชัดเจนจนแพรวาได้ยินทุกถ้อยคำ ทุกประโยคจากปากเขา
“ผมไม่ได้รักแพร คุณยายเข้าใจไหม”ดาเนียลบอก “คนที่ผมรักคือฮันนี่ ..และผมก็ต้องการจะแต่งงานกันเธอ ..ผมต้องการแต่งงานกับฮันนี่ ได้ยินชัดไหม”
“ ..”แพรวาได้ยินถ้อยคำเหล่านั้นอย่างชัดเจน
เจ็บเหลือเกิน เสียใจเหลือเกิน
เธอก็แค่ดอกไม้ริมทางที่เขาเด็ดดม เชยชมในระหว่างเส้นทางที่ก้าวเดิน
แต่จุดหมายปลายทาง ..เป้าหมายชีวิตของเขา กลับเป็นผู้หญิงอีกคน