บุปผาในรอยจันทร์

นิยายจีนโบราณ

เขียนโดย...ซูเหยา

หลังจากจับรองแม่ทัพฝ่ายศัตรูมาเป็นเชลยด้วยหวังจะได้ทายาทจากรองแม่ทัพรูปงาม หัวหน้าเผ่าอิงอู่จึงบังคับให้เขาผลิตทายาทเพื่อจะเอาชีวิตของเด็กมาใช้เจรจาต่อรองกับแคว้นเฟิงในภายหลัง

แต่เพราะหาสาวงามไม่ได้อีกทั้งมีความจำเป็นบางอย่างจึงเอาสตรีอัปลักษณ์ไปหย่อนไว้ในเรือนพักของรองแม่ทัพผู้เป็นเชลยโดยสั่งให้เขาทำให้นางท้อง มิเช่นนั้นจะปลิดชีวิตนางซะ สตรีในเผ่าอิงอู่ต่างริษยาหวงย่าหลิงผู้อัปลักษณ์ แต่ก็แน่ใจว่าคุณชายจางคงไม่กล้าแตะต้องหญิงผู้มีใบหน้าเป็นอาวุธผู้นั้น แต่เหตุการณ์กลับผิดคาดเพราะในกาลต่อมารองแม่ทัพจางหลงรักนาง เขาทั้งดูแลปกป้องและหึงหวงนางอีกด้วย

..................

หวงย่าหลิงหาผ้าเก่าๆ มาเย็บต่อกันเป็นผ้าห่ม พอยื่นให้เขา รองแม่ทัพจางกลับปฏิเสธและบอกว่าเขาไม่ใช่คนอ่อนแอ ให้นางเก็บไว้ใช้เอง ส่วน ‘คนอ่อนแอ’ ก็ได้แต่เม้มปาก

พอตอนกลางคืนเห็นคนปากแข็งนอนขดตัวคุดคู้เพราะอากาศหนาว นางเลยเอาผ้าห่มไปเพิ่มให้ ทว่าลูกสุนัขตื่นขึ้นมากลางดึก เมื่อเห็นนางห่มผ้าให้ผู้ชายตัวโตที่นอนอยู่บนพื้นมันก็นึกว่านางกำลังเล่นสนุก จึงร่วมวงด้วยโดยการวิ่งไปแทะนิ้วเท้าของเขา

“เหวินเป่า” หวงย่าหลิงเอ็ดเสียงเบา

ลูกสุนัขยังคงซุกซนโดยไม่ฟังคำดุของนายสาว มันมุดเข้าไปในผ้าห่มของรองแม่ทัพจาง หญิงสาวตกใจจนทำอะไรไม่ถูก มือไล่ตะครุบเจ้าตัววุ่นวายที่ยุกยิกในผืนผ้าห่ม และก็เพิ่งพบว่านางจับเอาบางอย่างที่ไม่ใช่ลูกสุนัขแต่น่าจะเป็นงูยักษ์ที่พร้อมฉกนางได้ทุกเมื่อ

อั๊ยหยา งานนี้นางตายแน่!