Prologue 00
อารัมภบท
มาร์เซลโลหันไปหาดาวบริวารแล้วส่งสัญญาณให้คาโรโซกับลุยจิจัดการบริเวณนี้ให้เป็นพื้นที่ส่วนตัว ท่อนแขนกำยำรวบร่างที่ยืนหันหลังเข้ามากอดอย่างถือวิสาสะ จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอที่มีกลิ่นหอมจางอย่างไม่กลัวคำขู่
“หยุดนะ! คิดจะทำบ้าอะไรว่ะ! ไอ้มาเฟียหื่นกาม หยุด…”
ดอนแห่งซิซิลีไม่สนเสียงต่อว่ากับอาการขัดขืน คืนนี้ตารกาป่วนอารมณ์เขามามากพอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวน ท่าทีหัวเราะต่อกระซิกทำตัวสนิทสนมกับชายอื่น จนทำให้เขาอยากจะปล่อยสัตว์ร้ายออกมาจัดการตารกา
มือใหญ่บังคับใบหน้างามให้เงยขึ้นมารับจูบ แต่ปากอิ่มกลับขบแน่นไม่ยอมให้รุกรานง่ายๆ ทว่า...ผู้ชายที่เจนจัดย่อมมีวิธีทำให้ผู้หญิงหยุดดิ้นรนแล้วยอมสิโรราบ ดอนหนุ่มเคลื่อนมือไปโอบรอบสะโพกแล้วรั้งร่างที่กำลังขัดขืนให้มาแนบชิด บั้นท้ายกลมกลึงสัมผัสได้ถึงตัวแทนแห่งความภาคภูมิที่ขนาดและรูปร่างกำลังแปรเปลี่ยน
มาร์เซลโลเปลี่ยนเป้าหมายจากปากไปเป็นติ่งหู ไม่นานร่างที่เคยขัดขืนก็อ่อนระทวยและยืนอยู่ได้ด้วยการประคองของเขา ดอนหนุ่มรู้ทันทีว่าจุดป่วนอารมณ์ของแม่แมวเอเชียอยู่ที่ไหน
มาร์เซลโลรุกเร้าจุดนั้นจนตารกาต้องยอมเลื่อนมือมาเกาะเกี่ยวท่อนแขนของเขาไว้ ปากอิ่มคายการขบเม้มแล้วเผยอเปิด สบโอกาสให้ปากหยักเคลื่อนประกบโดยง่าย คนที่เจนจัดเริ่มไล้เลียดูดเม้มก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปตวัดพัวพัน ชั้นเชิงและความช่ำชองของมาร์เซลโลช่วงชิงสติกับความนึกคิดของตารกาให้มลายหายไปจนหมดสิ้น
“หึ! ยอมแพ้แล้วเหรอ...”
เสียงทุ้มกระซิบหยอกเย้า นัยน์ตาสีแซฟไฟร์จับจ้องปากที่ถูกจูบจนบวม มาร์เซลโลหยุดรุกรานแล้วไล้หลังมือไปตามแก้มนวล ดวงตาโตรีลืมขึ้นมองตัดพ้อ สุดท้ายมาร์เซลโลก็กลายร่างเป็นสัตว์ร้ายรังแกเธอ
“ไม่เอาน่า...อย่าทำหน้าแบบนี้สิ ...ผมขอโทษ”
_____กล้าทำขนาดนี้แล้วคิดว่าแค่ขอโทษมันจะหายเหรอว่ะ!
ดวงตาโตรีถลึงจ้องอย่างโกรธๆยายแมวเอเชียพองขนแล้วดิ้นรนอีกครั้ง มาร์เซลโลขยับแขนให้รัดแน่นขึ้นจนตารกายอมแพ้แล้วทิ้งตัวเอนอิงอกแกร่ง
ดอนหนุ่มก้มมองอย่างรักใคร่ จมูกโด่งถือวิสาสะสูดดมกลิ่นหอมของแก้มนวลอีกครั้งส่งผลให้ข้อศอกแหลมกระทุ้งท้องเป็นลอน แต่คนที่มีกล้ามท้องแข็งไม่สะทกสะเทือนเลยแม้แต่น้อย
“คิดจะทำอะไรหือ...ยายดาวเคราะห์หิน นี่ยังไม่ยอมหมดฤทธิ์อีกเหรอ! ดี! ดื้ออย่างนี้ต้องลงโทษให้หนักๆ”
จบคำลิ้นอุ่นก็แลบเลียใบหู ร่างอวบอิ่มสะท้านแต่ก็พยายามก้มหน้าห่อไหล่หนีการลงทัณฑ์
มาร์เซลโลหัวเราะร่วนแล้วรั้งบั้นท้ายงามงอนให้มารับรู้ขนาดของตัวแทนแห่งความภาคภูมิ
“ฮึก! ไอ้บ้า.. ลามก ... ไม่เอา ไม่ทำอย่างนี้... ฮึก”
“ไม่ทำอย่างนี้ ? อย่างไหนเหรอ...บอกผมชัดๆสิ”
มาร์เซลโลบดเบียดสิ่งที่แนบชิดบั้นท้ายมากขึ้น หลังคอของคนที่ก้มหน้างุดแดงซ่านอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ตารกาทั้งอยากจะร้องไห้ทั้งอยากจะฆ่าดอนหนุ่ม ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกจนตรอกเท่าวันนี้เลย
“ยอมแพ้ดอนมาร์เซลโล ฉันยอมแพ้ คุณทำโทษฉันวิธีอื่นเถอะ...ไม่เอาวิธี...ลามกแบบนี้”
_____หึ! มาแล้วเหรอ มารยาเล่มที่ร้อย ‘ถอยเพื่อรอด’ “แต่ผมชอบลงโทษวิธีนี้นี่”
ท่อนแขนกำยำยังคงโอบรัด กระสุนจูบระดมไปทุกที่ทุกจุดที่ดอนหนุ่มปรารถนา คนถูกทำโทษได้แต่ก้มหน้างุดกัดริมฝีปากกลั้นน้ำตาจนมาร์เซลโลชักนึกสงสารจึงหยุดการลงทัณฑ์
"เวเนเร่กลับไปผมจะซื้อบ้านกับรถให้...คุณเป็นของผมนะ แล้วว่างเมื่อไหร่ผมจะพาไปอียิปต์ รู้นะว่าคุณอยากไป"
_____บ้าน รถ อียิปต์ ไอ้หื่นนี่เห็นเราเป็นอะไร หน็อย!!!
“โอ้ย !!!”