แนะนำเรื่อง
นวนิยายเรื่องผู้ชายของเจ้าพ่อ ตอน I'm your man เป็นเพียงเรื่องสมมุติที่ผู้เขียนแต่งขึ้นเท่านั้น ชื่อตัวละคร ชื่อสถานที่ และเนื้อหา ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใด แนวของนิยาย ยังคงเป็นนิยายแนววาย รักดราม่า ติดเรทมากหน่อย แต่ยังจะเน้นดราม่าเหมือนผลงานเรื่องก่อน ๆ ของผู้เขียน เนื้อหาของนวนิยายเรื่องนี้ จะนำเสนอเรื่องราวความรักระหว่างเจ้าพ่อผู้มีอิทธิพลกับหนุ่มน้อยที่ชื่อวายุ
เรื่องย่อพอสังเขป
วายุโดนจับในข้อหาขับรถด้วยความประมาท จนเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย แต่พ่อแม่ของวายุได้ต่อสู้คดี จนวายุได้รับการประกันตัวออกมา แต่เรื่องนี้สร้างความไม่พอใจให้กับเควินมาก เพราะเควินคิดว่า วายุควรได้รับโทษมากกว่านี้
เควินจึงส่งลูกน้องไปดักฉุดวายุที่หน้าโรงเรียน แล้วพาวายุมากักขังระบายอารมณ์เพื่อความสะใจของตนเอง เควินตั้งใจที่จะหลอกให้วายุหลงรักตัวเองมาก ๆ แล้วเควินก็จะบอกเลิกวายุ เพื่อให้วายุเจ็บปวดเหมือนกับตายทั้งเป็น แต่พอวันนั้นมาถึงจริง ๆ เควินกลับหลงรักวายุเข้าจริง ๆ จนไม่อาจถอนตัวได้
เควินได้ขุดหลุมรักที่ตัวเองสร้างขึ้นอย่างลึกซึ้งเพื่อหลอกล่อให้วายุมาติดกับดัก แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเควินขุดหลุมฝังตัวเองซะนี่
แนะนำตัวละครหลัก
พระเอกของเรา เควินเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ ที่ใคร ๆ ต่างกลัว เควินมีพี่ชายหนึ่งคนที่ไม่เปิดเผยตัวตนต่อสาธารณะ
------------------------------------------------------------------------------------------
นายเอกของเรา วายุหนุ่มน้อยผู้โชคร้าย โชคร้ายทั้งเรื่องเลย ชีวิตนายเอกเรื่องนี้น่าสงสารที่สุด วายุมีพี่ชายหนึ่งคนที่ขี้อิจฉามาก
------------------------------------------------------------------------------------------
พระรองของเรา ทนายราม ผู้หลงรักวายุมากมาย เขาเป็นพระรองผู้แสนดีมาก ดีกับนายเอกและรักนายเอกมาก และเขาจะเป็นนายเอกของเจ้าพ่อคนต่อไปในภาคสอง
------------------------------------------------------------------------------------------
ตัวอย่างบางพาร์ท
"เงินจำนวนสิบล้านกับเครื่องเพชรราคาหนึ่งพันล้านที่วางอยู่บนโต๊ะของผม ผมยกให้คุณทั้งหมดเลยนะ"
"คุณเควิน!!! ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้ครับ"
"หึ!!! ที่ผมยกให้คุณ เพราะว่า... ผมเต็มใจให้ และผมอยากตอบแทนที่คุณเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อผมตลอดสามเดือนที่ผ่านมา"
"คุณเควิน!!! หมายความว่ายังไงครับ? "
"วายุ... คุณออกไปจากชีวิตของผมซะเถอะ ตอนนี้คุณหมดหน้าที่ผู้ชายของผมแล้ว"
"คุณเควิน!!!
พาร์ทดราม่าของวายุ
"ผมอยากรู้ว่า... ที่ผ่านมาเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง เราดูแลกัน เราจับมือกันเดินจนใคร ๆ ก็อิจฉา เราจูบกันทุกเช้าและก่อนนอน เรานอนกอดกันทั้งคืน เวลาที่คุณกลัวยีราฟ... ผมยื่นมือให้คุณจับเพื่อให้กำลังใจคุณ เวลาคุณไม่มีช้อนทานไอศครีม ผมป้อนคุณเพราะผมกลัวว่าคุณจะหิว เวลาคุณเหนื่อย... ผมคอยซับเหงื่อให้คุณ คุณไม่รู้สึกว่าคุณรักผมสักนิดเลยเหรอครับ? "
"เวลาคุณโมโห... คุณตบตีผม เวลาที่ผมร้องไห้... คุณตบตีผม เวลาที่ผมทำผิด... คุณตบตีผม เวลาผมเถียงคุณ... คุณตบตีผม เวลาผมเมา... คุณตบตีผม เวลาผมหึงหวงคุณ... คุณตบตีผม ไม่ว่าคุณจะตบตีผมมากแค่ไหน ผมก็ยังยอมทน เพราะว่าผมรักคุณ แล้วคุณล่ะ? ไม่รู้สึกว่าคุณรักผมสักนิดเลยเหรอครับ? "
"ถ้าคุณไม่ได้รักผม... คุณมาหลอกให้ผมรักทำไม? คุณมาทำดีกับผมทำไม? คุณทำแบบนี้ทำไม? คุณอยากเห็นผมตายใช่ไหม? คุณมีเหตุผลอะไร? ทำไมต้องมาหลอกให้ผมหลงรักคุณ? ไหนลองบอกเหตุผลผมหน่อยสิ... ว่าคุณทำแบบนี้ทำไม? คุณหลอกผมทำไม? "
"ฆ่าผมเถอะ... ฆ่าผมซะ... ฆ่าผมเลย... แต่อย่าเดินหนีผมไปแบบนี้ได้ไหม? ได้ไหม? ผมถามว่า... ได้ไหม? "
พาร์ทดราม่าของเควิน
"และที่ผ่านมา... ผมก็รักคุณจริง ๆ ผมไม่เคยคิดที่จะหลอกลวงคุณอย่างที่คุณเข้าใจ วิดีโอที่ผมกับหรั่งคุยกัน... คุณได้ดูมันเป็นแค่บางส่วนเท่านั้น... แต่คุณไม่ได้ดูทั้งม้วน คุณรู้ไหมว่า... หลังจากที่ผมไล่คุณออกจากบ้านไปวันนั้น... ผมเสียใจมากแค่ไหน? คุณรู้ไหมว่า... ตอนที่ผมรู้ว่าคุณหมดสติอยู่หน้าบ้าน... ผมตกใจมากแค่ไหน? คุณรู้ไหมว่า... ตอนที่คุณไม่สบาย... ผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน? คุณรู้ไหมว่า... วันที่คุณพาแฟนใหม่ของคุณมาแนะนำให้ผมได้รู้จัก... ผมเจ็บปวดมากแค่ไหน? แต่ผมเลือกที่จะแสร้งทำเป็นเมินเฉย ทั้ง ๆ ที่ในใจมันไม่ใช่เลย ผมแสร้งทำเป็นว่าผมไม่เป็นไร ทั้ง ๆ ที่เวลาลับหลังคุณ น้ำตาของผมมันไหลจนไม่มีน้ำตาจะให้ไหลเลย เพราะผมเสียใจมากที่คุณไม่ได้รักผมอีกแล้ว"
"มันน้อยไปไหม... ถ้าผมอยากเอ่ยคำว่า... ขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผมเคยทำไม่ดีกับคุณ มันยังน้อยไปเหรอ... กับสิ่งที่ผมทำเพื่อแทนคำขอโทษ คุณรู้ไหมว่าผมจัดสวนดอกไม้เพื่อแทนคำขอโทษที่ผมเคยทำไม่ดีต่อคุณ ผมไม่รู้ว่าผมต้องเอ่ยคำว่าขอโทษอีกมากแค่ไหน? คุณถึงจะยอมรับผมสักที แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่า... ผมไม่มีอะไรจะให้คุณได้อีกแล้ว นอกจากหัวใจที่จริงจังของผม ถ้าหากความจริงใจของผมมันยังน้อยเกินไป ผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรอีกแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ผมเหนื่อยเหลือเกินครับ ผมเหนื่อยจริง ๆ ผมเหนื่อยจนผมแทบจะหายใจไม่ออกแล้วล่ะครับ "
------------------------------------------------------------------------------------------
คำเตือน
เนื้อหาในพาร์ทที่ติดเรท 18+ ได้ทำการปิดซ่อนเนื้อหาเอาไว้แล้ว
ผู้อ่านที่มีอารมณ์อ่อนไหว โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง
ขอสงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาของนิยายไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานเท่านั้น หากฝ่าฝืนจะมีโทษตามกฏหมายพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
Writer by Sundog...
