เพราะมีรัก [YAOI]
Boylove-Girllove
เพราะมีรัก [YAOI]
Boylove-Girllove
พรมัน
ลืมเลือนรักแรก รักที่เฝ้าคอยเพียงฝ่ายเดียว ลบออกให้ อย่าให้เหลือแม้แต่ความทรงจำ ขอให้ทุกอย่างกลายเป็นอากาศธาตุ ความรักจงหายสาบสูญไปจากหัวใจของวายุ เหลือไว้เพียงบาดแผลในใจก็พอ เพียงพอแล้ว
  • 9 ตอน
  • 14K
นิยายโดย
  • 22 คนติดตาม
บทนำ

เพราะมีรัก

เขียนโดย พรมัน

(พร-มัน แปลว่า พระอาทิตย์)


ลืมเลือนรักแรก รักที่เฝ้าคอยเพียงฝ่ายเดียว ลบออกให้ อย่าให้เหลือแม้แต่ความทรงจำ ขอให้ทุกอย่างกลายเป็นอากาศธาตุ ความรักจงหายสาบสูญไปจากหัวใจของวายุ เหลือไว้เพียงบาดแผลในใจก็พอ เพียงพอแล้ว



“มีอะไรหรือเปล่า” รุจถามหันมองใบหน้าใบหน้าหวานของเด็กหนุ่ม

“เอ่อ...ผม” วายุเอาแต่ก้มหน้า ไม่กล้ามองหน้ารุจ

“เฮ้ย กล้าๆ หน่อย บอกพี่รุจไปดิ๊ โอกาสของวาแล้ว เราออกไปรอข้างนอก” คิวตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ แล้วเดินออกไปจากห้องอาบน้ำ

“มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่า” เขาเลิกคิ้วสูง

“ผม...วา วา วา ระ รัก พี่รุจครับ” พูดออกไปแล้ว

รุจมีอาการตกใจเล็กน้อย มองใบหน้าวายุด้วยความกังวล ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีใจที่วายุกับเขาใจตรงกัน แต่เพราะว่าวายุยังเด็กอยู่ เขาไม่อยากทำตามความรู้สึกของตัวเอง ทั้งๆ ที่ใจ

เขาต้องการสัมผัสคนตรงหน้าแค่ไหน แต่ถ้าเขาทำตามใจตัวเองแล้วละก็ ปัญหาใหญ่แน่ เพราะว่าวายุอายุ 16 ปีเท่านั้นเอง มีหวังได้เข้าไปนอนในคุกแน่ ในข้อหาพรากผู้เยาว์ เขาจึงตัดสินใจหัวเราะออกไป ให้เข้าใจผิดดีกว่า สร้างปัญหาให้ทั้งตัวเขาเอง วายุ และพ่อแม่ของเขา และแม่ของวายุต้องเดือดร้อน

“หึ หึ หึ” รุจหัวเราะขำเบาๆ แล้วมองใบหน้าของเด็กหนุ่มหน้าหวานซึ่งหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ

วายุเงยหน้ามองรุจ โดยไม่รู้เหตุผลแท้จริงของรุจ เพียงเพราะเชื่อแรงยุของเพื่อนรักเท่านั้น

วายุรู้สึกร่างกายชาวาบไปทั้งร่างกาย เด็กหนุ่มรวบรวมความกล้าทั้งหมดออกไป สารภาพรัก ผลที่ออกมาคือ ถูกคนที่แอบรักดูถูก หัวเราะเยาะให้กับความรักของคนตัวเล็ก ทำไมพี่รุจถึงได้ใจร้ายแบบนี้ น้ำตาของวายุเปี่ยมปริ่มจนเกือบจะหยด ทรมาน ความรู้สึกเจ็บร้าวแล่นปราบไปที่หัวใจบอบช้ำแสนสาหัส แทบจะล้มทั้งยืน

เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนของรุจ คิงเดินเข้ามาในห้องอาบน้ำ เห็นวายุตัวสั่นคลอนกลั่นเสียงสะอื้นเอาไว้

“เฮ้ย อ้าวกูไม่รู้ว่ามีเด็กมาสารภาพรักกับมึง อ๊ะ อ๊ะ เฮ้ยพวกมึงมาดูเด็กไอ้รุจเร็ว มาสารภาพรักโว๊ย แม่งน่ารักว่ะ สมหวังไหมน้อง" คิงแซวเล่นและหัวเราะขำเสียงดัง หันมองหน้าเพื่อนนัก

“ไหนว่ะ เด็กที่มาสารภาพรักไอ้รุจ ว้าว น่ารัก ไงบ้างน้องสมหวังไหมน้อง” เพื่อนอีกคนของรุจ ทีมเดินมาดูหน้าเด็กหนุ่ม หัวเราะทันทีที่พูดจบ

วายุเงยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่ทั้งสามที่พากันหัวเราะเยาะ ราวกับเป็นเรื่องสนุก ขำขัน อับอายไม่กล้าสู้หน้าทั้งสามคน

น้ำตาพรั่งพรูอกมาจากดวงตาใส มองรุจด้วยแววตาเจ็บช้ำ ก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากห้องอาบน้ำ จบกันทีความรักของวายุ รักแรกที่แอบเฝ้าชื่นชม ประทับใจมาตลอดสามปีเต็ม มันถูกทำลายด้วยน้ำมือรุจจนหมดสิ้น

คิวเห็นเพื่อนวิ่งออกมา เขาเดินไปดักหน้าไว้

“เป็นอย่างไรบ้างว่ะ วา สารภาพรักเป็นอย่างไรบ้าง”

ไม่มีเสียงตอบใดๆ นอกจากวายุโผกอดคิวแล้วปล่อยโฮ ร้องไห้เสียงดัง ไม่สนใจว่าใครจะว่าเขาอย่างไร ไม่อับอายถ้าใครจะมาเห็นในสภาพเสียน้ำตา ไหลนองหน้าแบบนี้ ร่างกายเด็กหนุ่มสั่นเครือ แนบหน้าหวานฝังในอ้อมกอดของเพื่อนระบายความร้าวรานหัวใจจนหมด

“วา ร้องไห้ให้พอ ลืมพี่รุจไปให้หมด ตัดให้ขาดจากใจนายให้หมด เราจะเคียงข้างนายเอง” คิวสวมกอดเพื่อนลูบหลังเพื่อนเพื่อปลอบโยน


รุจเดินอยู่ที่มุมตึกมองวายุกำลังสวมกอดเพื่อนอยู่

“ขอโทษว่ะ ก็ไม่รู้ว่าเด็กที่มาสารภาพกับมึงจะเป็นเด็กที่มึงแอบ...มาตลอดสามปี มึงไม่เคยเล่านี่หว่า พวกกูก็ไม่รู้”

ทีมและคิงขอโทษขอโพยรุจเป็นการใหญ่

“แล้วมึงจะทำอะไรต่อ มึงจะให้เพื่อนเด็กมึงคาบไปแดกก่อนมึงหรือไง” ทีมมองด้านหลังของวายุ

“กูอยากให้วายุสนใจเรื่องเรียนไปก่อน กูไม่มีทางให้วายุลบกูจากหัวใจไปง่ายๆ หรอก”

“แล้วถ้าเด็กมึงเลิกรักมึงแล้วล่ะ”

“กูจะขังวายุไว้เป็นของกูคนเดียวตลอดไป” รุจพูดพร้อมเดินกลับไปที่ห้องอาบน้ำ

..................................................................................................................................................

“อย่าดื้อกับพี่ได้ไหม วา อย่าคิดว่าวาเจ็บปวดคนเดียว พี่เองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากวาหรอก ทำไมไม่คิดถึงความรู้สึกพี่บ้าง วาหนีหายไปสองปี โดยที่พี่ไม่รู้ว่าวาหายไปไหน ไม่คิดว่าพี่เจ็บปวดบ้างหรือไง”

“พี่รุจจะเจ็บปวดทำไม ก็วาไม่ได้ทำให้พี่เจ็บปวดนี่ คนที่เจ็บปวดคือหัวใจวาต่างหากละ พี่รุจทำวาเจ็บปวด พี่รุจใจร้าย ใจร้าย” วายุสะบัดมือออกแล้วระดมกำปั้นที่แผ่นอกรุจอย่างแรงหลายทีพร้อมร้องสะอื้น ฮึก ฮึก

รุจจับมือเล็กของวาไว้ “วารู้ไหมทำไมพี่ถึงเจ็บปวดกับเหตุการณ์นั้น รู้ไหมว่าทำไม” รุจขึ้นเสียงดุเล็กน้อย จนร่างเล็กสะดุ้ง ใจจริงเขาไม่อยากร้ายให้วายุเห็น เกรงว่าคนตัวเล็กจะออกอาการหวาดกลัวเขามากขึ้น

“วา จะรู้ได้ไงละ ไม่ใช่หัวใจวาสักหน่อย” ร่างเล็กเบือนหน้าหนีไปทางอื่น




ฝากกดไลท์แฟนเพจให้ด้วยนะคะ


นิยายวาย By พรมัน