“หญิงสาวทั้งฉางอัน มารอท่านให้รับเป็นอนุ ใยถึงเฉยชาเล่า”
”หากไม่พอใจที่แต่งหญิงขี้โรคอย่างข้า ก็แค่บอกท่านพ่อท่านแม่ให้ทบทวนเสียใหม่ จะได้ไม่เสียเวลาทั้งท่านทั้งข้า” ว่าแล้วก็ก้าวเท้าจะออกจากเรือน
พูดแล้วก็นึกเสียใจหากไม่มีเขาช่วยเหลือวันนั้นคงไม่มีหน้ามายืนว่าเขาอยู่ตรงนี้...
”หากเจ้ากล้าก้าวออกจากเรือนอันฝูแม้แต่ก้าวเดียว
เจ้าจะรู้ว่านรกบนเตียงมีจริง”
หญิงสาวไม่กลัวเชิดหน้าเดินจะออกจากเรือน..
”อ๊ะ” ชายหนุ่มรวมร่างบาง เซถลามาประทะอกใช้ลำตัวบดเบียดทาบทับให้ร่างงามนอนบนโต๊ะน้ำชา..
”ปล่อยข้านะ.”
”ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าท้าทายข้าเองนะ หลีอวี่เยียน เจ้าได้เห็นดีแน่”