“หมดเวลาของฉันแล้วสินะ” น้ำเสียงนั้นหยันเล็กๆ ใบหน้าราบเรียบและยังหยุดเท้าอยู่ที่เดิม
“หยาเรียนจบแล้ว”
ยะหยาก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอดีใจที่เรียนจบ แต่กลับมีความเศร้าที่ต้องเผชิญ หนึ่งนาทีได้รวบรวมความกล้าที่จะเอ่ยประโยคต่อไปออกมา
“ยะ...หยาอยากจะมาขอยกเลิกสัญญา”
“เอาสัญญานั่นมาสิ” นายหัวปัฐน์ไม่ได้ยื้อ ไม่ได้ยื่นข้อเสนอ เขายอมทำตามความต้องการของยะหยาอย่างง่ายดาย ฝ่ามือยื่นออกไปเพื่อขอเอกสารสำคัญที่ตนเองเป็นคนเขียนขึ้น
“นี่จ้ะ”
ยะหยายื่นซองเอกสารไปให้ด้วยฝ่ามือสั่นๆ ดวงหน้าค่อยๆ เงยขึ้นไปมองนาย...ที่เธอรัก ไม่ถึงสองนาทีก็ได้ยินเสียงฉีกขาดของกระดาษสีขาว ตามมาด้วยวาจาหนักๆ
“จบสิ้นแล้วระหว่างเรา ต่อไปนี้เธอไม่ใช่เมียของฉันอีกแล้ว”