“นั่นคุณทำอะไร”ไพลินไม่พอใจเมื่อเขาแย่งโทรศัพท์ไปแบบนั้น
“โอคารุ”ไอดะเจ็บใจ เมื่อเธอเมมเบอร์ของไอ้หมอนั่น แต่ดันไม่เมมชื่อเบอร์โทรเขาไว้ในเครื่อง “ทีกับไอ้โอคารุ เธอยังมีเบอร์โทรศัพท์บันทึกเก็บไว้ ..แต่ฉันเป็นผัวเธอแท้ แต่ดันไม่เก็บบันทึกชื่อและเบอร์โทรฉัน ..มันน่าเจ็บใจ”
เขามองด้วยความโกรธ
“ ..”ไพลินไม่อยากพูดแก้ตัวใดๆ
ไอดะจะมาโทษเธอได้อย่างไร ทำไมไม่คิดว่าเป้นความผิดของเขาเอง
เธอเคยขอเบอร์ไอดะหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะให้ แล้วบอกแค่ว่า ถ้ามีอะไร ให้แม่บ้านโทรหาเขา
เธอไม่มีสิทธิ์แม้จะโทรหาเขาด้วยซ้ำ แล้วจะให้เก็บเบอร์เขาไว้ทำไม ในเมื่อ ไม่สามารถโทรหากันได้
นึกแล้วไพลินก็น้ำตาเอ่อ ..เธอพยายามจะลืมความเสียใจเหล่านั้น แต่มันก็หวนกลับเข้ามาอีกครั้ง
“ ..”ไอดะกดตัดสายของโอคารุ แล้วลบเบอร์โทรนั้นออก “เรียบร้อย”
“คุณทำอะไร”ไพลินไม่พอใจ เมื่อเขาถือวิสาวะลบเบอร์โทรของโอคารุออกไป “คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับโทรศัพท์ของฉัน”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ..ฉันไม่อนุญาตให้เธอมีเบอร์ของผู้ชายคนไหนทั้งนั้น”
“ฉันแค่ขายตัวให้คุณ แต่ไม่ได้ขายความเป็นคนให้ไปด้วย ฉันควรมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ ไม่ใช่โดนบงการทุกเรื่องแบบนี้”เธอจะไม่ทนอีกต่อไป
“แค่ฉันลบเบอร์ มันทำให้เธอโกรธมากเลยเหรอ”
“แล้วฉันเคยไปลบเบอร์ใครในมือถือคุณหรือเปล่าล่ะ”ไพลินน้ำตาร่วง “ไม่เลย ฉันไม่มีสิทธิ์อะไรเลย”
ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ
“ฉันมันก็แค่ผู้หญิงที่คุณเอาไว้บำเรอ บำบัดความใคร่ ไม่ได้มีความหมายอะไร”เธอพูดออกมาเมื่อไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
“ก็แค่เบอร์โทรของไอ้โอคารุ ทำไมเธอจะต้องทำเป็นเดือนร้อนมากมายแบบนั้น”
“ก็เพราะเขาเป็นคนที่ฉันสามารถโทรหาได้ทุกเวลา และเป็นคนที่คอยโทรถามสารทุกข์สุขดิบฉันอย่างห่วงใยเรื่อยมาไง”
“เธอกำลังจะบอกว่า เธอติดต่อกับไอ้โอคารุมาโดยตลอดใช่ไหม”ไอดะโกรธจนแทบคลั่ง
“ทุกข์ครั้งที่ฉันมีปัญหา ก็มีเพียงอากิระ และคุณโอการุ ที่ฉันจะสามารถโทรหา”
“แล้วทำไมไม่โทรหาฉันล่ะ ..เธอมองข้ามฉันไปได้ยังไง”ไอดะตะคอกเสียงดัง
“ ..”ไพลินน้ำตาไหลหลั่ง “ลืมไปหรือไงว่า ..ฉันไม่เคยมีเบอร์โทรคุณเลย ..ไม่เคยเลยที่คุณจะให้เบอร์โทรกับฉัน คุณบอกแค่ว่า ถ้ามีอะไรให้แม่บ้านโทรให้ ..ฉันไม่เคยได้รับสิทธิ์ให้โทรหาคุณ ..ไม่เคย”
“ ..”ไอดะนิ่งงัน เพรามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ
สิ่งที่เขาทำกับเธอ มันเหมือนไม่ให้เกียรติกัน
เขาไม่เคยหยิบยื่นให้แม้แต่ความสัมพันธ์เล็กๆ น้อยๆ แบบนั้น
“อย่าถามเลยว่าทำไมฉันไม่โทรหาคุณ ..เพราะยิ่งถามท มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า”ไพลินน้ำตาไหลไม่หยุด
“ ..”ไอดะมองน้ำตาของเธอแล้วก็รู้สึกผิดจับใจ