บทนำ
“เอาไปอาบน้ำ แล้วก็หานมให้มันกินด้วย” มือที่ทั้งนุ่มและขาวสะอาด เหมือนไม่ใช่มือผู้ชายแต่ก็ไม่ได้บอบบางจนดูคล้ายมือผู้หญิง ยื่นลูกแมวตัวสีดำที่ตนเก็บมาจากข้างถนนเพราะความสงสารให้กับสาวใช้ส่วนตัว ซึ่งเธอก็รับมาอุ้มไว้อย่างไม่ได้รังเกียจขนอันมอมแมมของมัน
“คุณจิระได้ลูกแมวตัวนี้มาจากไหนเหรอคะ” จันทร์ดาว สาวผมสั้นรูปร่างบอบบาง เป็นลูกสาวของแม่ครัวแต่ว่าตอนนี้เธอกลายมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของจิระเมธเพราะทำงานได้ถูกใจเขาที่สุด
“ข้างถนน ...ตั้งชื่อให้มันด้วยนะ ฝากเลี้ยงหน่อย”
จิระเมธ ภัทรเมธา ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปีผู้มีรูปร่างหน้าตาจัดว่าหล่อเหลาสะดุดตาจนผู้ชายด้วยกันหลายคนยังแอบหมั่นไส้ ผิวพรรณขาวสะอาด ดูดีสมกับเป็นลูกชายของมหาเศรษฐีหมื่นล้าน จนเป็นที่สนใจของสาว ๆ หลายคน รวมทั้งจันทร์ดาวด้วยเช่นกันที่แอบรักเจ้านายคนนี้แบบเงียบ ๆ อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
จิระเมธเป็นหนุ่มรักสนุก ชอบเที่ยวกลางคืนแต่ก็ไม่เคยเกเรหรือสร้างปัญหา ถึงเวลาทำงานเขาก็จริงจังและทุ่มเทเต็มที่ แต่มีข้อเสียคือเป็นคนเจ้าชู้ ผู้หญิงที่คบแต่ละคนนั้นจะต้องสวยตั้งแต่เส้นผมยันเล็บเท้า เพราะเขาชอบผู้หญิงแต่งตัวเก่ง และที่สำคัญก็คือจะต้องร้อนแรงเมื่อพาขึ้นเตียง
...อย่างจันทร์ดาวคนนี้ ไม่ใช่เสปคของเขาเลยสักนิด ผู้หญิงอะไรไม่ยอมไว้ผมยาว ไม่หัดแต่งหน้าทาปาก ดูเชยที่สุด จนบางทีก็แอบคิดเล่น ๆ ว่า...เธอคงต้องขึ้นคานและเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของเขาไปตลอดชีวิต
“ได้ค่ะคุณจิระ” รอยยิ้มสดใสดูมีความสุข แต่จิระเมธกลับไม่ได้สนใจว่าเธอกำลังดีใจที่เหมือนได้ของขวัญจากเขา
“เกือบลืม ฉันซื้อขนมมาฝาก แต่ว่าอยู่ในรถ นี่กุญแจ ไปเปิดเอาเองก็แล้วกัน” เขาบอกพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงเอากุญแจรถออกมายื่นให้
“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอารับกุญแจซุปเปอร์คาร์สุดหรูมาจากมือของเจ้านายด้วยหัวใจที่เต้นแรงแต่ต้องเก็บอาการทางสีหน้าอย่างสุดความสามารถ
...สำหรับผู้ชายคนนี้ เธอเต็มใจและยินดีทำเพื่อเขาหมดทุกอย่าง
จันทร์ดาวก้มมองเจ้าแมวน้อยพร้อมกับลูบหัวของมันด้วยความเอ็นดู
“สีมีตั้งเยอะแยะ แต่แกดันเอาสีดำมาเกิด อืม...แสดงว่าต้องชอบอะไรดำ ๆ สินะ งั้นก็ชื่อเฉาก๊วยแล้วกัน” จันทร์ดาวอุ้มเจ้าแมวน้อยนามเฉาก๊วยออกจากบ้านด้วยเพื่อไปเอาขนมที่จิระเมธซื้อฝาก เธอคิดในใจว่า จะกินไม่ให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
...ยามเขาอารมณ์ดี ก็ดีมากโข แต่ถ้าหงุดหงิดและอารมณ์ร้าย ไม่พอใจใครมานี่สิ เธอไม่อยากเล่า