ไฟรักในกรงมาร
รักโรแมนติก
ไฟรักในกรงมาร
รักโรแมนติก
หัวใจที่ถูกจองจำด้วยคำว่า 'รัก' เพียงคำเดียว
  • 0 ตอน
  • 0
นิยายโดย
  • 1 คนติดตาม
บทนำ

เพื่อรักษาสายใยความสุขของอดีตเอาไว้ แม้จะต้องขายสิ่งเดียวที่มี ซึ่งก็คือตัวเอง ‘สลิล’ ก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะทำ ทว่าสาวน้อยไม่เคยคาดคิดเลยว่าลูกค้ารายแรกที่เสนอตัวขอซื้อร่างกายของเธอจะเป็นคนที่มีหลายสิ่งคล้ายกับ ‘เตโช’ ผู้ซึ่งเป็นความทรงจำอันแสนงดงามของเธอมาโดยตลอด หาก ‘พี่เต’ คือความอ่อนโยนอ่อนหวาน ‘เฟย’ ก็คือความกระด้าง เย็นชา และไร้ความปรานี และที่สำคัญก็คือ เธอไม่รู้เลยว่าการพบกับเขาคือการเดินเข้าสู่กรงที่ไม่เพียงจะขังแค่ร่างกาย แต่รวมถึงหัวใจที่จะถูกพันธนาการไว้เช่นกัน

“มาให้ดูใกล้ๆ หน่อยซิ”

เสียงเข้มลึกที่ออกคำสั่งทำให้สลิลพาร่างอรชรที่มีเพียงบารเซียร์สีเนื้อและบิกินี่สีเดียวกันเยื้องย่างเข้าไปหาเจ้าของคำสั่งด้วยมาดของนางพญา ซ่อนความละอายและอดสูใจไว้ภายใต้ใบหน้าราบเรียบไม่บอกอารมณ์

เฟยบดกรามแน่นเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของคนตรงหน้าที่ทำราวกับสาวกร้านโลก เธอตีหน้าราวกับว่าตัวเองอยู่ในอาภรณ์เต็มยศ วันเวลาที่ผ่านพ้นได้พรากเอาสาวน้อยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาในวันวานไปเสียแล้วกระมัง เธอเฉยเมยในขณะที่เขาเกือบจะคลุ้มคลั่งด้วยไฟปรารถนาที่เผาผลาญ ไฟที่ถูกจุดโดยรูปโฉมโนมพรรณอันเกือบเปลือยของเธอนั่นเอง! เขาพยายามดับความรุ่มร้อนด้วยการเอื้อมมือออกไปสัมผัสร่างงดงามปานรูปสลักของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่อาจสมปรารถนาเมื่อสาวน้อยถอยออกห่างทันที เสียงทุ้มคำรามถามด้วยความขัดใจ “ทำไม!”

“สิ่งที่ฉันจะขายได้มีเพียงแค่ครั้งเดียวค่ะ คุณจะมีสิทธิ์สัมผัสก็ต่อเมื่อจ่ายเงินแล้วเท่านั้น”

“หึ! มากไปแม่สาวน้อย ผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ได้ย้อมแมวขาย”

“คุณคงต้องเสี่ยงค่ะ เพราะฉันคงไม่มีใบรับรองสินค้ามายืนยัน เพราะถ้ามีก็หมายความว่าฉันไม่เหลือพรหมจารีที่คุณอยากได้แล้วจริงไหมคะ”

“บัดซบ! แค่แตะนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ ไม่มีใครเขาไม่ทดลองสินค้าก่อนซื้อกันหรอกนะ!” เฟยสบถเกรี้ยวกราด แต่คนตรงหน้าก็ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด

“สินค้าของฉันไม่ได้มีไว้ทดลอง เท่าที่ฉันยอมมาพบคุณที่นี่ก็นับว่ามากเกินไปแล้ว ถ้าคนอื่นรู้เข้ามันคงไม่ดีต่องานขายของฉันนัก” สลิลพูดจบก็เดินกลับไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมด้วยท่าทีเรื่อยๆ ไม่สนใจดวงตาวาวโรจน์ที่มองตามมาเมื่อได้ยินเธอพูดถึง ‘คนอื่น’ หันกลับไปสบตาเจ้าของบ้านอีกครั้งเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้วพร้อมทั้งเอ่ยเสียงเรียบ “ฉันกลับก่อนนะคะ”

“จะไปเร่ขายที่อื่นอีกอย่างนั้นหรือไง”

“ค่ะ ใครพร้อมจ่ายเต็มจำนวน ฉันก็จะขายให้คนนั้นทันที สวัสดีค่ะ” เอ่ยจบก็เดินตรงไปที่ประตูทันทีราวกับจะบอกว่าหมดธุระกับเขาเพียงเท่านั้น

“สลิล!”

เฟยตะโกนเรียกชื่อสาวน้อยด้วยความขุ่นเคือง แต่ก็ไม่สามารถรั้งคนตัวเล็กไว้ได้เพราะอีกฝ่ายเปิดประตูออกไปจากห้องทำงานของเขาแบบไม่มีลังเล ดวงตาสีนิลวาวโรจน์ตามแรงอารมณ์ ขู่อาฆาตตามหลังไปแม้ว่าเธอคงไม่ได้ยินแล้วก็ตาม “อย่าหวังเลยว่าจะได้ทำอย่างนั้น ตั้งแต่เข้ามาที่นี่ก็หมายความว่าคุณก้าวเท้าเข้ามาในกรงเรียบร้อยแล้ว และสิ่งที่ควรรู้ไว้อีกอย่างก็คือกรงนี้มันปิดตาย! อิสรภาพของคุณไม่มีอีกแล้วสลิล