++ เนื้อหาบางส่วน ++ "แอบไปส่องสาว ๆ เหรอคะ แบบนี้เขาน้อยใจนะ" ชะโงกหน้าเพียงเล็กน้อย ด้วยใบหน้ามู่ทู่ ที่แฟนของตนสนใจคนอื่น "ไม่งอนซิคะ เดี๋ยวพี่จัดให้หนักเลย" ขบเม้มริมฝีปาก พลางเอื้อมแขนไปแตะที่หน้าขาของลูกกวาดผ่านใต้โต๊ะ "ตรงนี้ไม่ได้เหรอคะ น่าลองดีนะ" ขยับร่างมานั่งบนตักของมัดหมี่ พลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะบันทึกวิดีโออีกครั้ง

.. คำโปรย .. เขาเมื่อเห็นผู้หญิงที่ถูกใจ ถือวิสาสะไปดึงหญิงสาวลงมาจากบาร์ จากนั้นคนทั้งสองก็ได้พูดคุยกันเล็กน้อย ก็จะจบลงด้วยของมึนเมา +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "ไม่ชอบเหรอ" เขาหย่อนคิ้วเข้าหากัน เพราะแทบจะไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขา "ปะ เปล่าค่ะ คะ แค่ไม่เคยดื่ม" กล่าวอย่างเอียงอาย พลางนำทิชชู่มาเช็ดริมฝีปาก "หะ!" เขาร้องเสียงหลง "เล่นตัวหรือไง เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เคยดื่ม" หัวคิ้วยกขึ้น พลางนำแก้วแอลกอฮอล์ส่งให้เธอ "ดื่มซะ ถ้าไม่ดื่ม เดี๋ยวฉันจะป้อนเธอแบบเมื่อกี้อีก" ขู่แกมบังคับ ทำให้หญิงสาวไม่กล้าปฏิเสธ มือบางรับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะว่าเขาอาจจะทำอย่างที่พูดอีกก็เป็นได้

โปรย รัศมีไม่รู้ว่าตัวเองก้าวขาออกจากบ้านผิดเวลาหรือซวยกันแน่ เธอดันเผลอไปนอนกับเจ้านายหนุ่มมาดเนี๊ยบจอมโหดของตัวเอง เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าผู้หญิงในค่ำคืนนั้นคือเธอ เธอจึงต้องปิดปากเงียบ! แต่... ความลับไม่มีในโลก

ปรารถนาหารอยฝัน ทว่ากลับกลายเป็นความบังเอิญ ไปเก็บเอาหัวใจดวงหนึ่งบนเมืองสองแผ่นดิน

เมื่อหมวยมาสมัครงานเป็นเลขานุการส่วนตัวเธอก็เจอกับบอสสาวสุดสวยที่ล่วงเกินตั้งแต่วันแรก หล่อนใช้อำนาจและมารยาทุกทางเพื่อจะให้หมวยยอมรักกับเธอ ทั้งๆที่หมวยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว และกำลังจะแต่งงานกันอีกด้วย...

เธอต้องแต่งงานกับเขาก่อนพี่ชายสิ้นใจ เขาจึงกลายเป็นสามีและครูพละที่สอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน และทุกอย่างเป็นความลับ!!!

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

ใช้ชีวิตเป็นนักต้มตุ๋นกระเป๋าแห้งอยู่ดีๆ ก็ต้องมาตายเพราะมาเฟียเล็งปืนผิดทิศ รู้สึกตัวอีกทีข้าก็เข้ามาสิงร่างยัยหนูโม่ซีชวนอีกโลกที่ถูกผลักหัวโขกก้อนหินตายเสียแล้ว รูปโฉมงดงาม Xไม่ ร่ำรวย Xไม่ มีของแถมเป็นดวงตาข้างละสีที่มองเห็นลูกไฟวิญญาณกลมๆ กับปราณฟ้าดินได้อีกต่างหาก ความฝันของข้าคือการเป็นคนร่ำรวยที่นั่งกินนอนกินให้ได้เลย! ซึ่งมันอาจจะเป็นจริง ถ้าข้าไม่บ้ายุอยากสัมผัสความแฟนตาซี พาตัวเองขึ้นมาฝึกวิชาที่ยอดเขาดินแดนเซียน ใครเพิ่งเข้ามาอ่านตอนแรก ฝากบอกข้าตอนนั้นที ว่าอย่าขึ้นเขา! ************** นักเขียนได้กล่าวไว้ : เรื่องนี้เป็นนิยายรักที่ตลกนิดหน่อยค่ะ ย้ำ!นะคะ นิยายรักจริงจริงค่ะ! >.< ************** สั่งซื้อผ่านหน้าเว็บ Safari หรือระบบ Android จะถูกกว่าใน Apple นะคะนักอ่านที่รัก

เสี่ยวเหอกระโดดข้ามเวลาทุกครั้งที่หลับ จึงเกิดเรื่องยุ่งขึ้นมากมาย ทำให้คนรักเข้าใจผิด ทั้งที่นางข้ามเวลามาที่นี่ก็เพื่อเขา ชายหนุ่มเย็นชาผู้นั้นถึงกับมัดนางเพื่อทำโทษ ชีวิตรักแสนวุ่นวายจะเป็นเช่นไร

“เจ้า!! เจ้าจะทำอะไร” โม่เหนียงตกใจรีบผลักไหล่ของเขา “ข้ายอมให้เจ้าจูบก็ได้ มันช่วยบรรเทาความอยากได้เล็กน้อย จากนั้นเจ้าต้องสัญญาว่าจะยอมกินอาหารของมนุษย์บำรุงร่างกาย” เขาเกลี้ยกล่อม “เจ้า..เจ้า..” โม่เหนียงได้แต่อ้าปากเอ่ยคำใดไม่ได้ หญิงสาวยังไม่ทันทำอะไร ชายหนุ่มก็ก้มลงมาจูบปากเบาๆ จากนั้นก็นั่งลงที่ข้างโต๊ะ และเริ่มแกะเนื้อปลายื่นมาที่ปากของโม่เหนียงพร้อมป้อนให้นางกิน “อ้าปาก เจ้าต้องกินบำรุง อย่าดื้อ” เขากล่อมราวกับนางเป็นเด็กน้อย หลินโม่เหนียงมองเขาแล้วพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ได้

[ติน] ชายหนุ่มรักสนุกที่ไม่คิดจะยึดติด แต่เมื่อมีเธอเข้ามาความคิดของเขาเริ่มเปลี่ยนไป [มล] สาวมั่นที่ชอบแซ่บ แต่ต้องปิดบังผู้เป็นแม่ ตินชายหนุ่มรักสนุกมัวสาวไปทั่ว เข้าไปหยดมลในขณะที่เธอกำลังเล่นน้ำสงกรานต์แล้วได้แซ่บกับเธอ โดยมารู้ที่หลังว่ามลเป็นลูกสาวเพื่อนแม่ เขาจึงได้ใช้เรื่องนี้เพื่อมาแบล็คเมล์ให้เธอทำตามที่ตนต้องการ แต่แล้วความรู้สึกของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เรื่องราวของทั้งสองจึงเริ่มขึ้น

เรื่องราวของมาเฟียหนุ่มผู้จับโจรสาวที่ย่องเข้าบ้านมาทำเมียบำเรอ เขาทั้งดุและโหดหื่น เล่นเอาโจรสาวถึงกับไปไหนไม่ได้ สุดท้ายโจรสาวแสนสวยกับมาเฟียหนุ่มจะลงเอยยังไงเชิญติดตามรับชมกันเลยค่ะ...

“ข้าชอบคนหล่อ และเขารู้เรื่องนี้” แน่นอน องค์หญิงใหญ่ผู้ชาญฉลาดย่อมรู้ว่าตัวเอง ‘ถูกใช้’ แต่คนเช่นหลี่หรง... หากไม่ยอมให้ใช้ มีหรือคุณชายตกอับเช่นเผยเหวินเซวียนจะตะกายเกล็ดมังกรขึ้นมาสอยนางได้! ชาติที่แล้วนางยอมแต่งให้เขาด้วยข้อตกลง... ต่างคนต่างพึ่งพา ทั้งคู่เป็นเพียงพันธมิตรทางการเมือง เพราะเขามีแสงจันทร์นวลกระจ่างซุกซ่อนอยู่ในใจ เพราะนางมีคนใกล้ชิดเป็นถึงชายงามผู้โด่งดัง ต่างคนจึงต่างไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน หลี่หรงและเผยเหวินเซวียน ทั้งช่วยเหลือและฟาดฟันกันและกันจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต เดิมคิดว่าคงจากกันแค่นี้ แต่สวรรค์กลับเล่นตลก หลังจบไปชาติหนึ่ง ทั้งคู่ก็ตื่นขึ้นมาในร่างเดิมเมื่อครั้งยังเยาว์วัย กลับมายืนในจุดที่ต้องตัดสินใจเลือกทางเดินที่สำคัญให้กับชีวิตตัวเอง... อีกครั้ง หนนี้หลี่หรงไม่คิดอยากกินข้าวจานเดิม แต่โชคร้ายที่เผยเหวินเซวียนรู้ว่านางชอบคนหล่อ ซ้ำยังรู้ว่านางมองตนหล่อมากกว่าใครเสียด้วย!

จากมหาเศรษฐีหมื่นล้านผู้เกรียงไกร ปิดตำนานชีวิตด้วยการดึงท่อออกซิเจนออกด้วยตัวเอง กลับตื่นมาในร่างของคนอนาถาในยุค 90 นี่ฉันไม่ได้ปล้นฆ่าใครไปใช่ไหม

ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 5 (บทที่ 190-249) เพื่อกำจัดโจรกบฏที่คิดจะยึดครองอำนาจปกครองแคว้นหนานเยว่ ไป๋เซิ่งเสวี่ย, มู่หรงเฉิน, หานเฉียนเจวี๋ยและหานเสวี่ยหลีจึงต้องสู้สุดชีวิต แม้ความหวังจะมีเพียงริบหรี่ก็ตาม ส่วนจวินหรูเย่จะสามารถโค่นล้มคนทรยศแผ่นดินได้หรือไม่? และอีกไม่นานดินแดนลี้ลับที่ผู้มีพลังต่างก็ต้องการเข้าไปค้นหาสิ่งล้ำค่าก็จะปรากฏขึ้น ทว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับพวกเฟิ่งมู่ชิง ซึ่งมันทำให้หัวใจของทั้งจวินหรูเย่กับโม่อิ๋งต้องแตกสลาย!?

เกรเทลสาววัย 22 ปี หลุดเข้าไปในโลกที่ไม่รู้จักในฐานะชนชั้นทาส สุดท้ายผู้คนต่างคิดว่านางเป็นกบฏจึงส่งคนไปตามฆ่า แต่เธอกับไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยแทนที่ 'พวกเขา' จะปล่อยนางไปกลับเหนี่ยวรั้งเอาไว้กับตนเอง

ศึกครั้งนี้ยาวนานถึงสี่ปีทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากมาก และเมื่อแม่ทัพหยางเฟยหลิงสามารถปราบแคว้นเป่ยเหลียง สร้างความสงบสุขให้แผ่นดินแคว้นเฉิงฮั่น ทุกคนย่อมดีใจที่สงครามสงบลงเสียที แม่ทัพหยางเฟยหลิงเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมเข้มแววตาดุดัน แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นที่รักใคร่เทดทูนของชาวเมือง ด้วยได้ยินวีรกรรมที่เขาสร้างไว้มากมายล้วนเสียสละความสุขเพื่อชาติบ้านเมือง ปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเคร่งครัดในวินัยทหาร แต่ไม่มีใครรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการเพียงสตรีนางเดียวที่ทำให้หยางไห่เทาน้องชายของเขาต้องเกือบตายมาแล้ว สตรีผู้นั้นคือคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอร้อยบุปผา นาม ‘หลิวเจียวเหมย’ หลิวเจียวเหมยถูกดวงตาคมปลาบจ้องมองจนแทบเป็นลมแล้ว สตรีผู้อื่นต่างพูดคุยปรารถนาจะได้ใกล้ชิดแม่ทัพใหญ่ แต่เขาทำให้นางกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ ไม่สิ บุรุษผู้นี้ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด “เท่าไหร่?” “?” “ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่” หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที “ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้” “แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้” “มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน” สิ่งที่นางพูดไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ มือเรียวเล็กดันแผ่นอกสุดกำลังไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้ ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับโน้มหน้าลงกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากที่เผยอขึ้นอยู่พอดี ดวงตาฉ่ำน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกใจ รวดเร็วและไม่ทันคาดคิด นางยกมือขึ้นตบซีกหน้าของแม่ทัพหยางสุดแรง เพี๊ยะ!

แม้ข้าจะเกิดมาสูงศักดิ์ แต่ก็เป็นดั่งหงส์ปีกหัก ต้องร่อนเร่พเนจรกับลูกน้อย ใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก แต่ชะตาก็ไม่ใจร้ายข้ากับลูกเกินไปนัก ให้ข้าได้มาทำงานเป็นสาวใช้... ในจวนของบุรุษที่เป็นทั้งสามีและพ่อของลูกนาง แม้เขาจะจดจำนางมิได้... แต่นางก็มีความสุขเหลือแล้วที่นางกับลูกได้คอยรับใช้เขาอยู่ใกล้ๆ แม้สักวันหนึ่ง...เขาจะต้องรับสตรีอื่นมาเป็นภรรยาก็ตาม

จิรัชเดินทางมาที่บ้านของโฉมชบาเพียงเพราะบิดามารดาขอให้มาดูตัว และนั่นทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวแสนสวยที่ผู้ชายต่างแย่งชิง ตัวอย่างบางช่วงบางตอน จิรัชที่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งโบกรถ เขาก็จำได้ว่าเป็นโฉมชบา หญิงสาวที่เขาต้องไปดูตัววันนี้ เขาลังเลว่าระหว่างจะขับผ่านไปหรือจอดรับเธอดี สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยทำให้เขากัดกรามเข้าหากัน สงสัยจะรำลึกความหลังกับผัวเก่ารุนแรงกันไปหน่อย จิรัชไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องหยุดรถจอดเทียบกับร่างที่ดูกระเซอะกระเซิงนั้น "เปิดประตูหน่อย ช่วยด้วย" เธอตบประตูฝั่งข้างคนขับ สีหน้าแตกตื่น มองไปด้านหลังอย่างลนลาน จิรัชปลดล็อกประตู เธอก็เปิดประตูขึ้นมาบนรถ "ไปเลย ไปเลยค่ะ ฉันขอร้อง" เธอหันไปด้านหลังก็ไม่เห็นเคนออกมาจากรถ หรือว่าเขาจะตายแล้ว ใบหน้าของโฉมชบาซีดเผือด ถ้าเขาตายเธอก็จะมีความผิดและติดคุกด้วย "แล้วผัวคุณล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ" เขามองสภาพเธอแล้วเหยียดยิ้ม จิรัชรังเกียจผู้หญิงใจง่ายสำส่อนแบบนี้ที่สุด "เขาไม่ใช่ผัวของฉันค่ะ ฉันขอร้องล่ะคะ พาฉันไปที่ไหนก็ได้ ตอนนี้เลย" เธอยกมือไหว้ กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ถ้าจิรัชลงไปดูเคนในรถ เขาต้องรู้ว่าเธอฆ่าคนตาย โฉมชบารู้สึกสติแตก "พวกคุณสองคนเอากันในรถจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยยังบอกไม่ใช่ผัวอีก เขาทำรุนแรงไปเหรอคุณเลยหนีมา หรือลีลารักมันไม่ถูกใจ" "ฉันขอร้อง คุณพาฉันไปจากที่นี่หน่อย แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทุกอย่าง พาฉันไปด้วย ไปเป็นคนใช้ของคุณก็ได้" เธอปล่อยโฮออกมา พลางเขย่าแขนของเขา จิรัชสะบัดออกอย่างรังเกียจก่อนจะเคลื่อนรถจากมาจากจุดนั้น คิดว่าผัวเก่าของเธอคงกำลังนอนมีความสุขเสร็จสมอยู่ในรถ และเผลอทำรุนแรงไปหน่อยเธอเลยต้องหนีมา ท่าทีรังเกียจขอบเขาทำให้โฉมชบาเม้มปากตัวสั่นอย่างนึกน้อยใจ เป็นการดูตัวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เธอกับเขาเหมือนได้ดูตัวกันแล้ว และเธอก็เหลวแหลก ฉาวโฉ่ อธิบายไปเขาก็คงไม่เชื่อ โฉมชบากอดตัวเองเอาไว้ด้วยความอายเพราะเสื้อผ้าขาดวิ่น เปิดเผยเนื้อกายบางส่วนให้เขาได้เห็น "จะให้ผมส่งคุณที่ไหน" จิรัชถามอย่างเย็นชา สีหน้าของเขากระด้าง "ฉันไม่มีที่ไปค่ะ" "บ้านของคุณไง คุณไม่กลับบ้านเหรอ" เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "ฉันกลัวเคนตามมาก่อกวนอีก" เธอกลัวทุกคนจะมาหาเคนแล้วรู้ว่าเขาตาย เธอก็จะโดนจับติดคุก ใบหน้าของโฉมชบาซีดขาวราวกระดาษ เขาเห็นเธอหน้าซีดก็คิดไปว่าเธอกลัวสามีเก่ามาก่อกวน "เลยจะหนีผัวเก่าว่างั้น แล้วจะหนีไปไหน ก็บอกมาแล้วกัน เดี๋ยวผมไปส่ง" "ไปอยู่กับคุณได้ไหมคะ"

เมื่อแก้วขวัญ สาวโปรไฟล์สวยและรวยมาก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองโสดมายาวนานขนาดนี้ถูกที่บ้านคลุมถุงชนให้เธอต้องแต่งงานกับลายสิงห์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน แก้วขวัญจึงปลอมตัวเป็นคนใช้ไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวตัวเองจนสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์ แต่กลับตกหลุมพลางคุณหมอหนุ่มเจ้าเล่ห์เข้าอย่างจัง และคุณหมอลายสิงห์ผู้ไม่เคยมีแฟนและไม่มีวี่แววว่าจะหาใครมาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านสักทีถูกจับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่รู้จัก เขาจะหาทางปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อย่างไรดีนะ. "ทำไมกับข้าววันนี้หน้าตาแปลกว่าทุกวันล่ะลุงเสริม?" ลายสิงห์ถามเมื่อเห็นอาหารเช้าสไตล์ยุโรปวางอยู่ตรงหน้า. "อ่อ อันนี้เป็นฝีมือแม่บ้านใหม่ครับ" ลุงเสริมบอกเขา "แม่บ้านใหม่?" ลายสิงห์ทวนคำพูดของลุงเสริม "ลุงหาได้แล้วหรอ?" ชายหนุ่มแปลกใจ เขายังไม่รู้เรื่องเลย. "มาอยู่สองสามวันแล้วครับ เห็นว่าเป็นญาติของนางส้มจี๊ด ลูกสาวยายแหววที่เปิดร้านยำหน้าปากซอยน่ะครับ" ลุงเสริมบอกเขา "อ๋อ." ชายหนุ่มพยักหน้า "คือผมเห็นว่าช่วงนี้คุณสิงห์ยุ่งอยู่น่ะครับ เลยไม่มีโอกาสได้บอกสักที" ลุงเสริมอธิบายเพราะตนดันรับแม่บ้านคนใหม่มาก่อนเจ้านายจะอนุญาต "ไม่เป็นไรครับ ช่วงนี้ผมเองก็ยุ่งจริงๆ" อีกอย่างเขาก็ค้างที่โรงพยาบาลมาสองคืนแล้วเพราะคนไข้ที่อยู่ในการดูแลของตัวเองอาการไม่ค่อยจะดีนัก "แล้วไหนล่ะครับ แม่บ้านคนใหม่?" ชายหนุ่มมองหา "อยู่ในครัวครับ เดี๋ยวผมไปตามให้" ในขณะเดียวกันตัดภาพมาที่แก้วขวัญซึ่งกำลังล้างจานอยู่ในครัวเงียบๆ "นี่ฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่นะที่ใช้วิธีนี้เข้าใกล้อีตานั่น" แก้วขวัญบ่นเบาๆ พลางมองมือของตัวเอง เธอแพ้น้ำยาล้างจานจนหนังที่ฝ่ามือลอกออกมาแล้วน่ะสิ อยู่บ้านเคยล้างจานเองซะที่ไหน "นังหนู" แต่ในระหว่างที่หญิงสาวมองมือของตัวเองอย่างจิตตกอยู่นั้น ลุงเสริมก็เดินเข้ามาเรียกเธอ "จ้ะลุง มีอะไรจะใช้ฉันหรอจ้ะ" แก้วขวัญรีบถาม วันสองวันมานี้เธอทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยมาก เพื่อจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ "คุณสิงห์เรียกพบน่ะ เอ็งออกไปรายงานตัวกับเจ้านายหน่อยสิ" ลุงสิงห์บอกเธอและนั่นก็ทำให้คนฟังยืนทื่อไปเลยอยู่ครู่หนึ่ง นี่เธอจะได้เจอกับอีตานั่นแบบจังๆ แล้วจริงๆหรอ? "นังหนู" ลุงเสริมเรียกแก้วขวัญที่กำลังยืนทื่ออยู่อีกครั้ง "จ้ะๆ ลุง ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละจ้ะ" แก้วขวัญรีบล้างมือแล้วก็รีบเดินออกไปที่ห้องโถง แล้วก็พบว่าลายสิงห์นั่งรอตนอยู่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากออกกำลังกายงั้นหรอ? หญิงสาวสำรวจร่างสูงที่ยังมีหยาดเหงื่อติดอยู่บนใบหน้าคมและชุดที่เขาใส่ บ่งบอกให้รู้ว่าว่าที่สามีตัวเองรักสุขภาพเหมือนตัวเองเพียงใด ความจริงเขาก็หน้าตาดีมากเลยนะ. "เอ่อ.สวัสดีค่ะเจ้านาย" เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วทักทายเขา ลายสิงห์จึงเงยหน้าขึ้นมาจากบทความที่กำลังอ่านอยู่บนจอไอแพด.และชายหนุ่มก็นิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นหน้าแม่บ้านคนใหม่ "ชื่ออะไร?" เขาถามเธอในเวลาต่อมา "ขวัญค่ะ" แก้วขวัญตอบเขา "อายุ?" เขาถามเธอต่อ "29ค่ะ" "มีครอบครัวรึยัง? บ้านอยู่แถวนี้หรอ?" ลายสิงห์ซักต่อ "ยังค่ะ" แก้วขวัญพลางนึกในใจว่าทำไมอีตานี่ต้องถามเธอลึกขนาดนั้นด้วยนะ "ฉันอยู่อีกจังหวัดนึงกำลังหางานทำ แล้วได้ยินจากส้มจี๊ดว่าว่าคุณกำลังหาแม่บ้านอยู่" หญิงสาวบอกไปตามที่เตรียมกับส้มจี๊ดมา "อ่อ." ลายสิงห์พยักหน้ารับรู้

เมื่อแก้วขวัญ สาวโปรไฟล์สวยและรวยมาก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองโสดมายาวนานขนาดนี้ถูกที่บ้านคลุมถุงชนให้เธอต้องแต่งงานกับลายสิงห์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน แก้วขวัญจึงปลอมตัวเป็นคนใช้ไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวตัวเองจนสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์ แต่กลับตกหลุมพลางคุณหมอหนุ่มเจ้าเล่ห์เข้าอย่างจัง และคุณหมอลายสิงห์ผู้ไม่เคยมีแฟนและไม่มีวี่แววว่าจะหาใครมาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านสักทีถูกจับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่รู้จัก เขาจะหาทางปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อย่างไรดีนะ. สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นักอ่านทุกท่าน ขอบคุณที่สนับสนุนนิยายของขวัญชนิดามากนะคะ ผิดพลาดประการใดไรท์ขอ อภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากนิยายเรื่อง ทวงใจท่านประธาน ค่ะ ต่อเนื่องจากนิยายเรื่อง คุณหนูตัวร้ายกับนายหมอมาดนิ่ง ปล. ยังมีภาคต่อของลูกแก้วหรือแก้วขวัญ ในเรื่อง "สาวใช้ของลายสิงห์" ฝากติดตามด้วยนะคะ

เพราะการตายของพ่อทำให้เขาได้กลับมาเจอเธอคนนั้นที่หายสาบสูญไปอีกครั้ง แต่การกลับมาครั้งนี้ก็ทำให้เขาได้ค้นพบความจริงซ่อนอยู่เบื้องหลังอีกมากมายที่คาดไม่ถึง. "สวัสดีค่ะ ฉันกานต์ธิดา วรรณเรศ มาสัมภาษณ์งานค่ะ" "พี่ พี่คีริน." ไม่นึกไม่ฝันว่าคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือพี่คีริน ใครจะไปนึกว่าวันหนึ่งเธอจะได้เจอกับเขาอีก.แถมยังเป็นผู้ชายที่เธอเคยสารภาพรักเสียด้วย กานพลูไม่อาจบรรยายความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้นในขณะนี้ถูก "สวัสดีครับคุณกานต์ธิดา" คีรินเอ่ยเรียกชื่อจริงของเธอพร้อมกับท่าทีเย็นชาเหมือนเดิมตั้งแต่หกปีก่อนจนถึงตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน "คุณกานต์ธิดา วรรณเรศ" เขาทวนชื่อกับนามสกุลของเธอเสียเต็มยศ "ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า "เชิญนั่งครับ" คีรีนผายมือให้เธอ กานพลูจึงได้แต่นั่งลงเงียบๆ จากท่าทีและประโยคต่างๆ ที่คุยด้วยนั้นทำให้กานพลูเริ่มเข้าใจความจริงว่าตอนนี้เขาไม่ใช่แค่พี่คีรินรุ่นพี่ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันในกลุ่มอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต ดังนั้นเธอจึงไม่ควรไปตีสนิทกับคนระดับเขาอีกต่อไป "ผมนั่งอ่านประวัติของคุณแล้ว คุณเพิ่งเรียนจบมา?" คีรินถาม "ค่ะ" กานพลูพยักหน้า นี่คงเป็นการเริ่มสัมภาษณ์ของเขาแล้วสินะ "แต่อายุของคุณในตอนนี้กับปีที่จบการศึกษา." "คุณหยุดเรียนไปสองปี?" หลังจากลาออกไปกานพลูก็หยุดเรียนไปสองปีเลยงั้นหรอ? "ค่ะ" กานพลูได้แต่พยักหน้า "ทำไมครับ ผมขอเหตุผลหน่อย?" ความจริงเขาแค่อยากรู้ว่าเธอไปไหน "เหตุผลส่วนตัว ฉันขอไม่ตอบคำถามนี้นะคะ" แต่ทว่ากานพลูกลับปฏิเสธที่จะตอบ "คุณรู้รึเปล่าว่าลักษณะการตอบคำตอบของคุณมันมีผลต่อการพิจารณาของผม" เขาบอกเธอ "ดิฉันทราบค่ะ" ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ "แต่การตอบบางคำถามมันมีขอบเขต ในเมื่อผู้ถูกถามไม่สะดวกใจที่จะตอบ คุณไม่คิดบ้างหรอคะว่าบางทีเรื่องที่คุณกำลังถามอยู่มันมีผลกระทบต่อสภาพจิตของคนที่ต้องตอบ" กานพลูย้อนเขา "ให้ตายสิ ตั้งแต่เคยสัมภาษณ์พนักงานมาผมไม่เคยเจอใครตอบคำถามอย่างคุณเลย" ผลกระทบต่อสภาพจิตใจงั้นหรอ? รึยัยนี่จะยังโกรธเขาเรื่องในวันนั้นอยู่กันแน่ถึงได้ตอบคำถามประชดประชันกันเช่นนั้น . "ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันตอบคำถามนี้ไม่ได้จริงๆ" กานพลูก็ไม่รู้จะตอบยังไงนอกจากขอโทษ เธอแค่ไม่อยากพูดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเท่านั้นเอง ในขณะที่คีรินได้แต่ถอนใจ หกปีก่อนยัยเด็กคนนี้หัวรั้นยังไงก็ยังหัวรั้นแบบเดิมสินะ "จบจากมหาวิทยาลัยในจังหวัด บ้านของคุณอยู่ที่นี่หรอ?" คีรินถามต่อ เขาเห็นทั้งอยู่ปัจจุบันและมหาลัยที่กานพลูจบมาแล้ว ที่หายไปเพราะย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดงั้นหรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องทำตัวลึกลับขนาดนี้ด้วยก็แค่ย้ายที่อยู่? "ค่ะ" กานพลูพยักหน้าอีกเช่นเคย "นี่คุณพูดประโยคอื่นไม่เป็นแล้วงั้นหรอ?" คีรินถาม มันขัดใจอย่างบอกไม่ถูก "ก็.ฉันไม่รู้จะตอบอะไรนี่คะ" กานพลูก็พูดไปตามความจริงพร้อมกับดวงตาใสซื่อที่มองมายังเขา "แล้วที่บ้านของคุณมีกันกี่คน?" คีรินถามต่อ "สามคนค่ะ" "มีใครบ้าง พ่อแม่ลูกแล้วก็คุณงั้นหรอ?" "ไม่ใช่ค่ะ" กานพลูส่ายหน้า "พ่อฉันเสียไปหลายปีแล้วค่ะ" กานพลูบอกเขา "งั้น.คุณอยู่กับแฟนหรอ?"

เพราะถูกน้องสาวแย่งคนรักไป ทำให้คุณหญิงเพ็ญ หม่อมราชวงศ์เพ็ญดาลักษณ์ต้องเตลิดไปรักษาใจ แต่กลับพลาดถำกเพื่อนฉวยโอกาสมอมยาแล้วหลอกขายเธอให้ผู้ชายคนหนึ่งย่ำยีจนท้อง แต่นึกไม่ถึงว่าวันที่เธอจะต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่ในชีวิตเขากลับโผล่มาแสดงความรับผิดชอบ ชีวิตคู่ระหว่างเธอกับคุณชายกีรติจึงเริ่มขึ้น แต่หญิงเพ็ญกลับพบว่าเขาเป็นคาสโนว่าที่มีผู้หญิงมากมายวนเวียนอยู่ในชีวิต

เขาควรเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเธอตามที่ผู้ใหญ่แพลนไว้ตั้งแต่แรก แต่กลับถูกหญิงเพ็ญพี่สาวแย่งไปเป็นคนรัก พี่สาวต่างแม่ที่เป็นลูกสาวฆาตกรที่ฆ่าแม่ของเธอ ปริศนาการตายของแม่จึงถูกลบลืมพร้อมกับการหายตัวไปของฆาตกร ทั้งหมดที่ร้ายก็เพราะว่ารัก หญิงลักษณ์จึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักจากพี่ชายพันธ์แม้กระทั่งการเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้เขามา แต่หญิงลักษณ์กลับพบว่าพี่ชายพันธ์เกลียดเธอสุดใจ สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน^^ นิยายเรื่อง "วงเวียนริษยา" เป็นเรื่องของคุณชายอนุพันธ์กับคุณหญิงลักษ์ณาราค่ะ ขวัญชนิดาเขียนเป็นภาคต่อมาจากนิยายเรื่อง "หอมกลิ่นราชาวดี" นะคะ