เพียงพบสบตาแล้วถูกใจ เขาจึงใช้อำนาจที่มี เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

รัก ของคนอื่นเหมือนของหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขม ที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสีย อยากมีความตายเป็นที่พึ่งก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

เธอช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เขาแกล้งความจำเสื่อมเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ

เมื่อสามีต้องไปเป็นทหาร...หลานสะใภ้จึงต้องอยู่บ้านกับลุงเขยสองต่อสอง!

คุณหมอขี้เหงา...กับผู้ป่วยเฒ่าความจำเสื่อม

เธอ 'ฐิยาภา' เป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจสูงมาก รูปร่าง หน้าตา แลดูสละสลวยแบบธรรมชาติ เหมือนนางแบบในหนังสือนิตยสารก็ไม่ปาน ความตั้งใจของเธอคือ การได้พลีกายให้กับบอสที่แสนจะเย็นชา หน้าตาบึ้งตึง

โปรย การแต่งงานของเธอกับเขาเกิดจากการคลุมถุงชน แต่สำหรับเธอแล้ว เธอรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ถ้าคิดแล้วเธอจะทำไม" "พี่แต่งงานแล้วอย่าลืมสิ" "ไม่เคยลืมว่าแต่งงานแล้ว แต่ไม่เคยทำอะไรผิดบาปจนต้องให้ใครมาตราหน้า" "พี่กับยายเนตรไม่เคยทำจริงๆ เหรอคะ" "ถ้าไม่เชื่อใจกันจะหย่าก็ได้นะ" "พี่อยากหย่ากับมุกดาขนาดนั้นเลยเหรอคะ" "ถ้าไม่ไว้ใจกันก็เลิกคุยกัน" เขาหมุนกายเตรียมเดินหนี มณีมุกดารีบโผเข้าไปกอดเขาเอาไว้จากทางด้านหลัง "พี่วี มุกดาขอโทษก็ได้ มุกดาแค่หวงพี่ไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับใคร ยายเนตรรักพี่ มุกดากลัวว่าเขาจะแย่งพี่ไป" เธอซบหน้าที่แผ่นหลังของเขา "..." "มุกดาแค่หึง ไม่อยากให้พี่เห็นความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนนอกจากมุกดา หลายวันที่เราไม่ได้คุยกัน มุกดาทรมานใจมาก มุกดารักพี่นะคะ" เธอทรมานใจเจียนตาย แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไร แต่เธอก็อยากยื้อเขาเอาไว้ "พี่แต่งงานแล้ว และไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากว่าเราจะหย่าขาดกัน" เขาพูดเสียงเฉียบ

ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 4 (บทที่ 132-189) บัดนี้สงครามระหว่างแคว้นเป่ยอี้และแคว้นหนานเยว่กำลังร้อนระอุ เฟิ่งมู่ชิงและจวินหรูเย่จะมีแผนหยุดยั้งสงครามในครั้งนี้อย่างไร? ในขณะเดียวกัน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็เริ่มทำการเคลื่อนไหว สุดท้ายแล้วทั้ง 2 ฝ่ายจะต้องจบลงที่การนองเลือดจริง ๆ หรือ?

จะกี่ชาติกี่ภพข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้ามีความสุข ข้าจะตามจองล้างจองผลาญเจ้าทุกชาติไป! นังแพศยา! ชาติที่ 1 : หนานกงเยี่ยนร่ำรวยล้นฟ้า แต่ว่าไม่มีแท่งหยก ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนแต่งกับเขาเรอะ! ไม่! ข้าไม่ยอม! ใครจะอยากได้สามีเป็นขันทีกัน! ชาติที่ 2 : ข้าอุตส่าห์เฟ้นหาสวามีที่ดีเลิศ แต่ว่าเหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้! ไม่! ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าให้หลุดพ้นจากนรกขุมนี้ที!

สถานีนี้คือที่อิ่มหนำ...หาใช่ใดอื่นไม่

หมวก bucket สีชมพูใบน้อยถูกลืมทิ้งไว้ ณ สนามบินในกรุงเตหะราน กลับกลายเป็นสื่อรักชักพา

คำสั่งจากฟ้าหรือโชคชะตา ที่พาทั้งคู่ไปตามหาดวงใจ...เพื่อหลอมรวมเป็นหัวใจดวงเดียว

ค้นหาไปให้ถึงซึ่งปลายทาง ขอบฟ้ากว้างจะไปให้เห็นแสงแห่งศรัทธา

เธอคือเนื้อทองของชายหนุ่ม ขายฝันจนได้ทั้งธุรกิจและหัวใจ

ไม่เคยถามหาความรักจากใคร...ไม่รัก (ไม่ว่า) แต่ขออย่ามาทาร้ายกันเลยก็พอ

ใครกันหนอสอด หัวใจ...มาให้ในจดหมาย

ตาที่ปรากฏอยู่ด้านหลังของธนบัตรดอลลาร์...คือต้นเหตุบ่วงกรรม

ร่องรอยสุริยเทพแห่งอินคา พาทั้งสองไปค้นหามายาแห่งรักอคติ ไกลถึง...มาชูปิกชู

จาก Casablanca ข้ามขอบฟ้ามายังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ถึง Gaya เพื่อค้นหาพระเวทลึกลับ

ที่เราเจอะเจอกัน...เมื่อวันนั้น พระองค์ยังอยู่ในใจเราเสมอ ฝันดีนะ...เบล

จากสัญญาที่มัดเธอไว้...จำใจต้องมาอยู่ในปราสาทแห่งความเย็นชา

...Dear Abbie แอบบี้ที่น่ารัก...มีปรัศนีมาช่วยไข

เธอแอบชอบเขามานาน พี่ชายข้างบ้านและอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เธอศึกษาอยู่

เขาเป็นบุรุษเย็นชาไร้ใจแต่นางรักเขาจนหัวปักหัวปำ พอทำใจได้ ไม่คิดรักเหมือนเก่า เขากลับเปลี่ยนแปลงสิ้นเชิง จากบุรุษน้ำแข็งพลันแปรผันเป็นบุรุษหนุ่มผู้ร้อนแรงดุจเพลิง แววตาที่เคยหมางเมินกลับแฝงความโหยหาในตัวนางตลอดเวลา