ระวังให้ดี! ชายาผู้นี้จะกลับมาทวงแค้น เล่ม 3 (บทที่ 83-131) เฟิ่งมู่ชิงตั้งใจที่จะเข้าสำนักศึกษาเทียนฝู่เพื่อฝึกฝนตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น รวมถึงเรียนรู้วิธีการปรุงยาและหลอมอาวุธโดยหวังว่าตนจะนำวิชาความรู้ที่ได้มาทำเงิน เพื่อเอาไปพัฒนาพรรคนักฆ่าและหอหงโหลวของตัวเอง นางจึงต้องห่างจากจวินหรูเย่ชั่วคราว ระหว่างที่ทั้งคู่อยู่ห่างไกลกัน อันตรายที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดก็เริ่มคืบคลานเข้ามา…

เพราะจักรวาลมันกว้างคนข้างๆ จึงสำคัญ ไม่มีใครสมควรถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวตามลำพังอยู่ในห้วงจักรวาลอันกว้างใหญ่คำพูดนี้ลิตเติ้ลเกษตรกรตัวเล็กๆ แห่งดวงดาวอีดาวกสิกรรมอันดับหนึ่งของจักรวาลแห่งดาวต้นกำเนิดไม่เคยเชื่อ สิ่งเขาเชื่อหมดใจคือคนเราเกิดมาคนเดียวก็ย่อมตายไปคนเดียวไม่ว่าจะถือกำเนิดขึ้นมาบนดาวดวงไหนก็ตาม จนเมื่อบังเอิญมาพบคนแปลกหน้าจากดวงดาวเอสความคิดเดิมๆ ในหัวนั้นก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ จนเขาคิดได้ว่าการมีคนที่พูดจาภาษาเดียวกันอยู่ข้างๆ มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่แย่อะไร

เขาคือผู้ออก 'กฏ' ห้ามเลขาตกหลุมรักเขาเด็ดขาด เธอคือผู้ที่อยู่เหนือทุกกฏ เพียงแรกพบหน้าบางสิ่งบางอย่างในตัวเขาก็เริ่มสั่นไหว ไม่รู้ว่าระหว่างท่านประธานสุดหล่อกับเลขาแสนสวย ใครจะเป็นคนละเมิดกฏก่อนกัน

โปรย เธอจำต้องแต่งงานแทนเจ้านายสาว “อยู่ที่นี่เหรอคะ” เป็นครั้งแรกที่เธอได้คุยกับเขา นั่งรถด้วยกันมาอย่างอึดอัดไม่มีแม้แต่คำพูดเลยสักคำ “ใช่ ทำไม” เขาเลิกคิ้วขึ้น มองเธอนิ่ง เธอก็ขยับตัวอย่างอึดอัด ก่อนจะตอบว่า “ไม่ค่ะ ไม่มีอะไร” “หรือเธอมีปัญหาอะไร” “ไม่มีค่ะ” “รู้จักหน้าที่เมียดีใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง” ก่อนที่เขาจะพาเธอไปพบกับมารดา เขาก็ต้องทดสอบก่อนว่าเธอผ่านด่านของเขาไหม เขาอยากแต่งงานและมีเมียแค่คนเดียว ไม่อยากแต่งงานมีเมียหลายคน รู้สึกเสียพลังงานชีวิต หากเธอผ่านด่านเขา เขาก็จะพาเธอไปดูแลปรนนิบัติมารดาในฐานะลูกสะใภ้ที่ดี “หน้าที่เมีย เอ่อ... หมายถึง” เธออึกอักทำหน้าเลิ่กลั่ก แก้มสาวแดงปลั่ง

เข้ากรมครั้งนี้...เหมือนจะดีกว่าที่คาดไว้!

คุณหนูจริงใจ...พร้อมบริหารงานลุงคนงานทั้งไซต์แล้ว!

เขาประสบอุบัติเหตุรถตกเขา ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็เจอเข้ากับหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่่ง เธอทำให้เขาได้เจอกับความรักครั้งแรกที่สวยงาม

โปรย เขาต้องแต่งงานกับหญิงอื่น เธอจึงหนีมา ห้าปีต่อมา เขาเจอเธออีกครั้งพร้อมกับเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาเป๊ะ เขาจึงต้องตามง้อรักกลับคืนมา และทำให้เธอรู้ว่าเขารักเธอจริง ๆ และไม่ได้มีหญิงอื่นเหมือนที่เธอเข้าใจ

อลิสหญิงสาวลูกคุณหนู เธอถูกแฟนหนุ่มที่เพิ่งจะเริ่มคบได้เพียงแค่3เดือนวางยาปลุกเซ็กส์หวังจะเคลมเธอแต่ดันมีเจ้าหนี้หนุ่มโผล่เข้ามาเสียก่อน

แม้ข้าจะเกิดมาสูงศักดิ์ แต่ก็เป็นดั่งหงส์ปีกหัก ต้องร่อนเร่พเนจรกับลูกน้อย ใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก แต่ชะตาก็ไม่ใจร้ายข้ากับลูกเกินไปนัก ให้ข้าได้มาทำงานเป็นสาวใช้... ในจวนของบุรุษที่เป็นทั้งสามีและพ่อของลูกนาง แม้เขาจะจดจำนางมิได้... แต่นางก็มีความสุขเหลือแล้วที่นางกับลูกได้คอยรับใช้เขาอยู่ใกล้ๆ แม้สักวันหนึ่ง...เขาจะต้องรับสตรีอื่นมาเป็นภรรยาก็ตาม เพิ่มเติมค่ะ... นิยายเรื่องนี้จะวางขายแยกเล่ม ไม่เกินสี่ถึงหกเล่มจบค่ะ ราคาเล่มละ 89-99 บาท อยู่ในราคานี้ไม่สูงไปมากกว่านี้ แต่ละเล่มจะมี 30000 คำขึ้นไป หากมีคำน้อยกว่านี้จะปรับราคาลดลงมาให้เหมาะสมและไม่เอาเปรียบนักอ่านจนเกินไปค่ะ ส่วนจำนวนหน้าอาจจะดูน้อย เพราะไม่ได้ใช้ฟร้อนใหญ่ในการพิมพ์นะคะ

เมียเก็บ... นางบำเรอ... หรือเด็กเสี่ย ไม่ว่าเธอจะอยู่ในสถานะไหน เขาก็รักเธอจนสุดลึก ............................................................. "หากคุณไม่อยู่ที่นี่กับผม แล้วคุณจะไปไหน... กลับไปที่บ้านยอมเป็นเมียอีกคนของพ่อเลี้ยงเธองั้นเหรอ" "ฉะ... ฉันไม่รู้" ความใกล้ชิดทำเอามะลิใบหน้าร้อนผ่าวหัวใจเต้นแรง "ฉันไม่มีที่ไปแล้ว" เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ ก้อนแข็ง ๆ ก็แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา "งั้นก็อยู่ที่นี่กับผม" น้ำเสียงทรงอำนาจแกมสั่ง อนาวินใช้ปลายนิ้วปาดคราบน้ำตาออกจากแก้มของเธอ จากนั้น ก็ทาบทับริมฝีปากลงจูบเธออย่างรวดเร็ว "อึก...." ชายหนุ่มค่อยบดกลีบปากหญิงสาวให้เผยอออก แล้วชำแรกเรียวลิ้นเข้าไปตวัดรุกไล่ปลายลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน ฝ่ามือของเขาประคองท้ายทอยของเธอ แล้วบดจูบล้ำลึกยิ่งขึ้น "อื้อ" มะลิครางในลําคออย่างไม่รู้ตัว สติคล้ายหลุดลอยอยู่ในห้วงความฝัน อนาวินข่มใจถอนจูบออก ทั้งที่ใจไม่อยากให้หยุดแค่นี้ "หากจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องยอมเป็นผู้หญิงของฉัน" "ฉะ... ฉัน"

จะกี่ชาติกี่ภพข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้ามีความสุข ข้าจะตามจองล้างจองผลาญเจ้าทุกชาติไป! นังแพศยา! ชาติที่ 1 : หนานกงเยี่ยนร่ำรวยล้นฟ้า แต่ว่าไม่มีแท่งหยก ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนแต่งกับเขาเรอะ! ไม่! ข้าไม่ยอม! ใครจะอยากได้สามีเป็นขันทีกัน!

อันใดเลยไหนร่วงโรยรา อันใดนั้นหนาคือวันเวลาพ้นผ่าน อย่ากระนั้นเลยหากใจอยากไขว่คว้า สรรค์สร้าง...ปั้นสิ่งที่ฝันให้เป็นจริง

Mio Caro ไดอารี่ นายช่วยบอกที ฉันรอเธออยู่ทุกวัน ลืมแล้วหรือไร...ฉันเฝ้าคอยเธอคนนั้นที่ในฝัน...

ถึงวัยจะห่าง ต่างกันแค่เอื้อม...มันก็เท่านั้น

เธอถูกจ้างมาเป็นเจ้าสาวแค่เพียงในคืนแรก ตามสัญญาจากชายหนุ่มทายาทของบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ด้วยสัญญาที่ให้ไว้เธอจึงจากลาด้วยรอยอาลัยให้เขาถวิลหา ทั้งที่หัวใจอยากสลัดรักออกไปนับแต่คืนแรกนั้น

เมื่ออยากลอง...จึงได้ลอง!

เพราะความเข้าใจผิดเธอเลยหนีมา เขาจึงต้องตามง้องอนเพื่อให้ได้เมียกับลูกกลับไปเป็นแก้วตาดวงใจอีกครั้ง

ภรรยาขี้เหงา...กับเพื่อนผัวหมอนวดเจ้าเล่ห์

โปรย เพราะมารดาของเขารังเกียจผู้หญิงจนๆ อย่างเธอ เธอจึงเป็นได้แค่เมียลับเมียเถื่อนไร้ทะเบียน ในวันที่เธอตั้งท้อง เขากลับเลือกเธอและเดินจากมา หลายปีต่อมา จากผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลย กลับสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ความดีและความรักของเขากับเธอจึงสามารถเอาชนะใจมารดาของเขาได้ในที่สุด

** คำโปรย ** เมื่อเด็กสาวอย่างอลิส พยายามจะอ่อยอาของตนเอง ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบิดาของตน แล้วแบบนี้สุรวัฒน์จะทำตัวอย่างไร เมื่อหลานสาวคิดเกินเลยกับเขา ความรัก ความสวาท พร้อมกับไฟราคะ จึงบังเกิดขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "อาพิชญ์เป็นของอลิสแล้วนะคะ ห้ามนอกใจและมีสาวอื่นนอกจากอลิสโดยเด็ดขาด" นิ้วเรียวส่ายไปส่ายมา พร้อมกับน้ำเสียงคาดโทษอีกฝ่าย ว่าห้ามทำในสิ่งที่ตัวเองกล่าว "จ้า ๆ นี่ก็เย็นมากแล้ว แต่งตัวกลับบ้านซะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง" เขาดันร่างของเด็กสาวให้ลุกขึ้น พร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาให้สวมใส่ เมื่อเห็นเวลาตรงฝาผนัง พร้อมกับบรรยากาศด้านนอกที่เริ่มจะมืดเข้าไปทุกที "งั้นพรุ่งนี้อลิสมาหาใหม่นะคะ" เจ้าตัวฉีกยิ้มกว้าง "จะเตรียมตัวมาให้อาพิชญ์กินอีกรอบ พรุ่งนี้รับรองว่าอลิสจะไม่เจ็บเหมือนวันนี้อีก" เจ้าตัวกล่าวอย่างใสซื่อ พลางใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มเอาเขาอีกครั้ง

เมื่อสะใภ้บุญธรรมอย่าง 'เหย่าอี้' ทอดสะพานพ่อบุญธรรมของสามี ความสนุกสนานของพวกเขา จึงบังเกิต ความเสียว ความร่าน ความอยากของคนทั้งคู่ ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "หากเจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้าจริง ข้าจะดูแลเจ้าและลูกของข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไป หากกลัวว่าบุตรชายของข้ารู้เข้า" ว่าพลางก็ลงข้างกายหญิงสาว แขนข้างที่ถนัดโอบเข้าไปที่ไหล่ ส่วนมืออีกฝ่ายประสานมือกับนาง "ตะ แต่พ่อบุญธรรมอายุมากเช่นนี้ จะดูแลข้ากับลูกในท้องไหวหรือเจ้าคะ" กล่าวพลาง นำฝ่ามืออีกข้างมาลูบตรงท้องน้อย แม้ว่าจะยังไม่ท้องก็ตาม "เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่หรือ ว่าข้ามีแรงพอที่จะทำให้เจ้าท้องได้ แล้วเหตุใดข้าจะดูแลเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เจ้ารีบใส่อาภรณ์เสียเถิด เดี๋ยวข้าจะกลับไปดูเมียของข้า ไว้ยามห้าย ข้าจะไปหาเจ้าที่ห้อง" กล่าวพลาง ขยับร่างออก เช่นเดียวกับนางที่แต่งอาภรณ์ แม้ว่าในยามนี้จะเป็นยามซวีแล้วก็ตาม

** คำโปรย ** เมื่อเพื่อนชายตัวดีของกลุ่ม เล่นอะไรแผลง ๆ จึงได้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ++ เนื้อหาบางส่วน ++ "ของแก ไอ้บาส แกเจออะไร ไอ้ติ๊กด้วย ทำไมอยู่ ๆ ก็สลบในห้องน้ำ" ตาลหันกลับมาถามเพื่อนชายที่เข้าไปลองของในห้องน้ำ ซึ่งมีอาการหนักไม่แพ้ไปกว่าผู้หญิงทั้งสาม "ฉะ ฉัน..." ติ๊กเป็นฝ่ายเปิดปากเล่าก่อน แต่ก็ยังมีความกลัว เมื่อนึกถึงสิ่งที่เจอเมื่อคืน สด ๆ ร้อน ๆ "ขะ ของฉัน มะ มาแบบ..." ติ๊กอึกอัก พร้อมกับสีหน้าซีดเผือด ริมฝีปากสั่นระริก "อะไรของเอ็งวะติ๊ก มีสติหน่อยดิวะ" ตาลตำหนิอย่างหัวเสีย ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าเพื่อนไปเจออะไรมา อีกใจก็อยากจะถีบสักป๊าบสองป๊าบ "ตาล เอ็งไม่เห็นเหรอวะ ว่าเมื่อคืนไอ้ติ๊กกลัวจนสลบ ฉันว่ามันคงเจอมากกว่าไอ้พวกนี้แน่" ไก่เองก็อยากรู้ไม่ต่างจากตาล แต่จะให้รบเร้าเพื่อนแบบนี้ มันก็ไม่ใช่สำหรับไก่

จ้าวอี้ถังมองสบตาจื่อลู่ แววตาของเขาหวานระยับจนนางขวยเขิน "เจ้างดงามน่ารักมากขึ้นทุกครั้งที่ข้าเห็น" ไม่เพียงมองนางด้วยสายตาหวานเยิ้ม แต่คำพูดของเขายังหวานอีกด้วย ผู้ชายปากหวานเชื่อถือได้หรือไม่หนอ จื่อลู่ก้มหน้างุด เขินจนพวงแก้มแดงซ่าน จ้าวอี้ถังยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปที่มือซ้ายของนางก็เห็นแหวนหยกสีเขียวใสสวมที่นิ้วนางซ้ายเหมือนเดิม "ตามข้ามาทางนี้สิ" จ้าวอี้ถังเดินนำจื่อลู่ไปที่ด้านหลังร้าน จื่อลู่เดินตามเขามาอย่างงงๆ ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นว่าด้านหลังร้านเป็นสวนสวยงาม มีต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ มีนกโบยบินหยอกล้อกัน ผีเสื้อสีสวยดอมดมดอกไม้งาม กระต่ายตัวน้อยวิ่งเล่นกันไปมาหลายตัว "ที่นี่คือสถานที่ที่ข้าชอบมาพักผ่อน ผ่อนคลายจากการดูแลร้าน" เขาพูดกับนางเหมือนชวนคุย จื่อลู่แทบไม่ได้สนใจเขาเลยเพราะมัวแต่มองนั่นมองนี่เพลินๆ ดังนั้นนางจึงไม่ได้รู้เลยว่าบัดนี้ คุณชายเจ้าของร้านกำลังค่อยๆเอื้อมมือมาลูบสะโพกของนาง "อุ๊ย!" สาวน้อยถึงกับสะดุ้งก่อนจะถอยห่างจากเขา ดวงตากลมโตมองคุณชายมือไวอย่างตกใจ จ้าวอี้ถังมองสาวน้อยน่ารักอย่างหลงใหล "ข้าชอบเจ้า" "ท่านช่างลามกยิ่งนัก" สาวใช้ตัวน้อยว่าเขาพลางหน้าแดง มองเขาอย่างขุ่นเคือง แต่ว่าในใจแอบตื่นเต้นอยากให้เขาจับอีกบ่อยๆ จ้าวอี้ถังก้าวเท้ามาหานาง ต้อนนางให้จนมุมก่อนจะกักร่างเล็กบางของนางไว้จนร่างของเขากับนางแนบชิดกัน รับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน "ท่าน...จะทำอะไรเจ้าคะ?" จื่อลู่หวาดหวั่นและตื่นเต้น ทั้งยังเขินอายจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว