นางลั่นวาจาว่าไม่คิดจะออกเรือนอีก แต่ไฉนแม่ทัพหมีร่างยักษ์ผู้นี้จึงชอบมาก่อกวนกันนักนะ แล้วไยใจดวงน้อยของนางต้องสั่นไหวด้วยเล่า บ้าจริงเชียว !
*****
“ปล่อยข้านะ ” หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดพ้นอ้อมกอดนี้ “นี่ ! ท่านเป็นโจรโรคจิตหรืออย่างไร เหตุใดจึงชอบมาหลอกกินเต้าหู้ข้านักนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้”
“ผู้ใดหลอกกินเต้าหู้เจ้ากัน ข้าก็แค่หวังดีโอบประคองเจ้าไว้ไม่ให้ล้มลงไป เป็นเจ้าต่างหากที่หลอกกินเต้าหู้ข้าก่อน หรือว่าเจ้าลืมเรื่องเมื่อวานไปเสียแล้ว” แม่ทัพหนุ่มยังคงมีสีหน้ารื่นรมย์ยามเห็นคนตัวเล็กฮึดฮัดเช่นนั้น
“เรื่องอันใดกัน ข้าไม่เห็นจะจำได้เลย ข้าไปหลอกกินเต้าหู้ท่านตอนไหน อย่ามากล่าวหากันนะ”
“แม่นาง..เจ้าขโมยความบริสุทธิ์ของแก้มข้าไป แล้วจะทำไขสือเช่นนั้นรึ” กล่าวจบก็ยกมือลูบแก้มตัวเองเบา ๆ พลางแสดงสีหน้าสลด “นี่เจ้าไม่คิดจะรับผิดชอบข้าหน่อยหรือ ช่างเป็นสตรีที่ใจดำยิ่งนัก..ข้าเป็นบุรุษที่ยังไม่ได้ออกเรือน หากผู้ใดรู้เข้าว่าข้าถูกสตรีฉกชิงพวงแก้มไป จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกันเล่า ข้าว่า..เจ้าต้องแต่งข้าเข้าเรือนเสียแล้วล่ะ หึหึ”