“มาจากที่ไหน นำไปทำลายที่นั่น”
ไอ้ขามพูดทวนคำสั่งเสียสุดท้ายของสมภารกร่าง สิ่งที่อยู่ในมือของมันนี้ ไอ้ขามมันพร่ำหาวิธีทำลายมานานนักแล้ว ด้วยว่าหากใครครอบครองล้วนนำมาซึ่งกิเลสตัณหา และความฉิบหายให้กับผู้ครอบครองและคนใกล้ตัว ดังกับผู้เป็นอาจารย์ของมันที่มีวาระสุดท้ายอันน่าอนาถ หากนับกันแล้ว บัดนี้ไอ้ขามก็มิต่างจากว่าถูกคำสาปนั้นเข้าให้แล้ว แม้ว่ามันจะไม่เต็มใจก็ตามมันจะละทิ้งให้ผู้ใดก็ล้วนเป็นกรรมแก่ผู้ครอบครอง หากมันเก็บไว้ คนที่มันรักก็ล้วนต้องมีชะตาเดียวกับครอบครัวอาจารย์ของมัน

แล้วมันก็ล้วงห่อผ้าสีแดงในย่ามออกมา ด้านในคงมิต้องคาดเดาอีกว่ามันคือกระไร แม้แต่ไอ้อั๋นก็รู้ดีถึงกับเผลอก่นเสียงเรียกตำราในห่อผ้านี้ออกมาเบา ๆ มันไม่เคยหายไปไหน

“ตำรานางพรายตานี !”