-----
“ห้ามไปไหนนะ ซานไม่ให้พี่ไป ยังไงพี่ก็ต้องกินเลือดซานอยู่ดี และซานไม่มีทางเลิกชอบพี่ด้วย!”
“จะเอายังไงห้ะ ยัยซาน ให้พี่ทำยังไงเธอถึงจะเลิกชอบพี่ไปซักที มันน่าเบื่อ”
เจ้าตัวดีกลืนน้ำลายลงคอจนโชคเกอร์ลูกไม้สีดำที่พาดบนลำคอระหงบดบังรอยคมเขี้ยวที่มีเลือดซึมจางๆ ขยับไหว ร่างสูงเบือนหน้าหนีภาพยั่วตาตรงหน้าแล้วท่องในใจว่านั่นน้อง น้อง น้อง
“รักกับซานคืนนี้… กล้ามั้ยล่ะคะ ถ้าพี่กล้า ซานจะเลิกชอบเลิกวุ่นวายกับพี่”
เจ้าของเรือนผมดำขลับยาวถึงกลางหลังหลบตาอ้ำอึ้งพูดเสียงค่อย ใบหน้าแดงจัดไปถึงใบหูเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
คิ้วกระตุกขึ้นมาทันที
“รัก? หมายถึงให้นอนกับน้องนะเหรอ”
คนตัวโตแค่นยิ้มร้ายออกมาด้วยสีหน้าเอาจริง เพราะเริ่มจะทนไม่ไหวกับอาการรุ่มร้อนในกาย
“แน่ใจมั้ยที่พูดแบบนี้”
