อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้หญิงสาวใสซื่ออย่าง 'แก้ว' มาพบกับ 'ภาคย์' หมอหนุ่มเย็นชา
....
เด็กสาวร้องไห้อย่างไม่อาย
“เพราะเกิดมาจน จึงต้องก้มหน้ารับความผิดที่ไม่ได้ทำ!
ต้องเป็นฝ่ายขอโทษทั้งที่ไม่ผิด! ฉันอยากมาอยู่ตรงนี้เหรอ!
ไม่ใช่พวกคุณที่พยายามให้ฉันมาอยู่ที่นี่
แล้วก็ทำให้ฉันได้เห็นธาตุแท้คนรวยๆแบบพวกคุณ ฉันกลายเป็นตัวตลก เป็นไอ้ขี้ขโมย
มันคงสาแก่ใจพวกคุณมาก
บอกให้รู้ไว้เลยนะ ชั่วชีวิตของฉันยากจนแค่ไหนก็ไม่เคยขโมยของใคร!
ไม่เคยใช้วิธีสกปรกแกล้งคนอื่น คนในสลัมอย่างเรา แม้จะจนด้อยโอกาสทางการศึกษา
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเหลี่ยมจัดเหมือนพวกคุณ ที่หน้ายิ้มแย้มแต่เอามีดแทงคนข้างหลังได้”
เธอเอ่ยประชดประชันด้วยความเจ็บปวด
“แก้ว!” ภาคย์ครางเสียงอ่อน
เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยหยาดน้ำตาบนแก้มเด็กสาว