“เอ่อ...” ยังไม่ทันที่โศภิตาจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มก็ดึงเธอลงไปบดจูบอีกครั้ง ไม่นานก็ยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะหลับตาลงแล้วเบือนหน้าหนี “เอาเป็นว่าผมขอโทษ ผมไม่ควรบังคับคุณ ผมจะให้เวลาคุณสามวิแล้วออกไปที่หน้าบ้านซะ” พูดจบคัมภีร์ก็เงียบไป ตามเวลาที่ให้ไว้ ทว่าเมื่อหันหน้ามา กลับพบหญิงสาวยังอยู่ที่เดิม ในขณะที่เขากำลังจะอ้าปากต่อว่า แต่เหมือนเพิ่งนึกออกว่าคนที่ควรออกไปไม่น่าจะเป็นเขามากกว่า เพราะข้างนอกเล่นน้ำแถมอากาศร้อนโคตร
“โทษทีครับ เดี๋ยวผมไปเอง” ว่าแล้วคัมภีร์ก็ลุกขึ้นจะเดินหนี แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อโศภิตากลับเป็นฝ่ายดึงชายเสื้อเขาเอาไว้
“คุณรู้ใช่ไหมว่าถ้าผมยังขืนอยู่ที่นี่มันจะเกิดอะไรขึ้น” คัมภีร์หรี่ตามองหญิงสาวที่ยังยืนก้มหน้าครู่หนึ่งก่อนเขาจะเปิดยิ้ม เมื่อเธอพยักหน้ายอมรับ
เพียงเท่านั้นคัมภีร์ก็จูงมือของโศภิตาขึ้นบนห้อง ปล่อยให้เพื่อนสนุกกับการเล่นสาดน้ำที่หน้าบ้าน แต่เขาขอสนุกกับการสาดน้ำบนเตียงก็แล้วกัน
