‘อะไรนะคะ!นี่พ่อไปติดหนี้เขาไว้เป็นหลักล้านเชียวเหรอ?’

กรุณไม่ตอบคำถามลูกสาว เขาเอาแต่นั่งก้มหน้าซุกศีรษะลงกับหัวเข่า กลุ้มใจหนักว่าจะหาเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นมาจากทางไหนดี ลำพังเฉพาะเงินเดือนคงไม่พอใช้หนี้ อย่าว่าจะเอามาใช้หนี้ก้อนนี้เลย ลำพังจะใช้ยาไส้กินให้ชนเดือนต่อเดือนยังยากลำบาก ดีที่ได้ลูกสาวคนนี้คอยช่วยเหลือ กันเกรามักจะให้เงินเขาใช้เสมอ

ตอนนี้กรุณมีอายุได้ห้าสิบกว่าปี เขามีอาชีพเป็นพนักงานขับรถให้กับบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เงินเดือนที่ได้รับแต่ละเดือนถึงขั้นหลักหมื่นบาทก็จริง ถ้ากรุณจะรู้จักเก็บรู้จักใช้ ไม่เอาไปละลายเล่นกับบ่อนการพนันซะหมด ป่านนี้ครอบครัวของกรุณคงใช้ชีวิตกันอย่างแสนสุข ลูกสาวคนเดียว คงมีอนาคตและหน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ เมียของเขาก็คงไม่ช้ำใจ ถึงขั้นตรอมใจตายหนีจากไปดั่งเช่นนี้หรอก กรุณรู้ว่าปัญหาทั้งหมดมันเกิดจากเขาคนเดียว

เขาเคยคิดอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ อยากทำตัวเป็นพ่อที่ดีบ้าง แต่สุดท้ายแล้วกรุณก็ทำไม่สำเร็จ...

กันเกราสูดหายใจลึก เธอทอดสายตาสิ้นหวังมองพ่อของเธอ แล้วนั่งลงข้างๆท่าน

‘หนี้จากการเล่นการพนันสินะคะ’ เธอถามเสียงสั่น แต่ไม่คิดจะรอคำตอบจากท่าน เพราะว่ามันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

กันเกราถึงกับน้ำตาล่วง เพราะหมดคำจะพูด พ่อของเธอไม่เคยเข็ด มีแต่จะหนักข้อขึ้นทุกที

แล้ววันรุ่งขึ้น ตรงรั้วหน้าบ้าน ก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์สวมชุดดำ ท่าทางไม่น่าไว้วางใจราวสามคน มายืนส่งเสียงตะโกนโหวกเหวกเรียกชื่อพ่อของเธอลั่น เธอไม่ยอมให้พ่อออกมา บังคับให้ท่านหลบอยู่แต่ในห้อง ตอนแรกท่านไม่ยอมจนเธอต้องข่มขู่ว่าเธอจะทิ้งท่าน จะไม่ยอมอยู่กับท่านอีกแล้ว พ่อถึงได้ยอม ปล่อยให้เธอออกมารับหน้าคนกลุ่มนั้นลำพัง

และนั่นจึงเป็นสาเหตุโดยตรง ที่ทำให้กันเกราต้องตัดสินใจรับทำงานนี้ งานที่ต้องขายศักดิ์ศรีพร้อมเรือนร่างให้กับผู้ชายมักมากคนหนึ่ง

เขาคนนั้นมีชื่อว่า ทยกร ไตรวิชญ์สกุล

------------------------------

คำเตือนก่อนอ่าน

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเอง

ตัวละครหรือสถานที่ทุกอย่าง เกิดขึ้นจากเรื่องสมมุติ

มิได้มีเจตนาพาดพิงถึงใคร หรือองค์การใดทั้งสิ้น

เนื้อหาบางตอนอาจมีรุนแรง หรือถ้อยคำไม่สุภาพ

จึงไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 18ปี

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ไรท์ขอขอบคุณทุกๆ การสนับสนุนนะคะ

---------------------------------------------------------