"ครางอีกขวัญ...ร้องเข้าไป ร้องดังๆ ฉันชอบ...อืม..."
"อื๊อ...คุณสิงห์...พะ พอเถอะ"
เสียงกระเส่าสั่นพร่าดังอยู่ในห้องนอนเย็นฉ่ำและเงียบงัน จอมขวัญซุกหน้ากับหมอนนุ่มๆ พร้อมสองมือที่กำลงบนหมอนเมื่อแรงกระแทกกระทั้นจากด้านหลังนั้นทั้งหน่วงหนักและเต็มไปด้วยความป่าเถื่อนที่ไม่ปราณีกันเลยสักนิด...สังเวียนรักร้อนเร่าที่คลอเคล้าไปด้วยความชิงชัง หล่อนสัมผัสได้ยามที่เขากำลังเคลื่อนไหวโยกขยับเพื่อตักตวงความสุขยามโหยหาบนร่างกายของเธอ
"คุณสิงห์...พอเถอะ...ขวัญแสบ...มันเจ็บ...ทนไม่ไหวแล้ว...ฮือๆ"
"บ้าเอ๊ย! ทำสำออยออดอ้อนออเซาะอยู่ได้ น่ารำคาญชะมัด!"
เขาสบถอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อหล่อนสะอื้นร้องไห้ออกมาจนได้ อารมณ์ปรารถนาจวนเจียนจะมอดดับจากเสียงอ้อนวอนสั่นหวิวแสนน่ารำคาญในความคิดตน
"นอนแข็งเป็นสากกะเบือ เงียบเหมือนเอากับตุ๊กตายาง ทำตัวน่าเบื่อแบบนี้ผัวที่ไหนจะทนอยู่ด้วยได้ ฉันเซ็งกับเธอที่สุด!"
"....."
"บ้าที่สุด!"
เขาถอดถอนความแข็งขึงออกแล้วผละออกจากบั้นท้ายเต่งตึง พลิกกายนอนหงายแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหลือบมองคนข้างกายที่ยังคงนอนคว่ำหน้าสะอึกสะอื้น ร่างสูงดีดผึงลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเดินไปยังมุมแต่งตัวในสภาพเปลือยกาย
จอมขวัญกระชากผ้าห่มมาคลุมกาย เงี่ยหูฟังเสียงดังก๊อกแก๊กที่มาจากมุมแต่งตัว...เช่นเคย...เขาคงออกไปหาใครสักคนที่ตอบสนองเรื่องบนเตียงได้อย่างถึงพริกถึงขิง ผู้หญิงในสต็อคของเขา คนที่เป็นเมียแต่งเช่นเธอก็ต้องนอนกินน้ำตาจากการที่สามีนอกกายมีเมียเล็กเมียน้อยมากมายโดยไม่แคร์ความรู้สึกกันแม้สักนิดเดียว
นับตั้งแต่แต่งงานเขาก็เปลี่ยนไป...เปลี่ยนไปชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ หล่อนรู้แล้วว่าเขาไม่ได้รักกันแม้สักเศษเสี้ยวของใจ แต่เพียงแค่มีจุดประสงค์บางอย่างที่ทำให้เขาอดทนรอมาเนิ่นนาน วันที่ต้องการแก้แค้นเอาคืนคนในครอบครัวของเธอ ในวันนี้เขาเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว และคนที่รับกรรมไม่ใช่ใคร เป็นตัวเธอเองที่ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นในความแค้นของเขาแม้สักนิดเดียว
หญิงสาวพลิกกายนอนหงายยันกายลุกนั่งเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง แม้จะทำใจเอาไว้แล้ว หากแต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ยังคงไหลรินอาบร่องแก้มอวดสายตาเย็นชาให้จับจ้องมองอย่างหยามเหยียด
"ดึกแล้ว คุณจะไปไหนคะ"
"ถามอะไรโง่ๆ ฉันก็จะไปหาคนที่แซ่บๆ ตอบสนองได้ถึงใจมากกว่าเธอไง!"
"คุณสิงห์..."
"ไม่ต้องรอนะ ฉันจะไม่กลับมานอนค้างที่นี่"
"ปัง!"
เสียงปิดประตูใส่หน้าจนคนบนเตียงสะดุ้ง...เขาไปแล้ว...ร่างเปลือยเปล่านั่งสะอื้นจนกายสั่นสะท้านไหว สองมือกำผ้าห่มที่ปิดบังอกอิ่มจนเกร็งสั่น ทำนบน้ำตาพังทลาย หัวใจแตกสลายไม่เหลือชิ้นดีจากน้ำมือของคนที่ให้หัวใจเขาไปบีบเล่นตามอำเภอใจจนหมดแล้วทั้งดวง
"ฮือๆ"
นึกถึงวันที่รักยังหวานชื่นก่อนจะขื่นขม ใครๆ ต่างอิจฉาที่หล่อนได้เข้าประตูวิวาห์กับสิงหนาทเจ้าของเกาะในภาคใต้ที่มีสัมปทานรังนกในมือ ใครเล่าจะรู้ว่าภาพเหล่านั้นคือฉากหน้าที่ผู้ชายคนนี้ใช้ลวงหลอกทุกคน ล่อหลอกให้หล่อนติดกับดักด้วยการใช้ความรักเป็นเครื่องมือ และหล่อนก็รักเขาไปแล้วจนไม่อาจตัดใจ ยอมเป็นคนโง่ให้เขาหลอกใช้ แม้เขาจะย่ำยีใจกันด้วยการมีสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ไม่ใช่เมียแต่งก็ตาม
หญิงสาวนอนร้องไห้จนผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว หลับยาวจนกระทั่งแสงแห่งวันใหม่มาเยือน ท่ามกลางเสียงนกขับขานพร่ำรำพันถ้อยคำรักดังหวานแว่ว...บานประตูบานเดิมถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง สิงหนาทยืนนิ่งจับจ้องมองคนนอนหลับ ไล่มองยังผิวกายนวลเนียนที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา ชั่ววินาทีที่แววตาคมกล้าฉายถึงความอาทร หากแต่สักพักก็มอดดับแล้วแทนที่ด้วยความชิงชัง มาพร้อมรอยยิ้มที่กระตุกคล้ายหยัน ก่อนสองขาจะพาชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนตรงปลายเตียง
'เช้าแล้วเหรอ'
แพขนตางอนยาวกระพริบถี่ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงเตียงนอนที่ไหวยวบ มาพร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยคละคลุ้งอยู่รอบกาย...ยังไม่ทันลืมตาตื่นหล่อนต้องสะดุ้งเมื่อฝ่ามือร้อนทาบลงบนไหล่แบบบาง ก่อนจะลากไล้ลงต่ำวกเข้าหาเนินเนื้อตูมตั้งที่เขาเคยได้ลิ้มลอง หญิงสาวพยายามผลักไสเมื่ออุ้งมือร้อนบีบเคล้นอกอิ่มหน่วงหนักตามแรงอารมณ์
"นอนแก้ผ้าทั้งคืนแบบนี้ เธออยากถูกคนงานปีนเข้าหาแล้วลากไปรุมโทรมรึไง! หรือว่า...นอนรอผัว อยากให้ผัวกลับมาสานต่อที่ทำเธอค้างเติ่งตั้งแต่เมื่อคืน!"
"คุณสิงห์!"