เสน่ห์ร้ายจอมทมิฬ
**********************
แบร็กซ์ตัน มาร์โลเรส
อัญญ์มาลี ศิลาไพร
***************
***โปรย***
“นั่งให้มันดีๆ หน่อย” แบร็กซ์ตันตำหนิเสียงเย็น ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไร้ความรู้สึกใดๆ
“ก็คนของคุณขับรถไม่ได้เรื่อง”
“อย่ามาโทษคนของฉัน เธอนั่งไม่นิ่งเอง แล้วนี่จะขยับออกไปได้หรือยัง” ก้มหน้ามามองด้วยสายตาดุดัน
อัญญ์มาลีกะพริบตาปริบๆ เหลียวมองไปทางด้านหลัง แม้จะเห็นไม่ถนัดนักแต่ความรู้สึกมันบอกชัดว่าคนที่ไม่ขยับคือใครกันแน่ สาวน้อยเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะหันไปสบตาคนตัวโตแล้วพูดเสียงห้วน
“แล้วเมื่อไรคุณจะปล่อยมือ”
แบร็กซ์ตันเหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัว ค่อยๆ ใช้มือดันร่างบางห่างอกแล้วขยับไปนั่งหน้านิ่ง ดวงตาของเขาไม่ได้จับจ้องที่ดวงหน้าหวานแต่มองไปยังกระจกหน้ารถ คนของเขาหันมาก้มศีรษะเพื่อแสดงการขอโทษที่ขับรถไม่ระวัง ก่อนจะเอ่ยปากออกมาเสียงเข้ม
“เธอต้องกลับเมืองไทยโดยเร็วที่สุด...นี่เป็นคำสั่ง”
“คนใจร้าย” อัญญ์มาลีขยับถอยไปจนแผ่นหลังติดกับประตูรถพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครมายื่นคำขาดด้วยน้ำเสียงดุดันแบบนี้กับเธอมาก่อน
“ร้องไห้ทำไม โตจนอายุสิบแปดแล้วยังร้องไห้เหมือนเด็กห้าขวบ” แบร็กซ์ตันดุให้อีกรอบ เขาไม่ชอบผู้หญิงร้องไห้ เห็นแล้วขัดตาชะมัด
“คุณแบร็กซ์ตันก็ดีแต่ดุ ดีแต่สั่ง อัญญ์ไม่รักคุณแบร็กซ์ตันแล้ว”
“ใครเขาขอให้เธอรัก”
**************
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง 9-10 บท
1 บท แบ่งเป็นตอนย่อย
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมาย
***หมายเหตุ***
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการและการสมมติขึ้นมาเท่านั้น ไม่ว่าเนื้อหา ชื่อ-นามสกุลของตัวละครหรือแม้กระทั่งสถานที่บางแห่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงหรือเกี่ยวข้องอื่นใด ไม่เน้นหลักการหรือเหตุผล เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระหว่างพระ-นางของเรื่อง
