บทนำ
“เคชิได้เวลาแล้วที่แกจะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้”
“หา! นี่มันบ้านผมไม่ให้ผมอยู่นี่แล้วจะให้ไปอยู่ที่ไหนกันหละท่านลุง”
“มาหาเหออะไร ฉันบอกว่าออกก็คือออก”
“อย่ามาอำกันดีกว่าท่านลุง ผมไปแล้วท่านลุงกับท่านป้าจะเหงาเอานะ ไอเจ้าหมอนั่นก็ไม่ค่อยกลับบ้านไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนเหงาแย่แล้วอีกอย่างพวกเด็กๆ ของผมหละใครจะดูแล”
“ไม่องไม่อำอะไรทั้งนั้น เด็กๆ แกมะแหงกสิมันพวกมันก็ลูกน้องฉันทั้งนั้นไปเป็นเด็กๆ แกตอนไหนกัน”
“โธ่ว ท่านลุงงงง” เขาทำได้เพียงแค่ร้องโอดครวญ
“เคชิ! จงออกจากบ้านไปและเรียนต่อที่โรงเรียนการต่อสู้ลอว์ซะ นี่คือคำสั่ง”
“ครับ บอส” เขาขานรับพร้อมก้มหัวเอามือกำหลวมๆ ไว้ที่อกซ้าย
“ดี ดีมาก”
“งั้นผมต้องทำอะไรบ้างเพื่อจะได้เข้าเรียนที่นั่น”
“แกไม่ต้องทำอะไรเลยที่พักฉันหาไว้ให้แล้วที่ต้องทำคือสอบเข้าให้ผ่านและไปเป็นที่หนึ่งซะก็แค่นั้น”
“หา! ที่หนึ่งยังไงกันผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนบ้านั่นเลยนะ”
“เอาเถอะ เดี๋ยวพอแกไปถึงแกก็รู้เอง ออกเดินทางพรุ่งนี้เที่ยงนี่คือคำสั่ง”
“ครับ บอส งั้นผมไปเตรียมตัวก่อนนะครับ”
“เออๆ ไปเถอะ”
“นี่ๆ ลูกพี่จะไปเรียนต่างเมืองหละ”
“หา! ไปที่ไหนเมื่อไหร่ยังไง”
“ข้าได้ยินมาว่าพรุ่งนี้เที่ยง”
“กะทันหันชะมัด”
“ใช่กะทันหันจริงๆ” หลังจากจบบทสนทนาของลุงแหละหลานภายนอกห้องก็ได้มีเสียงคนคุยกันมากมายไปทั่วเรื่องที่เคชิต้องไปเรียนต่างเมือง ทุกคนต่างใจหายกับเรื่องนี้เพราะเคชิหรือคนที่พวกเขาเรียกว่าลูกพี่ก็คือหลานของบอสของพวกเขาและพวกเขาเลี้ยงดูและเป็นเพื่อนเล่นให้เคชิตั้งแต่ยังเด็ก
“เห้อออ เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน เมื่อก่อนเรายังเรียกลูกพี่ว่าเจ้าหนูอยู่เลย”
“ใช่ๆ จนตอนนี้ไม่มีใครกล้าใช้คำนั้นแล้ว”
“กล้าได้ยังไงตอนลูกพี่เอาจริงผู้ใหญ่อย่างเราๆ รุมยังแทบจะเอาไม่อยู่” ทุกคนที่ทราบข่าวต่างพร่ำเพ้อถึงเรื่องราวเก่าๆ
เช้าวันต่อมา ณ สนานบินประจำเมืองรานา ประเทศนิปเปีย
“ทำไมผมต้องมาสนามบินกันไม่ใช่ว่าแค่ไปต่างเมืองเหรอ” เคชิถามด้วยใบหน้างุนงง
“ต่างเมืองสิแต่...”
“แต่...” เคชิทวนคำ
“มันต่างอีกอย่างนึง ต่างทวีปน่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“หา!” เคชิตะโกนลั่นสนามบิน
“ฉันลืมบอกแกไปขอโทษที ฮ่าๆๆๆ”
“โถ่ว เคชิหลานป้าต้องไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองคนเดียวน่าสงสารแย่” มีเสียงเล็กแหลมแทรกกลางระหว่างบทสนทนา เป็นภรรยาของลุงเขาหรือท่านป้าของเคชินั่นเอง เธอเป็นหญิงสาวที่ถึงจะมีอายุแต่กลับไม่ดูแก่เกินวัยแถมยังหน้าตาสดใส มีชีวิตชีวาอย่างมากเสียอย่างเดียวที่ตอนนี้น้ำตาอาบอยู่ทั้งสองแก้มของเธอ
“ไม่เอาสิ ท่านป่ามาส่งผมต้องส่งด้วยรอยยิ้มนะครับอีกอย่างสามปีมันแป๊บเดียวเองเดี๋ยวเดียวเวลาก็ผ่านไปสามปีแล้วเอาเป็นว่าผมจะโทรหาบ่อยๆ นะครับท่านป้า”
“สัญญานะว่าต้องโทรมาหาป้าบ่อยๆ น่ะ”
“ครับผมสัญญา”
“มีอย่างนึงที่หลานต้องสัญญากับป้า”
“อะไรเหรอครับ”
“แกอย่าแพ้ให้กับใครเชียวนะเคชิถ้าแพ้ก็ขอให้แพ้แค่ครั้งเดียวแล้วไปแก้ให้ได้เพราะลูกผู้ชายน่ะไม่มีรอบแก้ตัวหรอกนะ”
“โถ่ว ท่านป้าก็นึกว่าเรื่องอะไรเรื่องนั้นน่ะของมันแน่นอนอยู่แล้ว” เคชิตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“หาเพื่อนให้ได้นะเคชิ” ท่านป้าพูดเสียงเบา
“เพื่อนเหรอผมไม่ต้องการหรอก ที่บ้านก็มีเต็มไปหมดจนดูแลไม่ไหวแล้ว”
“ป้าหมายถึงเพื่อนวัยเดียวกันน่ะ แกไม่เคยมีเลยนี่นะ”
“ครับ” เคชิก้มหน้าตอบ
“เอาหละใกล้ถึงเวลาแล้ว ไปเตรียมตัวเดินทางเถอะอีกอย่างจงยิ้มทุกวันแล้วจำไว้ว่าอะไรที่ไม่สนุกเราไม่ทำ”
“ครับ ลาหละครับท่านป้า ผมไปก่อนนะตาแก่ ผมไม่อยู่ก็ดูแลท่านป้าเขาดีๆ หละอย่าเอาแต่โหมงามจนไม่ได้พักผ่อน”
“หึ ไม่ต้องมาสอนฉันแกดูแลตัวเองเถอะหน่าขาดเหลืออะไรก็โทรมามีคนพร้อมจะบินไปหาแกทุกเมื่อ”
“ไม่ๆๆๆ ไม่ต้องมาเลยนะผมไม่อยากดูเป็นลูกแหง่”
“ฮ่าๆๆๆ เออๆ เดินทางปลอดภัย”
“เดินทางปลอดภัยนะหลานป้าถึงแล้วให้โทรหาป้าเป็นอย่างแรกเลยนะ”
“ครับลาหละครับ” หลังพูดจบเคชิโค้งคำนับหนึ่งครั้งและหันหลังเดินจากไปเตรียมตัวขึ้นเครื่อง ในระหว่างนั้นเองก็มีเสียงตะโกนดังลั่นสนามบินดังขึ้นในขณะที่เขากำลังขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นที่สองของสนามบิน
“ลูกกกกกเพพพพพ่ เดินทางปลอดภัยนะครับบบบ”
‘ไอ้เจ้าพวกนี้ทำอะไรไม่สนใจชาวบ้านเขาเลย’ หลังได้ยินเสียงนั้นเคชิคิดในใจ
“เออๆ พวกแกก็ดูแลตัวเองด้วยฉันไม่อยู่ก็ต้องเชื่อฟังท่านลุงนะอย่าให้เรื่องมาถึงหูฉันเชียวกลับมาฉันเล่นพวกแกหนักแน่ขอบอก” เขาตะโกนกลับไป
“ครับ! ลูกพี่” เสียงคนประมาณยี่สิบกว่าประสานเสียงตอบลั่นสนามบินก่อนที่ทั้งหมดนั้นจะโค้งคำนับเขาและเอามือขวากำหลวมๆ ไว้ที่อกซ้ายของตัวเอง
“ไว้เจอกันเมื่อเราเจอกันนะพวกแก” หลังจากพูดจบเคชิก็หันหลังเดินเข้าประตูเกตไปทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดไปที่ใต้ตาทั้งสองข้าง
“สนามบินบ้านไหนฝุ่นเยอะเชียวแสบตาวุ้ยย”
เอาหละครับการเดินทางของเคชิจะเป็นยังไงต่อไป เรื่องราวของ นักเรียนใหม่ โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ ศัตรูใหม่ จะพาเด็กหนุ่มจากอีกซีกโลกไปเจอกับอะไรบ้างโปรดติดตามได้ใน High school’ s Gangster นักเรียนนักเลงอลเวงนักเลงนักเรียน...
ติดตามไรท์เตอร์ได้ที่เพจนี้เลย
