อติกันต์เก็บสาวห้าวได้บนดาคฟ้าของบริษัทตัวเองเพราะเข้าใจว่าเธอจะฆ่าตัวตาย และเมื่อรู้ว่าเธอเป็นพนักงานในบริษัทและไร้ที่พักเขาเลยช่วยเธอไว้

แต่เพราะความซื่อบื่อของเธอ ทำให้ชีวิตของเขามีชีวิตชีวาทั้งยังมีบทบาทต่อหัวใจของเขา และเมื่อสืบจนรู้ว่าเธอคือ เด็กสาวที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ในวัยเด็ก

ความผูกพันในวัยเด็กเป็นตัวเชื่อมในเขารักเธอง่ายขึ้น อติกันต์วางแผนใช้พิษรักที่ผ่านมาของเธอให้เป็นพิษร้าย ดูแล และปกป้องให้เธอสับสน จนเปลือกนอกของเธอสลายไป จนกลับมาเป็นสาวสวยเต็มตัวอย่างเต็มใจ

"จูบผมหน่อยสิฮะ"

“พูดอะไรของเธอ”

เมื่อหายตกใจเขาก็ถามกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดวงตาสีเทาถลึงตามอง ดวงตาคู่สวยที่มีน้ำตาคลอหน่อย ส่วนแก้มและปลายจมูกแดงเรื่ออย่างน่าจูบ คนถามกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นกับความคิดของตนก่อนที่จะถามต่อ

“ทำไมต้องการให้ฉันจูบ”

“ผมอย่างรู้ว่าเวลาเขาจูบกันมันรู้สึกยังไง”

“แต่เธอเป็นสาวห้าว ทำไมต้องอยากรู้อีก หรือว่าเธอจูบไม่เป็น”เขาตั้งคำถามด้วยความสงสัย อย่างไม่ค่อยอย่างจะเชื่อ

“ผมไม่เคยจูบใคร” นรีกานต์สารภาพออกมาเสียงอ่อยๆ พร้อมกับปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลไปด้วย

“อะ!”

นรีกานต์อุทานออกมา เมื่อร่างบางของเธอถูกจัดให้หันหน้าเข้าหาเขาโดยการที่เธอต้องนั่งคุกเข่าคร่อมอยู่บนตักอุ่นของชายหนุ่ม

“อยากรู้ไม่ใช่หรือไงว่าคนเขาจูบกันมันรู้สึกยังไง” อติกันต์พูดก่อนที่จะคลี่ยิ้มที่มุมปากให้กับเธอ พูดจบสองแขนแข็งแรงก็รวบร่างของหญิงสาวเข้ามากอดไว้แน่น พร้อมกับริมฝีปากร้อนประทับลงมาบนริมฝีปากนุมอย่างรวดเร็ว มือหนาดันท้ายทอยเล็กให้รับจูบอย่างดูดดื่มระคนเล่าร้อน

เพราะไม่รู้ว่าเวลาคนจูบกันเขาต้องทำยังไง กลีบปากนุ่มเลยเม้มเขาหากันแน่น เนื้อตัวสั่นเทา ทั้งสับสนทั้งงุนงง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวอย่างห้ามไม่อยู่

“เผยอปากให้ฉัน”

นิยายวรรรกรรมสำหรับผู้ใหญ่

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน

ฝากติดตามนิยายเรื่องพิษร้ายพ่ายไฟรักด้วยนะค่ะ

รักนักอ่านทุกท่านค่ะ

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจิตนาการของนักเขียนเอง หากมีชื่อหรือนามสกุลของตัวละครตรงกับท่านใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

หมายเหตุรูปภาพที่ใช้ประกอบไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา ขอบคุณภาพจาก google ด้วยนะคะ