มนตราวายสะ (จบ)
มนตราวายสะ (จบ)
Romance Lover
ไหมขวัญ
เขาโดนทำร้ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด และได้เด็กน้อยวัยแค่สิบสองขวบช่วยชีวิตเอาไว้ ก่อนจากไปด้วยเกียรติของหัวหน้าเผ่าอีกาเขาทำการตีตราจองและสัญญาว่าจะกลับมารับเธอไปเป็นเจ้าสาวของเขาแน่นอน ใครก็ห้ามแย่ง
  • 129 ตอน
  • 3,297
นิยายโดย
  • 38 เรื่อง
  • |
  • 21 คนติดตาม
บทนำ

เขาโดนทำร้ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด และได้เด็กน้อยวัยแค่สิบสองขวบช่วยชีวิตเอาไว้ ก่อนจากไปด้วยเกียรติของหัวหน้าเผ่าอีกาเขาทำการตีตราจองและสัญญาว่าจะกลับมารับเธอไปเป็นเจ้าสาวของเขาแน่นอน ใครก็ห้ามแย่ง

++++++++

กลับมาแล้วจ้าาาาากับนิยายเรื่องใหม่

คราวนี้มาพร้อมกับนิยายโรมานซ์แฟนตาซี เป็นแนวที่ชอบอ่านแต่ยังไม่เคยมีโอกาสได้ลองเขียนแบบจริงจังสักที ยังไงก็ขอฝากด้วยนะคะ

อ่านแล้วฝากติชมกันได้นะคะ

ปล.เรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของตัวเองล้วน ๆ เน้นฟินไม่เน้นสาระนะคะ 555

“คุณเป็นของผม” วายสะที่จำใจถอนจูบออกมากระซิบเสียงพร่าชิดริมฝีปากอิ่มที่ดูบวมนิด ๆ จากฤทธิ์จูบ

สกุณาที่หายใจหอบลืมตาขึ้นอย่างตกใจ ทั้งจากคำพูดของวายสะและตัวเองที่เผลอโอนอ่อนผ่อนตามเขาไป ก็ต้องหน้าร้อนผะผ่าวเมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาสีรัตติกาล จะเบือนหน้าหนีก็ไม่ได้เมื่อใบหน้าของเธอตอนนี้นั้นถูกตรึงด้วยมือใหญ่ ดังนั้นสิ่งที่พอทำแก้เขินได้คือการหลุบตาหลบเท่านั้น

“เราเพิ่งเจอกัน ฉันจะไปเป็นของคุณได้ยังไง” หญิงสาวแย้งเสียงแผ่ว

“ผมจะกลับล่ะ” วายสะไม่ตอบแต่เลือกที่ปล่อยหญิงสาวและหยิบเสื้อสูทที่พาดไว้บนพนักโซฟา ก่อนเดินออกจากห้องเขาก็ไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่ยืนมองเขาตาละห้อย “อย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้น ไม่งั้นคืนนี้ผมจะนอนเป็นเพื่อนคุณจริง ๆ ด้วย”

“ฉันไม่ได้เสียดายซะหน่อย จะกลับก็กลับสิ” คนร้อนตัว ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอพูดความในใจออกไปเสียแล้ว นั่นทำให้วายสะถึงกับเปิดยิ้มกว้าง อดที่จะก้มลงไปจูบ คนปากกับใจไม่ตรงกันเบา ๆ ไปทีหนึ่ง

“ฝันดี พรุ่งนี้ผมจะมารับ” ชายหนุ่มบอกหลังจากผละออกจากริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างเสียดายนิด ๆ แต่ก็ต้องยอมตัดใจ เพราะมากกว่านี้เขานี่แหละจะอดใจไม่ไหว

“เดี๋ยวสิคะ” เธอดึงชายเสื้อเขาเอาไว้ ขณะที่อีกมือหนึ่งก็เผลอลูบปากที่เพิ่งโดนจูบ “ไม่มีเจ้าอีกาแล้ว ฉันไปเองได้ค่ะ”

“ผมไปส่งคุณ ไม่ได้ไปส่งเจ้าอีกา”

“แต่ว่า...” หญิงสาวคิดจะแย้ง เพราะเกรงใจ แต่ก็รีบหุบปากฉับเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของชายหนุ่ม

“ขัดขึ้นอีกทีผมจะไม่กลับแล้วนะ”

“ค่ะ”

“ค่ะนี่คือ...” วายสะเลิกคิ้ว ใช้มือค้ำพนักโซฟายื่นหน้าเข้าจนเกือบชิดคนที่เขาถามยิ้ม ๆ

“คุณกลับไปได้แล้วค่ะ”

เพียงเท่านั้นวายสะก็กดจูบที่หน้าผากมนนั้นเบา ๆ เป็นการส่งท้าย แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย นั่นทำให้สกุณาที่ใจเต้นแรงแทบระเบิดถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ฮู่ว์...” แล้วยกมือลูบหน้าลูบตาของตัวเอง ราวกับเรียกสติที่เหลืออยู่ให้กลับมาให้หมด พร้อมกับบ่นพึมพำ “บ้าไปแล้ว เจอแค่ไม่กี่วันโดนปล้นจูบไปละ ถ้านานกว่านี้สงสัยฉันจะโดนปล้นหมดตัวแน่”

รวมไปถึงหัวใจด้วย...

เกี่ยวกับนักเขียน
38 เรื่อง 21 คนติดตาม
นิยายเรื่องอื่นของไหมขวัญ